۱۳۹۶ مرداد ۲۱, شنبه

نبش قبر

در دنیای کنونیِ «شبه روشنفکران فارسی زبان»؛ هر کسی که میخواهد بانگی زَنَد و «خروس» شود؛ حتماً به «بهائیان» و ظلمی که بر آنها میرود؛ اشاره میکنند. رژیم انگلهای صفوی؛ «تحریمها»ی آمریکا را «ضد بشری» می نامد. در حالی که بهائیان ساکن ایران ۲۰۰ سال است که در تحریم و بد تر از آن در زیر شکنجه های روحی و اجتماعی و قتل توسط جامعهٔ «شیعیان» که از مدفوع «انگلهای صفوی»(فتواها) ارتذاق میکنند؛ قرار دارند.
از دورهٔ قاجار رسم بر این بوده و همچنان هست.
هر کسی که بخواهد بگوید : «بالاخره من فهمیدم» .... حتماً نام پاکِ «زرّین تاج» ملقّب به «طاهره قرة العین» را برای «پاک کردن نام ننگین خویش» بکار می بَرَد.
به نظر من هیچ دهان پُر از نجاست «شیعه گرا» حقّ به زبان آوردن نام پاک «طاهره قرة العین»  را ندارد. مگر آنکه به راه «قرة العین» قدم گذارده باشد که همانا راه پاکِ  «علی محمّد شیرازی» برای «ریشه کنی مالاریا» است.
زمانی که «طاهره» چنین سرود:

در ره عشقت ای صنم؛ شیفتهٔ بلا منم ....
چند مقاومت کنی؟..... باغمت آشنا منم....

آن «غم» و آن «شیفتگی» .... اوج پایبندی به «ریشه کنی مالاریای تشیّغ شنیعه» بود.

امّا هیچ یک از این شارلاتانها که میخواهند به عنوان «روشنفکر» جلوه کنند؛ ... حتّی نامی از «رستم علی خان» نمیبرند.

«رستم علی خان» .... شیر زنی که در «قلعهٔ زنجان» با پوشیدن لباس مردانه؛ در نبردهای جنبش بابیان برای «اسلام و شیعه زدایی» و گشودن دروازه های تمدّن نوین و «ظهور انسان» («ظهور هیکل» در فرهنگ اهل بیان) و نشستن «هیکل» به جای «خداوند» و تعیین «سرنوشت خویش به دست خویش»؛ می جنگید .... در تمامی فرهنگ قلّابی روشنفکران دروغین؛ به فراموشی سپرده شده است.
«رستم علی خان» را حتّی بهائیان نیز به سختی گرامی میدارند. زیرا؛ نه شاعر بود و نه از اعضای «حروف حیّ» ....
از همه مهمّ تر اینکه: «باب» در راه بر اندازی «دین» بود.... امّا بهائیان از «جنبش باب» .... «دین» ساختند.

امّا کژدم؛ نبش قبر میکند و نام شیرزنی از تبار «جنگاوران برای ظهور انسان» (هیکل)  را گرامی میدارد.

نام و راهش پاینده باد.
ننگ بر فراموش کنندگان تاریخ.





کژدم