انجمن پادشاهی ایران چه بود؟

امروز نوعی دیگر سخن خواهم گفت؛ شاید مانند آب یخ بر روی خفتگان تا با کشیدن نفسی عمیق از روی  شوکه شدن؛ بیدار شوند و یا روغنی داغ بر روی مؤمنین شیعه صفت تا پوستشان تاول زند.

برای اینکه جیغ جیغوها زیاد داد نزنند و سخنها در میان الم شنگه های خاله زنکی گم نشود؛ از خودمان شروع میکنم. منظورم انجمن پادشاهی ایران نیست؛ زیرا انجمن پادشاهی ایران وجود خارجی ندارد و اگر کسانی این نام را به عنوان یک اسم به یدک میکشند؛ مسئلهٔ دیگری است و بعد از خواندن این مقاله؛ بهتر است تکلیفشان را با خودشان مشخص کنند.

اما.... منظورم از «خودمان» اشاره به کسانی است که به شکلی از اشکال به برقراری «آیین ریشه ای» می اندیشند؛ لذا بهتر است که نخست از خودمان شروع کنیم و به قول نیاکانی: یک سوزن به خود بزنیم تا نوبت جوالدوز به دیگران هم برسد و حد اقل دیگران بدانند که آن صداقت را داریم.

نقش تاریخی استاد فرود فولادوند

زنان و مردان نامی همگی کسانی هستند که در یک مسیر شناخته و تعریف شده؛ انحنا بوجود آورده و مسیر حرکت و روند یک جریان را تغییر داده اند. یک دانشمند عادی که در یک دانشگاه تدریس میکند و تنها تلاش او برای «روز آمد» نمودن خویش است؛ یک انسان بسیار عادی است؛ اما دانشمندی که تمامی زندگیش را برای یک کشف و یا ابداع و یا اختراع هدیه میکند؛ این پتانسیل را دارد که انحنا ایجاد کند.

استاد فرود فولادوند یکی از آن مردان است که در تاریخ ۳۴ سالهٔ اخیر میهنمان درخشید. شاید بعضی ها بگویند که مردان و زنان دیگری مانند زنده یادان ایرانبان دکتر« کورش آریامنش» و ایرانبان دکتر«شجاع الدین شفا» نیز بودند و نباید نقش آنان فراموش شود. اما مسئله بر سر «بودند»ها نیست بلکه بر سر جهت اثر گذاریها و عمق و گسترهٔ تاثیرات است. تا جایی که من میفهمم؛ هدف حرکت فرهنگی بزرگانی که نام برده شدند بیشتر «خرافه زدایی» و «نقد اسلام» و «گسترش فرهنگ ایرانی» بوده است که در جای خود ارزش والای خود را دارد؛ یا اگر دربارهٔ زنده یاد ایرانبان «احمد کسروی» سخن بگوییم؛ هدف ایشان نهادینه کردن «خردگرایی» بوده است. اما استاد فرود فولادوند کار خویش را با  پرسشی تاکیدی  آغاز میکند تا هدف خویش را از حرکت فرهنگی خویش آشکار سازد. ایشان میپرسند : « آمدیم و مردم را آگاه کردیم و مردم فهمیدند که چه ستمی بر آنها رفته است و میرود... که چه بشود؟... اگر قرار است که کاری نکنیم و ریشهٔ نکبت و درد را نکنیم؛ آگاهی دادن به مردم تنها به زجر کشیدن بیشتر آنان می انجامد؛ پس بهتر است که اگر قرار نیست کاری در جهت از میان بردن ریشهٔ دردها انجام شود؛ اقلاً بر درد مردم نیفزاییم و حد اقل آنها را به درد مضاعف دچار نکنیم» (نقل به معنی). این پرسش تاکیدی هدف خاص ایشان را که بسیار متفاوت با سایرین است نشان میدهد و آنرا در جملهٔ معروف خود: «بگذارید برای یک بار و برای همیشه؛ مشکل ایران را به وسیلهٔ ایرانیان و به شیوه ای ایرانی حل کنیم». هدف استاد از «بازگشایی تازینامه» تنها گسترش «خردگرایی» و «بازگشت به هویت ملی» و «خرافه زدایی» و «اسلام زدایی» آکادمیک نیست؛ بلکه هدفشان «سرنگونی حاکمیت اسلام برای یکبار و همیشه» است و از این روی است که استاد حاکمیت اسلامی را تنها در «جمهوری اسلامی» نمیبیند و قانون اساسی مشروطیت را نیز یک قانون اسلامی میداند و بالاتر از آن تمامی نکبتی را که ایران و ایرانیان در ۱۴۰۰ سال اخیر به آن دچار شده اند را محصول اسلام و حاکمیت اسلام میدانند. این؛ آن انحنایی است که توسط استاد فرود فولادوند در مسیر سنتی «گسترش خرد گرایی و بازگشت به هویت ایرانی» ایجاد شد؛ لذا استاد فرود فولادوند از خمیره ای دیگر است؛ یک جهش است؛ یک «موتاسیون» (MUTATION) است. استاد فرود فولادوند با تدوین «آیین ریشه ای» نشان میدهد که ایشان حتی آلترناتیو سیاسی؛ اجتماعی؛ اقتصادی و فرهنگی بعد از گذار از حاکمیت ۱۴۰۰ سالهٔ اسلامی را نه تنها فراموش نکرده است؛ بلکه «طرحی نوین» برای آن دارد. اما دیگران هنوز در حد اندیشه های «سلطنت مشروطه» و یا «جمهوری» باقی مانده اند.

