۳- لشکر بزرگ اگر دچارِ خستگی شود؛ همچنان مجبور است که در آوردگاه بماند و این یک «Void» است و گروههایِ کوچک میتوانند لشکرِ بزرگ را با حرکاتِ ایذایی در تحرّکِ اجباری نگاهدارند تا خسته تر شود. لشکری که خسته میشود؛ فرمانهایِ فرماندهان را بخوبی نمیشنود و یا به اشتباه تعبیر میکند. اینگونه است که میانِ «فرماندهی» و «فرمانبران»؛ گسست ایجاد میشود. این گُسست یک «Void» دیگر است.
۴- لشکرِ بزرگ نیاز به آذوقه و جایگزینیِ مهمّات دارد (لجستیک). لذا گروههایِ کوچک باید به منابع و مسیرهای ترابریِ «لجستیک» حمله کنند تا لشکریان را «گرسنگی» دهند. گرسنگیِ لشکرِ بزرگ یک «Void» دیگر است.
۵- گروه کوچک برای نبردهای بزرگ نمی جنگد ؛ بلکه از طریقِ «مجموعهٔ نبردهایِ کوچک» دشمن را تضعیف کرده و به ستوه می آورد و در نهایت با حملهٔ بزرگِ نهایی که به عهدهٔ نیرویِ دیگری است؛ در جنگ برنده میشود. بنابراین گروه کوچک میتواند در صورتِ خستگی و یا کمبودِ تجهیزات از آوردگاه دور شده و استراحت کند.
۶- گروهِ کوچک هرگز با لشکرِ بزرگ درگیر نمیشود. بلکه بوسیلهٔ استفاده از «Void»ها حمله میکند. لذا «گروهِ کوچک» را باید «شکارچیِ Void ها» نامید.
«پارت ها» بدینگونه بر نیروهایِ بزرگِ «سلوکیان» پیروز شدند. و نامِ «نبردهایِ پارتیزانی» به یاد و نامِ شیوه هایِ جنگیِ «پارتها» همچنان زنده است. یکی از مشکلاتِ بسیار بزرگ و مهمّ ایرانیانِ باستان این بود که هرگز با «نوشتن» تجاربِ گرانبهایِ خود را ثبت نکردند. «نوشتن» و «ثبت کردن» یکی از ستونهایِ مهمّ یک تمدّن است. تمدّنِ «یونان» با اینکه از میان رفت؛ توسّط «نوشتارها» در «امپراتوری رُم» تجدیدِ حیات شد. همان نوشتارها باعث شدند که اروپا و سپس آمریکا به قلّه ها دست یابند. امّا ایرانیان هرگز نتوانستند گذشتهٔ واقعی خود را بازنگری کنند؛ زیرا هیچ چیز به جز چند سنگ نوشته از تجاربِ ایرانیان ثبت نشده بود و یکی از دلایلی که ایرانیان پس از حملهٔ اعراب ؛ هرگز نتوانستند؛ دوباره برخیزند؛ همین مسئله است.
تاریخِ نقلِ شدهٔ «سینه به سینه» و انتقالِ تجارب به صورتِ «سینه به سینه» یک «Void» بسیار بزرگ بود.
