رویاهایِ دروغین را کنار بگذارید

 اکنون «اصلاح طالبان» که کوسِ رسوائیشان در هر کوی و برزنی با صدایی بلند شنیده میشود؛ برایِ ادامهٔ زندگیِ ننگینِ خود  از ماجرایِ «افغانستان» نوعی «Talking Point» انقلابی ساخته اند و میخواهند یک «شیرِ پنجشیرِ دیگر» بیافرینند. فارغ از اینکه ساکنینِ ایران از اینکه رژیمِ شیعی ثروتهایِ ملّی را در عراق و یمن و لبنان و .... به «کیرِ گاو» میزند؛ ناراحت هستند و افزوده شدنِ یک «نان خورِ دیگرِ اضافی» (پنجشیر) را «قوز بالایِ قوز» میدانند و از این نظریّهٔ «کیری» حمایت نخواهند کرد. این شیوهٔ مندرس را «شازده شومبولِ شارلاتانِ شورشیِ بنی هاشمی» نیز ۴۰ سال است که در «سَبَدِ ننگینِ خود» دارد و در هر ماجرایی که «مُدِ روز» شده است نظری «مُدِ روزی» و بی ارزش مطرح نموده است تا همچنان در «ویترین» باقی بماند. «شازده شومبولِ شورشی» گویا نامه به رئیس سازمانِ بهداشتِ جهانی را با «لاک پُشت» فرستاده است و یا اینکه موجودِ پَستی به نامِ «رئیسِ سازمانِ بهداشتِ جهانی» این نامه را به «کیرِ سیاهش» نیز حساب نکرده است.

مشکل به اینجا ختم نمیشود؛ حتّی اسرائیل نیز دچارِ همین نظریّه هایِ «کیری» است که سیستمِ دفاعی و تهاجمیِ آنها را هدایت میکند و در جنگِ ۱۱ روزهٔ اخیر دیدیم که «خشابهایِ گنبدِ آهنین» رو به «کاهشِ مرگبار» نمود و در آن زمان گفتم که: «نتیجهٔ جنگِ ۱۱ روزه» این بود که «جو بایدن» پیروز شد. اکنون اسرائیل برایِ «پُر کردنِ خشابهایش» مجبور به «کیر لیسیِ جو بایدن» شده است.

زمانی که که دولتِ «جو بایدن» اعلام نمود که «اسرائیل حقّ دفاع از خود را به هر شیوه ای که می پسندد دارد»؛ همهٔ «خاک بر سرهایِ خود روشنفکر پندار» فکر کردند که «آمریکا چراغِ سبز داد». امّا «کژدم» چیزی نگفت و این «شامورتی بازی» را «زیر سیبیلی» دَر کرد.

واقعیّتِ اینکه دولتِ «جو بایدن» ظاهراً به اسرائیل چراغِ سبز نشان داد یک افسانهٔ «پروپاگاندایی» است و اصلِ مطلب در جمله ای است که به زبانِ بسیار «با تربیتی» (فرهنگِ کژدمی) بیان میکنم و آن اینکه: دولتِ «جو بایدن» به دولتِ اسرائیل چنین گفت:

(بابا .... ما  و خواهر و مادرِ را با تکرارِ هزاربارهٔ اینکه  بگذارید به رژیمِ ایران حمله کنیم ... گاییدید...... چراغِ سبز میخواستید ؟ حالا چراغِ سبز دادیم.... آیا خایه اش را دارید؟ .... اگر دارید.... بسم الله). 

امّا آنچه که بر رویِ زمین میگذرد نشان میدهد که رهبرانِ اسرائیل برایِ «گداییِ پُر شدنِ خشابهایِ گنبدِ آهنین» به آمریکا رفتند و بنا به گزارش رادیو اسرائیل؛ «جو بایدن» زمانی که «نفتالی بنت» مشغولِ «حرّافیهایِ تکراری» بود در حالِ «چُرت زدن» بوده است. هرچند که منشه امیر میخواهد این چُرت زدن را نشانهٔ بیماری و کهولتِ جو بایدن نشان دهد؛ امّا شاید «چُرت زدنِ جو بایدن» مناسب ترین و بهترین پاسخ به دولتِ «شتر گاو پلنگِ اسرائیل» که دست پختِ تیمِ جو بایدن است بوده باشد. اسرائیلیها هنوز نفهمیده اند که با تغییرِ «مهره هایِ حزبی» و «عشوه گریهایِ آمریکا پسند» نمیتوان به پیروزی رسید. امّا میتوان به «وابستگی» ادامه داد و حتّی آنرا عمیقتر نمود. جنگِ ۱۱ روزه عدمِ تواناییِ اسرائیل در رابطه با درگیر شدن در جنگی گسترده تر و طولانی تر را به وضوح نشان داد.

موشکهایِ «گنبدِ آهنین»  که هر کدام ۱۰ ها هزار دلار ارزش دارند؛ به شکارِ «لوله های پرندهٔ غزّه» رفتند و نتیجهٔ آنهمه بمبارانها فقط حدّ اکثر ۲۵۰ کشتهٔ حماس بود. آیا اسرائیلیها به این حماقتِ بسیار پُر هزینه و بی تأثیرِ خود نمی خندند؟

در واقع اسرائیل دچارِ همان بدبختیهایی است که «اپوزیسیونچیهایِ ایرانی» به آن گرفتارند. زیرا منتظرند تا یکی بیاید و آنها را نجات دهد.

کژدم