از سوی دیگر همه میدانند که هیچ یک از اساتید نامبرده و یا سایر اساتید؛ «جریان ساز» نبوده اند؛ اما استاد فرود فولادوند هم جریان ساز و هم موج ساز بودند و در سیاه ترین برهه از تاریخ ایران که حتی در میان روشنفکران؛ انتقاد از اسلام یک «تابو» بود؛ ایشان این تابو را شکست و روشنفکران را از تابوت خودساختهٔ شان بیرون کشید و اکنون آن سبو و پیمانهٔ «اسلام مقدس» و «نباید به عقاید مردم توهین کرد» شکسته شده است و هر ننه قمری در برنامه های تلویزیونی اش «قهرمان اسلام زدایی» شده است و این امر به خودی خود نشان میدهد که نقش آن انحنایی که استاد بوجود آورد و گستره و عمق آن چه بوده است؟

در اینجا اگر این فیلم را که توسط نزدیکترین یار ایرانبان دکتر کوروش آریا منش؛ در رابطه با گسترهٔ فعالیتهای آن زنده یاد و شیوهٔ کشته شدن ایشان مطرح مینمایند را ببینید؛ به بسیاری از مسائلی که گفته شد پی میبرید. (لینک فیلم)     

در این فیلم به یکی از مسائل مهم که «بی مهری» ایرانیان نسبت به «فرهیختگان» و «گنجینه های ملی» خویش را بوضوح خواهید دید که استاد فرود فولادوند نیز به شدت از آن رنج بردند و فردوسی پاکنهاد نیز «سی سال» از آن رنج برد.

بررسی علل شکست راه استاد فرود فولادوند

اگر در افسانه ها قهرمانان همیشه پیروز میشوند؛ به این خاطر است که نویسندگان افسانه ها روند اتفاقات را طوری طراحی میکنند تا قهرمان پیروز شود؛ حتی اگر از هفت خوان بگذرد. اما در زندگی زمینی قهرمانان نیز زمینی هستند و بیشتر مواقع قهرمانان شکست میخورند و زندگی قهرمانان زمینی یک «حماسهٔ تراژیک» است.

با چنین آغازی میدانم که رگهای گردن و پیشانی هواداران دروغین استاد فرود فولادوند آرام آرام متورم میشود. اما آنچه که باید گفته شود؛ باید که گفته شود و گرنه در حد «شیعیان» خواهیم ماند.