تظاهراتهایِ خیابانی
دعوت به تظاهراتهایِ خیابانی؛ در ظاهر استفاده از «لشکرِ بزرگ» است. امّا هرگز به «لشکرِ بزرگ» شباهتی ندارد. زیرا دارایِ «یگانهایِ گوناگون» و آموزش دیده و دارایِ فرماندهی نیست. فریبکاران ادّعا میکنند که این تظاهراتها برای تسخیرِ خیابانها و «نمایش قدرت» است. در حالی که این تظاهراتها کاملاً با خطرِ جدّی روبرو بودند و همچنان هستند و قدرتی ندارند. زیرا قدرت فقط و فقط با نیروهایِ سازمانیافته اعمال میشود؛ نَه با شمارِ بزرگِ سربازانی که هیچ هدفِ ملموسی را دنبال نمیکنند. در هیچیک از این تظاهراتها؛ تا به حال مشاهده نشده است که مردم «پشت بامها» و یا راهروها و پلّه هایِ اپارتمانها را نیز با نیرویِ کَم تسخیر کنند تا از استقرارِ تک تیراندازهایِ رژیم جلو گیری شود. در هیچ یک از این تظاهراتها هیچیک از مراکزِ مهم « نظامی و یا انتظامی و یا مالی رژیم» مورد حمله قرار نگرفته اند. باید به مردم گفته شود که «لشکرِ بزرگ» با «موجِ انسانیِ بی دفاع» زمین تا آسمان فاصله دارد. در نبردِ «دین بین فو» ویتنامیها از امواجِ انسانی در کوهستانها استفاده کردند تا ضمن کشتارِ فرانسویها؛ مهمّاتِ نیروهایِ فرانسوی را تحلیل دهند و نبردِ «دین بین فو» به پایانِ حضورِ فرانسویها انجامید. امّا «تظاهراتهای گلّه ای» که تا کنون در سالِ ۸۸ و سپس در در دیماه و بعد از آن در آبانماه انجام گرفتند؛ هیچ هدفِ خاصی را دنبال نمیکردند و به همین خاطر هیچ دستاوردی به جز کشته و مجروح و اسیر شدنِ مردم و درد و رنجِ خانواده هایِ آنها نداشتند.
«لشکر بزرگ» برایِ نشان دادنِ «بی رحمیهایِ رژیم» و افشایِ سرکوبهای دشمن بیرون نمی آید. «لشکر بزرگ» برایِ تدریسِ «انسانیّت» به نیروهایِ دشمن بیرون نمی آید.
«لشکر بزرگ» فقط برای سرنگونی رژیم و پیروزی بیرون می آید و در کشتارِ نیروهایِ رژیم شکّی به دل راه نمیدهد.
قدرتِ سکوت
به عهده نگرفتنِ عملیّات از طرفِ گروههایِ کوچک؛ دشمن را در تاریکی نگاه میدارد. به عهده گرفتنِ عملیّات برای «جلوه گری» نوعی «دهان گشادی» است که میتواند گروه کوچک را حدّ اقل در ۲ جبهه به مخاطره بیندازد.
۱- ردیابی شدنِ آسانتر توسّط نیروهایِ دشمن.
۲- پیامدهایِ «بین المللی».
به عنوانِ مثال؛ به ماجرایِ انفجارِ «حسینیّهٔ شیراز» نگاهی دوباره بیندازید. اگر این عملیّات به عهده گرفته نمی شد؛ از اثرِ آن عملیّات کاسته نمی شد. زیرا عملیّات به «تاریخ» پیوسته بود. اگر این عملیّات به عهده گرفته نمی شد؛ عواقبِ حقوقی بین المللی نیز نداشت. زیرا همهٔ دشمنانِ خارجی (دوستانِ رژیم) نیز در تاریکی میماندند.
اینکه «اسرائیل» بسیاری از عملیّاتها را به عهده نمیگیرد؛ به همین دلیل است.
«ردّ یابی شدن» و پیامدهای بین المللی؛ «Void»های بزرگی هستند که توسّطِ خودِ گروهِ کوچک بر علیه خودش تولید میشوند. گویی که گروهِ کوچک فریاد میزند که: «عَسس مرا بگیر».
با «ادامهٔ سکوت»؛ گروههایِ کوچک میتوانند به راحتی در همهٔ کشورها رفت و آمد داشته باشند. امّا «دهان گشادی» موجب میشود که «ستاره دار» شده و همیشه زیرِ ذرّه بین قرار گرفته و موردِ «مبادله» قرار گیرند.
شکستِ سکوت «خود تخریبی» است.
جنگِ ۶ روزه
هنوز نیز جنگِ ۶ روزه را یکی از شاهکارهای ارتش اسرائیل مینامند. ارزشِ اصلیِ مجموعهٔ این نبردها را فقط یک حرکتِ بسیار مهمّ تعیین میکند.
