«اَلخلیج الفارس»؛ «مَاالخلیج الفارس»؛ «وَما اَدراکَ ?What is the Khalij Fars»

 چند روزِ پیش که «شایعه - خبر» اینکه ترامپ میخواهد خلیج فارس را خلیجِ عربی و یا عربستان بنامد؛ داد و بیدادِ «وطن پرستی» و «ایران پرستی» راه افتاد و بارِ دیگر «وطن پرستی» مانندِ «مینی ژوپ» مُد شد. «شازده شومبول» نیز که منتظرِ «اظهارِ وجود» است و از اینکه «فیل» را در اُتاق نمی بینند؛ بسیار دِلخور است نیز چادرِ میهن پرستیش (البتّه میهنِ شیعی) را به کمر بست و  شعار داد. رژیمِ کثیفِ شیعی نیز «میهن پرست» شد.

در این میان خنده دارتر از همه «رهبرِ پان ایرانیستها» بود که باشنیدنِ این «خبر - شایعه»؛ برق از کونش پرید و به زنجیر زنی و سینه زنی پرداخت.

من برنامه هایِ زیادی از این موجود را دیده ام و حسرت به دِلم مانده است که حتّی نامِ یک «منطقه» و یا یک «شخصیّتِ سیاسی» و یا به هر حال شخصیّتِ معروفِ خارجی را  درست گفته باشد که نشان از این دارد که یک «متن» را در اختیارش می گذارند و همینطوری «غلط و غولوط» میخواند و با مقداری «مَلات و سریش» به هم میچسباند. البته «اسلام ستیزی» که آغاز کرده است؛ جایِ تقدیر دارد. امّا همین و بَس. این «پیشوا» نمادِ شاخه ای از «پان ایرانیستها» است که کارشان «نفرت پراکنی در میانِ اقوام» است رفتارِ ایشان پس از پناهندگی به اروپا و دَم خور شدن با «شازده شومبول»؛ نمادِ واقعی «نفرت پراکنیِ قومی» شد. در یکی دو هفتهٔ اخیر حتّی «فَرَ وَهرتیش» را نیز  یک «خائنِ جدایی طلب» نامید و مانندِ «مطهّریِ ملعون» و «رائفی پور» در تاریخ به دنبالِ «مارقین و ناکثین و قاسطین» و «توطئه» و «آنوسی» میگردد. در حالی که حتّی درکی از ساختارِ قبیله ای و عشیره ای آن دوران و مفهومِ «پادشاه» و «شاهنشاه» و «امپراتوری»(قلمرو) و «کشور» را نیز از زمینهٔ اصلی (۲۶۰۰ سالِ پیش) جدا کرده و دربارهٔ آن با روایتهایِ امروزین برخورد میکند.

مانندِ این می مانَد که «مغول هاي کنونی» به خاطرِ اینکه ۱۶۲ سال بر ایران نیز حاکم بودند؛ اکنون ایرانیان را «جدایی طلبهایِ پدر سوخته» بنامند و اینکه اکنون مساحتي تقریباً به اندازهٔ «ایرانِ گربه نشان» دارند؛ به خاطر «خائنینِ جدایی طلبِ ایرانی و اروپایی و آسیایی» است و گرنه؛ «مساحتِ مغولستان» از چین تا اروپا گسترده بود.

همین «پان ایرانیستها» که اینچنین شِلتاق میکنند؛ اگر از آنها بپرسی که همین الآن؛ همهٔ ایران را بدستتان بدهند چکار میکنید؟ حرفی برایِ زدن نخواهند داشت. در رابطه با مسیرِ مبارزه و داشتنِ استراتژیِ مبارزاتی نیز میگویند که «امیدی به ایرانیان ندارند». هر چند که این سخنشان درست است؛ امّا اگر بخواهی که یک استراتژی مبارزاتی تدوین کنند؛ باز هم حرفی برایِ زدن ندارند.

البتّه این گروه به تنهایی از این مشکلات رنج نمی بَرَد. سایرین نیز در همین «رنج» با آنها شریک هستند. و دعواها بر سَرِ «پوسته» است که اگر خوب بنگری؛ درونِ آن پوسته؛ خالی است.

ترامپ در سخنرانیِ خود داستانی دیگر تعریف کرد که این رژیمِ شیعی ایران است که خواسته است نامِ خلیج را «خلیجِ ایران» بگذارند و با نگاهی از بالا به پایین گفت: «من هرگز اجازه نخواهم داد.». ترامپ حتّی یکبار نیزنامِ «خلیجِ فارس» را بر زبان نیاورد و فقط به «خلیج» اکتفا کرد. امّا مترجمانِ این سخنرانی به دروغ؛ هر جایی که ترامپ گفت: «خلیج»؛ آنرا «خلیج فارس» ترجمه فرمودند.

امّا واقعیّتِ کنونی چیست؟

واقعیّتِ کنونی این است که در شمالِ «خلیج فارس»؛ یک امپراتوریِ قدرتمندِ شیعی داریم که برای اینکه در همین مستراحِ کنونی بماند؛ به ۲۵۰ میلیارد دلار نیاز دارد (پیشرفت و توسعه پیشکِش).

در جنوبِ خلیجِ فارس؛ معاملاتِ «تریلیون دلاری» انجام گرفتند.

حال خودتان قضاوت کنید که آیا «عربها سوسمارخور هستند» و یا در چند سالِ آینده «ساکنینِ ایران هستند که مارمولک خور خواهند شد»؟

کژدم