تشکیل انجمن پادشاهی ایران

آنگونه که استاد فرود فولادوند به زبان خویش و بسیار روشن گفته اند؛ حدود ۲۲ سال از فعالیت سیاسی ایشان صرف این امر گردیده بود که رضا پهلوی را متقاعد سازند تا رهبری جنبش آزادسازی ایران از دست تازی پرستان را به دست گرفته و بر سوگند خویش به عنوان پادشاه؛ وفادار بمانند. در این دورهٔ ۲۲ ساله استاد فرود فولادوند نیز یک «سلطنت طلب» بوده ؛ اما حتی سلطنت طلب بودن ایشان نیز یک وجه تمایز بزرگ با سایر سلطنت طلبان داشته است و آن اینکه ایشان مانند یک سردار (کاوی) به فکر بازپس گرفتن تخت و تاج می اندیشیدند و حتی لحظه ای از اندیشهٔ آزاد سازی ایران غافل نشدند.

فراز دوم زندگی سیاسی استاد فرود فولادوند بعد از نا امیدی مطلق از رضا پهلوی آغاز میشود که فراخواندن انجمن پادشاهی ایران و تدوین آیین ریشه ای و باز تعریف مقام «پادشاه» بر اساس تاریخ نیاکانی پیش از حملهٔ تازیان؛ و فاصله گرفتن از اندیشهٔ «سلطنت طلبانه» مشخصات بارز این دوره از زندگی سیاسی استاد را به تصویر میکشد.

نخست از فراخوانی انجمن پادشاهی ایران آغاز میکنم و فکر میکنم که سند زیرین؛ به اندازهٔ کافی گویای این آیین نیاکانی است که از تاریخ ماد نوشتهٔ استاد «امیر حسین خنجی» به نقل از هرودوت بر گرفته ام: (برای دیدن تصویر روشن بر روی تصویر کلیک کنید).

  

بر اساس این سند «دیا اُکو» نخستین پادشاه ماد و در واقع نخستین پادشاه آریایی ثبت شده در تاریخ ایران است یعنی اینکه «دیا اُکو» نخستین پادشاه ثبت شدهٔ ایران است و توسط «انجمن سران قبایل ماد» به پادشاهی «انتخاب» شده است. بنا بر این نخستین «انجمن پادشاهی» را «مادها» فرا خواندند و نخستین «شاهنشاهی ایران» نیز توسط مادها شکل گرفت.

نتیجهٔ نخست اینکه مبداء تاریخ ایران یا باید از انتخاب «دیا اُکو» به عنوان نخستین پادشاه ایرانی و یا از «فرورتیش» به عنوان بنیانگذار «شاهنشاهی ماد» باشد و نه هخامنشیان. این امر به خاطر «ناسیونالیسم شیعی-صفوی» حاکم بر ایران کنونی به طور کاملاً عمدی توسط آنهایی که تاریخ ایران را ۲۵۰۰ ساله نامیدند انجام گرفت که حرکت «ضد ایرانی» و «شیعی مسلک» آشکاری است.

اما آنچه که بسیار مهم است و متاسفانه استاد فرود فولادوند هم به اندازهٔ کافی به آن اهمیت نداده است؛ شیوهٔ تشکیل انجمن پادشاهی است. بیایید این جمله را دوباره بخوانیم : « انتخاب دیااُکو توسط سران قبایل ماد».

در این جمله یک نکتهٔ بسیار مهم و کلیدی نهفته است و آن جایگاه «افراد تشکیل دهندهٔ انجمن پادشاهی» است که به عنوان «سران» از آنها یاد شده است؛ این «سران» افراد بسیار موثری بودند و با اشارهٔ آنها قبیله ای به حرکت در می آمده است؛ فارغ از آنکه آن اشاره درست و یا اشتباه بوده باشد. حال پرسش این است که آیا افرادی که به نام «انجمن پادشاهی ایران» از طرف استاد فرود فولادوند معرفی شدند؛ آیا چنین افراد موثری بودند؟ و یا اینکه استاد و عده ای از همفکران ایشان گروه خود را «انجمن پادشاهی ایران» نامیدند و در واقع «انجمن پادشاهی ایران» نام یک گروه سیاسی مانند سایر گروهها و سازمانهای سیاسی بود که تنها فرق آن این بود که این نام از فرهنگ نیاکانی گرفته شده بود؟

