صفحه ای برای تدوین استراتژی مبارزاتی (صفحهٔ نوین)

پیشگفتار نخست

یاران؛ مبارزان؛هم سنگران

مدتی پیش صفحه ای باز نمودم تا یاران بتوانند نظرات خود را در رابطه با تدوین استراتژی مبارزاتی برای سرنگونی رژیم جمهوری ننگین اسلامی مطرح نمایند. اما به خاطر وسعت مسائلی که میتوانند در این زمینه مطرح شوند؛ تداخل مطالب منجر به پراکنده گویی گردید و یکی از یاران پیشنهاد نمودند که این صفحه باید دارای سرفصلهای گوناگونی  که به صورت صفحات مستقل و متعدد در دل صفحهٔ اصلی موجود باشند تدوین گردد تا هر نظری در صفحهٔ هرسرفصلی که مربوط به آن است مطرح شود. نخستین مشکلی که در این راستا وجود داشت؛ امکاناتی است که وبلاگ در اختیار ما قرار میدهد. مسئلهٔ دوم اینکه اگر این صفحه را همانگونه که شایستهٔ عظمت  نام آن باشد تدوین کنیم. این وبلاگ در صورت شرکت فعال یاران و مبارزان؛ تبدیل به اتاق جنگ میشود و امیدوارم که بشود و نقطهٔ آغازی باشد برای پایان دادن به مزخرفگوییهای شبه روشنفکرانه ای که در بسیاری از رسانه های فارسی زبان به عنوان نظرات انقلابی به خورد نسل جوان داده میشود و متاسفانه؛ نسلی که منادی این ژاژ خاییهای بی انتهاست؛ همچنان در لابلای کتابهای کلاسیک پرسه میزند و بیش از آنچه که میشنویم توان گفتن ندارند و باز هم متاسفانه تمامی سخنوریهای کتابی آنها در این ۳۳ سال نه تنها باعث رشد اندیشهٔ سیاسی نشده است بلکه بسیاری از مهم ترین سرفصلهای  مسائل سیاسی را از دایرهٔ گفتمان سیاسی به طور عمدی و گاهی به خاطر نا آگاهی خارج نموده اند و نتیجه آن شده است که اکنون به جز حرافیهای بی انتها در حوزهٔ نظر مطلب دیگری مطرح نمیشود و همهٔ صاحبان این نوع از اندیشه ها نه تنها به بن بست رسیده اند؛ بلکه حتی نمیدانند و نمیفهمند که به بن بست رسیده اند و سخنان امروزشان تنها تکرار همانهایی است که سالهای سال است تکرار میکنند.

به هر حال در این صفحهٔ نوین تلاش بر این است که سرفصلهای فراموش شده را بار دیگر به عرصهٔ سیاست فرا خوانیم و جایگاه عظیم آنها را همانگونه که شایستهٔ آنهاست نشان دهیم. باشد که راهگشای شکسته شدن بن بستها باشد.