ارتش اسرائیل در «جنگِ ۶ روزه» بزرگترین «Void» نیروهایِ دشمن را کشف کرد و به آن حمله نمود.
تاریخِ نقلِ شدهٔ «سینه به سینه» و انتقالِ تجارب به صورتِ «سینه به سینه» یک «Void» بسیار بزرگ بود.
تظاهراتهایِ خیابانی
دعوت به تظاهراتهایِ خیابانی؛ در ظاهر استفاده از «لشکرِ بزرگ» است. امّا هرگز به «لشکرِ بزرگ» شباهتی ندارد. زیرا دارایِ «یگانهایِ گوناگون» و آموزش دیده و دارایِ فرماندهی نیست. فریبکاران ادّعا میکنند که این تظاهراتها برای تسخیرِ خیابانها و «نمایش قدرت» است. در حالی که این تظاهراتها کاملاً با خطرِ جدّی روبرو بودند و همچنان هستند و قدرتی ندارند. زیرا قدرت فقط و فقط با نیروهایِ سازمانیافته اعمال میشود؛ نَه با شمارِ بزرگِ سربازانی که هیچ هدفِ ملموسی را دنبال نمیکنند. در هیچیک از این تظاهراتها؛ تا به حال مشاهده نشده است که مردم «پشت بامها» و یا راهروها و پلّه هایِ اپارتمانها را نیز با نیرویِ کَم تسخیر کنند تا از استقرارِ تک تیراندازهایِ رژیم جلو گیری شود. در هیچ یک از این تظاهراتها هیچیک از مراکزِ مهم « نظامی و یا انتظامی و یا مالی رژیم» مورد حمله قرار نگرفته اند. باید به مردم گفته شود که «لشکرِ بزرگ» با «موجِ انسانیِ بی دفاع» زمین تا آسمان فاصله دارد. در نبردِ «دین بین فو» ویتنامیها از امواجِ انسانی در کوهستانها استفاده کردند تا ضمن کشتارِ فرانسویها؛ مهمّاتِ نیروهایِ فرانسوی را تحلیل دهند و نبردِ «دین بین فو» به پایانِ حضورِ فرانسویها انجامید. امّا «تظاهراتهای گلّه ای» که تا کنون در سالِ ۸۸ و سپس در در دیماه و بعد از آن در آبانماه انجام گرفتند؛ هیچ هدفِ خاصی را دنبال نمیکردند و به همین خاطر هیچ دستاوردی به جز کشته و مجروح و اسیر شدنِ مردم و درد و رنجِ خانواده هایِ آنها نداشتند.
«لشکر بزرگ» برایِ نشان دادنِ «بی رحمیهایِ رژیم» و افشایِ سرکوبهای دشمن بیرون نمی آید. «لشکر بزرگ» برایِ تدریسِ «انسانیّت» به نیروهایِ دشمن بیرون نمی آید.
«لشکر بزرگ» فقط برای سرنگونی رژیم و پیروزی بیرون می آید و در کشتارِ نیروهایِ رژیم شکّی به دل راه نمیدهد.
قدرتِ سکوت
به عهده نگرفتنِ عملیّات از طرفِ گروههایِ کوچک؛ دشمن را در تاریکی نگاه میدارد. به عهده گرفتنِ عملیّات برای «جلوه گری» نوعی «دهان گشادی» است که میتواند گروه کوچک را حدّ اقل در ۲ جبهه به مخاطره بیندازد.
۱- ردیابی شدنِ آسانتر توسّط نیروهایِ دشمن.
۲- پیامدهایِ «بین المللی».
به عنوانِ مثال؛ به ماجرایِ انفجارِ «حسینیّهٔ شیراز» نگاهی دوباره بیندازید. اگر این عملیّات به عهده گرفته نمی شد؛ از اثرِ آن عملیّات کاسته نمی شد. زیرا عملیّات به «تاریخ» پیوسته بود. اگر این عملیّات به عهده گرفته نمی شد؛ عواقبِ حقوقی بین المللی نیز نداشت. زیرا همهٔ دشمنانِ خارجی (دوستانِ رژیم) نیز در تاریکی میماندند.