از نظر من تاریخ سیاسی چند سالهٔ «انجمن پادشاهی ایران» به رهبری استاد فرود فولادوند؛ به جز تواناییهای فردی استاد فرود فولادوند؛ چیز دیگری را به نمایش نمیگذارد. همانگونه که بعد از رفتن استاد؛ دیگر هیچ صدایی از آن انجمن بر نخاست و حتی

یک بیانیهٔ کوتاه نیز صادر نشد و هیچ حرکتی نیز که نشانگر نفوذ  و موثر بودن سایر اعضای آن انجمن بوده باشد انجام نگرفت.

حال اگر خانم رزیتا منطقی بگوید که «وارث انجمن پادشاهی ایران» است؛ به همان اندازه سخنی یاوه است که اگر آقای هوشنگ رادخو بگوید که انجمن پادشاهی خودش را تشکیل داده است؛ و یا جمشید شارمهد دلاور بگوید که اینها همگی «اخته» هستند و این حضرت ایشان است که به عنوان نایب امام زمان با استاد فرود فولادوند و انجمن پادشاهی ایران در ارتباط است. اگر تشکیل انجمن پادشاهی ایران از طرف استاد فرود فولادوند یک اشتباه فنی و تکنیکی بود؛ ادعای این ۳ گروهی که نام بردم شارلاتانیسم سیاسی است؛ مگر آنکه بگوییم اینها هم محافلی هستند مانند سایر محافل شبه سیاسی دیگر که وجه اشتراکشان استفاده از نام «انجمن پادشاهی ایران» است. اما اگر فردی پیدا شود که مفهوم انجمن پادشاهی ایران را که مترادف است با «انجمنی متشکل از افراد بسیار موثر سیاسی و اجتماعی» با این محافل نامبرده شده اشتباه بگیرد؛ تنها یک احمق میتواند باشد.

نتیجه اینکه: آنچه که استاد تشکیل داد؛ نه انجمن پادشاهی ایران؛ بلکه گروهی فرهنگی-سیاسی بود که این نام را بر خود گذاشت تا اهداف سیاسی؛ اجتماعی؛ اقتصادی و فرهنگی  خود را از طریق این نامگذاری بیان کند و گرنه این انجمن پادشاهی هیچ تشابه کیفی با آنچه که نیاکان ما برای انتخاب پادشاه تشکیل میدادند ندارد.

زمانی که گفته میشود بابک خرمدین؛ انجمن پادشاهی را فرا خواند؛ به این مفهوم نیست که چند نفر از همفکران و سرداران خود را فرا خوانده است؛ زیرا فراخوانی آنان مفهومی نداشت؛ چونکه آنها با بابک بودند؛ لذا بابک خرمدین در تلاش بوده است که سران قبایل را فرابخواند تا پادشاهی انتخاب شود و اتحادیهٔ بزرگتری تحت فرمان پادشاه بوجود آید تا بتوانند نیروهای خلیفهٔ بغداد را شکست دهند. این آن چیزی است که در آن جملهٔ کوتاه گفته شده است و این آن نقطهٔ کلیدی است که متاسفانه به آن توجه نشده است.

عدم توجه به سازماندهی

تا آنجایی که از یاران نخستین استاد شنیده ام  آنچه که ایشان انجام میدادند؛ کاری بسیار طاقت فرسا بود؛ تنها تصور کنید که در یک اتاق کوچک با پنجره های بسته و زیر حرارت شدید نورافکن برای ساعتها در برابر دوربین بنشینید و بدون خوردن غذای کافی ماهها و سالها بی وقفه و فی البداهه سخن بگویید و عوامل رژیم نیز به عمد به فحاشی بپردازند و شما همچنان به کار خود ادامه دهید و نا امید نشوید و بتوانید تبدیل به یک گروه جریان ساز و موج ساز شوید؛ اما با رفتن شما همه چیز از هم فرو بپاشد. ظاهراً باور نکردنی است اما چنین شد.

