۱۳۹۳ آبان ۷, چهارشنبه

۲۰۰ پیشمرگه و یا ۱۵۰ پیشمرگه؟

شاید این پرسش در ذهن بسیاری از عاشقان سرزمینهای آریایی شکل گرفته باشد که چرا ترکهای کثیف عثمانی؛ نخست موافقت خود را با اعزام ۲۰۰ پیشمرگهٔ کردستان عراق برای کمک به دلاوران کوبانی اعلام کردند؟ امّا آن توافق را به ۱۵۰ پیشمرگه تقلیل دادند؟
آیا دلاوران کوبانی تنها به «۲۰۰ نفر» و یا به «۱۵۰ نفر» نیاز دارند تا پیروز شوند؟  آیا مشکل ترکهای کثیف عثمانی فقط «۵۰ نفر» است؟ 

هرگز....

۲۰۰ نفر پیشمرگه یعنی «تسلیحات مدرنی که توسط نیروهای ویژهٔ ۲۰۰ نفره» که آموزشهای ویژهٔ کاربرد تسلیحات مدرن را دیده اند و در نبردهای کوبانی میتوانند نقشی مهم بازی کنند.
تقلیل ۲۰۰ نفر به ۱۵۰ نفر؛ تنها یک تقلیل «عددی» در ریاضیات سادهٔ دبستانی نیست.
ترکهای کثیف عثمانی با تقلیل ۵۰ نفر در واقع از انتقال بخشی از تسلیحات مهم  که میتوانستند در نبردهایی در سطح کوبانی تاثیر گذار باشند جلوگیری کرده اند.
فرماندهان پیشمرگان کوبانی بارها گفته اند که به «نفرات» نیازی ندارند؛ بلکه به سلاحهای سنگین نیاز دارند.
مسئلهٔ مهم این است که چرا ترکهای عثمانی از تسلیحاتی که قرار بود «آن ۵۰ نفر» در نبرد بر علیه داعش استفاده کنند جلوگیری کرده اند؟
اگر این تسلیحات میتوانند در شکست نیروهای داعش نقش تعیین کننده ای داشته باشند؛ باید بفهمیم که یا داعش هیچ پوخی نیست و یا حاکمیت ترکهای عثمانی به «گوز» بند است و مثل ستون دین  مسلمانها (نماز) میتواند با یک گوز باطل شود.

کژدم

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر