نبرد غزه؛ نبردی که همه در آن پیروز شدند

نبرد غزه؛ نبردی که همه در آن پیروز شدند

تقریباً ۱۶ سال پیش؛ خوانندهٔ یکی از گروههای موسیقی Hard Rock قدیمی به نام WASP در پایان یکی از کنسرتهای زندهٔ خود از تمامی دست اندرکاران اجرای کنسرت مانند مهندسین الکترونیک؛ صدابرداران؛ گروه فیلمبرداری و.... تشکر میکرد و در انتها نیز از کسی که «کوکائین» با کیفیت خوب در اختیار آنها گذاشته بود نام برد و تشکر نمود....

 در پایان جمعیت چند ده هزار نفری یکصدا پرسیدند:   Who Are You?

 و خواننده با صدای بسیار بلند در جواب گفت:  We Are 6 Mother Fuckers

 و جمعیت با صدای بلند هورا میکشیدند و در خلسه رفته بودند و بعضی ها نیز از این صداقت خواننده در معرفی گروه؛ غش کردند و عدهٔ زیادی نیز به شدت از هیجان گریه میکردند.....

 ...... و این کنسرت بار دیگر ۸ روز توسط گروههای موسیقی  حماس و جهاد اسلامی دو باره به طور زنده اجرا شد و خوانندهٔ اصلی گروه (خالد مشعل) از همهٔ دست انرکاران از جمله اخوان المسلمین مصر و سایر برادران مانند قطر و ترکهای عثمانی که حتی برای مردگان این کنسرت زنده اشک ریخت و در نهایت از جمهوری اسلامی به خاطر کوکائین خوب (موشکهای فجر ۵) تشکر نمود و چنین ادامه داد: « امیدواریم کشورهای عربی به ما سلاح بدهند. از هرکس که از ما پشتیبانی کند، استقبال می‌کنیم.»

اما براستی چه اتفاقی افتاد؟ بالاخره چه کسی پیروز شد؟ مگر میشود که همه پیروز باشند؟ البته مسلمانها همیشه پیروز هستند؛ اگر کشته شوند شهید شده و ناهار و شام را مهمان خدا میشوند و به همراه باکره های تازه پستاندار شده (حوریها) و پسرکان ترگل و ورگل  (غلمان ها) نقش هنرمندان Playboy الهی را به طور زنده بازی میکنند. آنهایی هم که زنده میمانند؛ شهیدان زنده هستند که به خاطر وفور دختران ۷ تا ۹ ساله؛ به سنت رسول عمل نموده و اجری دو برابر میبرند؛ رودهای عسل و شیر هم که الحمدُ لله از سوی امیر قطر و برادران دیگر روان است..

 اما آنچه که خالد مشعل فراموش کرد تا بگوید این است که باید میگفت: We Are All Mother Fuckers

 از طنز که بگذریم واقعاً چه اتفاقی افتاد؟

۱- اسرائیل به طور عملی دریافت که ترس از بر سر کار آمدن دولتهای اسلامی در منطقه یک خیالبافی است.

۲- با ورود نیروهای مصری به عنوان پاسداران آتش بس؛ جهاد اسلامی که نمایندهٔ مستقیم رژیم اسلامی ایران در باریکهٔ غزه است؛ تحت کنترل دو جانبهٔ حماس و مصر در خواهد آمد.

۳- مصر برای تشکر از نقشی که باید ایفا کند؛ بخشی از سلاحهایی را که توسط سپاه قدس از لیبی تهیه شده و از طریق سودان و صحرای سینا در حال گذار به سوی غزه بودند را توسط نیروهای امنیتی خود از دست عوامل سپاه قدس در آورده و مصادره نمود و نقش کنترل قاچاق اسلحه از مسیر صحرای سینا را به عهده گرفت.

۴- مصر همچنین به عنوان نقش میانجیگر آتش بس؛ موظف به کنترل تسلیحات در غزه گردید.

۵- حزب الله لبنان  و جمهوری اسلامی حاکم بر ایران از همان آغاز فهمیدند که بوی کباب نمی آید و از داغ شدن فرار کردند.

۶- سپاه قدس کارخانهٔ مونتاژ موشکی خود را در سودان از دست داد و فکر میکنم که دیگر رویای جبههٔ فلسطین و یا منطقهٔ نفوذی به نام غزه را به فراموشی بسپارند (البته شرط عقل این است).

۷- حزب الله لبنان نشان داد که در شرایطی نیست که بتواند دست از پا خطا کند و البته اگر میخواست نقشی دیگرگونه ایفا کند اکنون شاهد نوعی دیگر از نبرد بودیم که به حذف کامل حزب الله لبنان و بشار اسد می انجامید. اما اینکه حزب الله لبنان نخواست نقش ادعایی خود را بازی کند؛ به خودی خود سندی محکم برای این مدعاست که پشم و پیل ولی فقیه فرزانه و سپاه قدس در حال ریختن است و در شرایط باخت قرار گرفته اند و آنچه را که ذرّه ذرّه ساخته اند؛ خوشه خوشه از دست میدهند.

۸- فرماندهان نظامی رژیم اسلامی نیز برای پنهان نمودن خجالت زدگی خود؛ به سرخ کردن صورت خود با سیلی شعار دروغین «انتقال تکنولوژی موشکی» به غزه مشغول شدند.

۹-  حرکت نوینی در غزه آغاز خواهد شد که به یکپارچگی سیاسی فلسطین خواهد انجامید تا بتوانند در سایهٔ برادران مصری و ترکهای عثمانی؛ به اجرای کنسرتهای پرخرج و بی انتها پایان دهند و به عنوان یک عضو مستعد در پروژهٔ خاورمیانهٔ بزرگ نقشی سازنده تر ایفا کنند.

۱۰- سیستم دفاعی «گنبد آهنین» آزمایش خود را در یک مانور عظیم ۸ روزه با پیروزی نزدیک به ۹۵ درصد پشت سر گذاشت.

۱۱- جمهوری اسلامی  اکنون باید دربارهٔ سیستم تهاجمی موشکی خود به عنوان یک سلاح استراتژیک تجدید نظر کند؛ زیرا این موشکها نخست باید از فیلتر دفاع ضد موشکی مستقر در خلیج فارس عبور کنند و طبعاً بازماندگان آنها نیز توسط «گنبد آهنین» خنثی خواهند شد.

۱۲- اسرائیل از انزوای سیاسی که بعد از تشکیل حکومتهای اسلامگرا در منطقه؛ تصورش میرفت؛ خارج گردید و توسط همین حاکمیتهای  نوبنیاد اسلامگرا به عنوان «طرف مذاکره»  شناخته شد و این امر معنایی به جز تصویب دوبارهٔ پیمان «کمپ دیوید» ندارد. البته باید از دعواهای مسخرهٔ «ماوی مرمره»ای چشم پوشید؛ زیرا جنگ و دعواهای بسیار مهمتر از این جنگ و دعواها را در میان احزاب کشورهای غربی نیز میتوان بوفور مشاهده نمود.

نتیجه اینکه:

۱- یکی دیگر از حلقه های حوزهٔ نفوذ رژیم اسلامی حاکم بر ایران در هم شکست.

۲- اسرائیل به عنوان یک عضو از اعضای خاورمیانه که باید با آن مذاکره شود؛ پذیرفته شد.

۳- رویای موشک باران و انهدام شهرهای اسرائیل؛ در حد رویا و خواب و خیال ماند.

کژدم