تنها دلیلی که من یافتم و همیشه نیز از آن دفاع کردم؛ این بود که استاد فرود فولادوند  با اینکه یک آرمانگرای سیاسی بود اما فردی  سیاسی نبود؛ طبق گفتهٔ بعضی از یاران نزدیک به استاد فرود فولادوند؛ رابطهٔ هواداران با استاد؛ نوعی از رابطهٔ مرید و مرادی بوده است و البته این رابطه در رابطه با همهٔ هواداران نیز صادق نبود و حتی عده ای از پشت به او خنجر زدند و به برنامهٔ تلویزیونی رنگارنگ رفته و بر علیه ایشان لجن پراکنی کردند که اکنون دور و بر جمشید شارمهد ولو هستند. آن یاران در برابر این پرسش که چرا به سازماندهی اهمیتی داده نشد؟ میگویند که هیچ فرد به درد بخور و سازمان پذیری در میان هواداران استاد وجود نداشته است و این تقصیر استاد نبوده است که به سازماندهی بهای کافی نداده باشد. این یاران همچنین میگویند که آنچه که استاد در نظر داشت؛ براه انداختن یک قیام سراسری مسلحانه (چیزی شبیه جریان سال ۵۷) بوده است و نهایتاً نیز نه از مردم بلکه از مدعیان مبارزه نا امید شدند و همانگونه که در آخرین فایل صوتی موجود نیز به مدعیان مبارزه میگویند که یا «فورس ماژور» بگذارید و یا اینکه من دیگر باز نخواهم گشت. طبق گفتهٔ این یاران که برای من به خاطر صداقتشان سندیت دارد؛ استاد در گفتگوهای خصوصی که متاسفانه ضبط نشده اند بسیاری از افرادی را که هم اکنون ادعای ادامه دهندگان راه استاد را به یدک میکشند؛ به زشتی و گاهی با کلماتی رکیک از آنها یاد میکرده است که به خاطر عدم وجود فایلهای صوتی از ذکر نام آنها خود داری میکنم. این افراد کسانی هستند که القاب دکتر و پروفسور را به یدک میکشند اما آنچنان حقیر و احمق و سود جوهستند که حتی یاد آوری نامشان نیز حال آدم را به هم میزند؛ افرادی که بدون وجود آنها دنیا جای بهتری برای زندگی می بود.

شما میتوانید چشمهایتان را ببندید و لحظه ای تصور کنید که بابک خرمدین و افرادی که انجمن پادشاهی فراخوانده شده از سوی او  که رهبران مقتدر قبایل بودند را تصور کنید و عظمت «انجمن پادشاهی» را ببینید و زمانی که چشمهایتان را باز میکنید؛ رزیتا منطقی و هوشنگ رادخو و جمشید شارمهد و محسن باپیری و دردانهٔ فولادوند و ایمان عافار و چند گدا گودول دیگر را در برابر خود ببینید که میخواهند تمامی قبایل و اقوام ایران را به قیام عمومی فرا بخوانند؛ در حالی که هر کدامشان بیشتر از ۲ نفر را نیز نمیتوانند دور خود جمع کنند و آنچنان قدرت طلب و تک رو هستند که حتی آنهایی را هم که دارند نمیتوانند تحمل کنند.

حال شاید از من بپرسید که چرا نام انجمن پادشاهی ایران را همچنان پاس میدارم و در نوشته هایم همچنان این نام گرانقدر وجود دارد و خود را پیرو اندیشه های استاد فرود فولادوند و انجمن پادشاهی ایران مینامم؟

پاسخ من این است که یاد و نام استاد فرود فولادوند به عنوان تنها مردی که توانست انحنا بوجود آورد؛ همیشه گرامی است و تشکیل انجمن پادشاهی ایران به معنی واقعی آنرا یک ضرورت میدانم.

کژدم