اینکه «اسرائیل» بسیاری از عملیّاتها را به عهده نمیگیرد؛ به همین دلیل است.
«ردّ یابی شدن» و پیامدهای بین المللی؛ «Void»های بزرگی هستند که توسّطِ خودِ گروهِ کوچک بر علیه خودش تولید میشوند. گویی که گروهِ کوچک فریاد میزند که: «عَسس مرا بگیر».
با «ادامهٔ سکوت»؛ گروههایِ کوچک میتوانند به راحتی در همهٔ کشورها رفت و آمد داشته باشند. امّا «دهان گشادی» موجب میشود که «ستاره دار» شده و همیشه زیرِ ذرّه بین قرار گرفته و موردِ «مبادله» قرار گیرند.
شکستِ سکوت «خود تخریبی» است.
جنگِ ۶ روزه
هنوز نیز جنگِ ۶ روزه را یکی از شاهکارهای ارتش اسرائیل مینامند. ارزشِ اصلیِ مجموعهٔ این نبردها را فقط یک حرکتِ بسیار مهمّ تعیین میکند.
ارتش اسرائیل در «جنگِ ۶ روزه» بزرگترین «Void» نیروهایِ دشمن را کشف کرد و به آن حمله نمود.
آن «Void» بزرگ؛ «بی دفاعیِ دمشق» بود.
در حالی که همهٔ نیروهای اسرائیل در حالِ نبرد برایِ دفاع از «تل آویو» و خریدنِ زمان از طریقِ «کُند کردنِ» پیشرویِ نیروهایِ دشمن بودند. بخشی از ارتش اسرائیل در حالِ پیشروی به سویِ دمشق بودند. تا اینکه «دمشق» برایِ نجاتِ خود مجبور شد دستورِ عقب نشینی بدهد و نیروهای سوریه در این عقب نشینیِ ناگهانی؛ تقریباً به طورِ کامل تار و مار شدند.
تشخیصِ درستِ «Void»ها میتواند ارزشِ استراتژیک داشته باشد.
(ادامه دارد)
کژدم
پستها
کژدم درود
پاسخحذفادعای ترامپ مبنی بر توافق ظرف یک ماهه بعد از برنده شدن در انتخابات با جمهوری اسلامی با چه مکانیزمی اتفاق می افتد ؟برجام دو سال طول کشید ؟ و در خصوص ما دوزخیان ایران آیا پذیرش ۱۲ فرمان تاثیری. ایجاد خواهد شد یا برداشته شدن اهرم فشار آمریکا باعث تقویت و آزاد شدن در کنترل هرچه بیشتر ما خواهد شد ؟
درود کژدم
پاسخحذفبه نظرت اول باید گروه های کوچک تشکیل بشن بعد هسته مرکزی تشکیل بشه یا برعکسش یعنی اول هسته مرکزی تشکیل بشه بعد گروه های کوچک؟؟
من نظرم اینه که تا هسته مرکزی تشکیل نشه ، حرکت گ روه های کوچک سازمان یافته نخواهد بود.
درود کژدم
پاسخحذفیکی از «void» ها بسیجی ها و پاسدارها و... و خانواده‌اشون هستن.
چون اینا به این رژیم قدرت سرکوب رو میدن.
بسیجی ها. پاسدارها، نیروی انتظامی (درجه بالا)، ماموران شهرداری، محافظ ها و بادیگاردها، کارمندان رده بالای بانک ها، قاضی ها و کسایی که تو رده های بالای دستگاه قضایی هستن و... همه به همراه خانواده هاشون «void» هستن.
اکثر مسجد ها مخصوصا مسجد جامع ها یک قسمت دارن که نذورات و ذکات و خمس و... اینارو جمع آوری میکنن، فروشگاه های زنجیره ای مثل «افق کوروش» که مال سپاهه یا «رفاه» که مال دولته و فروشگاه های مخصوص نظامیان و...
این ها اهداف خوبی میتونن باشن.