پیشگفتار دوم

در آنچه که جنبش آزادیخواهی ایران نامیده میشود؛ گذشته از ظاهر جمهوری خواه و یا سلطنت طلبِ آن؛ جای دو پرسش مهم خالی است و به تبع آن پاسخ آنها نیز حواله به هپروت شده است. هردو پرسش نیز پرسشهای «عملی» هستند و پاسخهایی عملی میخواهند. پرسش نخست مربوط به تدوین و تعریف اهداف است و اینکه بعد از سرنگونی رژیم اسلامی چه برنامهٔ سیاسی و اقتصادی برای ایران در نظر دارید؟ پاسخ به این پرسش نمیتواند تنها به جمهوری و یا سلطنت و یا آزادیهای مدنی ختم شود و دایرهٔ بسیار وسیعی را در بر میگیرد که تمامی پارامترهای آن باید به صورت دقیق تعریف مشخصی داشته باشند و تا کنون هیچ گروه و سازمانی از کلی گوییهای عام نظری فراتر نرفته است و تنها تلاشی که در این جهت انجام گرفته است تدوین « آیین ریشه ای» به عنوان پیشنویس پیشنهادی انجمن پادشاهی ایران در زمان استاد فرود فولادوند بوده است. پرسش دوم که راه رسیدن به هدف را جستجو میکند نیز از طرف هیچ سازمانی به صورت مشخص تعریف نشده است و پاسخهای بسیار عوام فریبانه ای از قبیل نافرمانی مدنی و یا اعتصابات و تظاهرات به این پرسش مهم داده شده است. برای همین هم هست که هیچکس از سازماندهی به صورتی خاص و تعریف شده سخن نمیگوید و نظراتی که داده میشوند هیچ کدام «پاسخهای میدانی» نیستند. زمانی که بپرسیم که چگونه میتوان یک مین را خنثی کرد؛ در واقع یک پرسش عملی مطرح شده است و پاسخ عملی نوع مین و دیاگرام ساختاری آن و یا نمونهٔ واقعی آن و اجزاء تشکیل دهندهٔ ام را مورد بر رسی قرار داده و شیوهٔ خنثی سازی آن نیز به صورتی عملی توضیح داده میشود. چنین پاسخی به پرسش خنثی کردن مین یک پاسخ تعریف شده است. اما اگر از قلم به دستان و یا سخنوران امور سیاسی چنین پاسخی خواسته شود؛ تنها به توضیحاتی در سطح علوم نظری بسنده میکنند. از این روی جنبش سیاسی موجود باید در ساختارهای فکری خود و برداشتهای نظری خود در رابطه با مبارزهٔ سیاسی تجدید نظری اساسی انجام دهد تا بتواند از «کتاب خوانی» به سوی « نظریه پردازی عملی» کشانده شود. به عنوان مثال میتوان فرق میان دوستداران مطالعات علوم پزشکی عمومی را با یک جراح و یا آسیب شناس مطرح نمود. یک فرد سیاسی نه از نوع نخست؛ بلکه از جنس دوم باید باشد و گرنه تبدیل به یک «روضه خوان پزشکی» خواهد شد و هیچ بیماری نیز از دست او درمانی نخواهد یافت. طراحی استراتژی مبارزاتی متعلق به مردان و زنانی از گونهٔ دوم است؛ یعنی درمانگران سیاسی و نه عاشقان مطالعات نظریه های سیاسی در عرصهٔ تئوریهای عام؛ و تا زمانی که این دگردیسی در متفکرین و پیشاهنگان سیاسی بوجود نیاید هیچ تغییری بوجود نخواهد آمد و اگر هم بیگانگان بخواهند تغییری بوجود آورند؛ جای ایرانیان به عنوان «طراحان عملیِ تغییرات» در عرصهٔ سیاست خالی خواهد ماند و مردم و سرزمین ایران که ۱۴۰۰ سال است که در معادلات سیاسی از جایگاه امپراطوری به «منطقهٔ تحت نفوذ» نقل مکان کرده است هرگز از «حوزهٔ نفوذ بیگانگان» بیرون نخواهد آمد و اینکه استاد فرود فولادوند همیشه میگفتند که این مسئله باید به دست ایرانی و به شیوه ای ایرانی حل شود؛ دقیقاً اشاره به این امر داشت و همچنان دارد.

هدف از بوجود آوردن این صفحه نیز تلاشی برای آغاز این دگردیسی در درون جنبش شبه سیاسی و تبدیل شدن آن به جنبش سیاسی است. پاسخهای روشن عملی و نظری یاران و مبارزان به عنوان نخستین تلاش ملّی برای تدوین استراتژی مبارزاتی ثبت خواهد شد و من افتخار دارم که میزبان این تلاش ملی باشم؛ هرچند که خانه ام یک وبلاگ کوچک است.

سرفصلها:

 ۱- شناسایی سیاسی رژیم.

۲- منابع مالی رژیم.

۳- منابع انسانی رژیم.

۴- منابع نظامی رژیم.

۵- نقش بیگانگان در روند مبارزه.

۶- نیروهای اپوزیسیون.

۷- شناسایی نظامی شهری و برون شهری و طرح  تدارکات.

۸- شناسایی عوامل برون مرزی رژیم.

۹- صفحهٔ پیشین.

(این صفحه را در بالای ستون سمت راست میتوانید دنبال کنید)

(آدرس فوروم در فیسبوک)  

(برای پاسخ دادن به هر نظر و یا تکمیل آن نظر؛ روی کلمهٔ «پاسخ» در زیر نظر مربوطه کلیک کنید تا پاسخها در زیر همان مطلب  قرار گیرند و گرنه نظرات و پاسخها  نامرتب خواهند شد. همچنین اگر نظر شما طولانی است میتوانید آنرا در چند قسمت بفرستید و برای اینکه پشت سر هم قرار گیرند بعد از فرستادن قسمت نخست روی کلمهٔ «پاسخ» کلیک کنید تا به صورت دنبالهٔ آن در آید  و اگر همزمان باشما شخص دیگری در حال فرستادن نظری است با همدیگر تلاقی نکند و پیوستگی خود را از دست ندهد.)

پیروز و پاینده باشید

کژدم