چرا روسها ترامپ را ترجیح میدهند؟

ماهها بود که حزب دموکراتیک آمریکا در مبارزات انتخاباتی خود؛ تمجید آقای پوتین از دونالد ترامپ و بالعکس ترجیح شیوهٔ رهبری پوتین در مقایسه با شیوهٔ رهبری آقای اوباما از طرف دونالد ترامپ را به عنوان نشانهٔ علاقه مندی روسها به پیروزی دونالد ترامپ مطرح میکردند و پس از انتشار مداوم ایمیلهای مذاکرات درونی حزب دموکراتیک و فساد سیاسی و مالی درونی این حزب توسط «ویکی لیکس»؛ هیلاری کلینتون و ماشین تبلیغاتی این حزب اعم از خبرگزاریهایی که مالکان آنها بخشی از قدرتهای مالی گلوبالیستها هستند؛ این اتّهام را با صدایی بلندتر و بسیار گسترده تر مطرح ساختند و «ویکی لیکس» را نیز متّهم نمودند که با روسها هم دست شده و میخواهند در انتخابات آمریکا به نفع دونالد ترامپ و نهایتاً به نفع روسیه دخالت کنند. که من آنرا تفسیری آگاهانه و فرافکنانه برای سرپوش گذاشتن بر استراتژی عملیاتی و اهداف گلوبالیستها میدانم.
جالبتر اینکه حزب دموکراتیک آمریکا با اینکه نه تنها مرزهای آمریکا؛ بلکه هیچ مرز ژئوپولیتیک  را به رسمیت نمیشناسد و طرفدار از میان برداشتن مرزهای کشورها و بوجود آمدن یک حکومت جهانی است؛ تلاش می نمود  که خود را ناسیونالیست ضدّ روس و دونالد ترامپ ناسیونالیست را عروسک خیمه شب بازی پوتین معرفی کند. البته و صد البتّه که گلوبالیستها ضدّ روس هستند؛ امّا نه از منظر ناسیونالیسم؛ بلکه از موضع گلوبالیسم.
اگر ذهنم یاری کند و شلنگ تخته نیندازد؛ پس از سخنرانی آقای اوباما درسازمان ملل (سخنرانی سال ۲۰۱۵) گزارشگران رسانه ها از آقای لاوروف پرسیدند که نظرش در رابطه با این سخنرانی چیست؟ پاسخ طنز آمیز آقای لاوروف هرگز از یادم پاک نمیشود که گفت:
«سخنرانی بسیار مفید و خوبی بود .... بویژه آنجایی که آقای اوباما گفت که پس از روی کار آمدن ایشان جهان محیط امن تری شده است؛ ... نخست فکر کردم که شوخی میکند ... ولی متاسفانه شوخی نمیکرد و جدّی سخن میگفت ...» (نقل به معنی).

آقای لاوروف سپس ادامه داد:

«از این سخنرانی بسیار مفید دو مطلب را یاد گرفتیم و آن اینکه: نخست داعش و سپس روسیه دشمنان اصلی آمریکا و جامعهٔ بین المللی انسانی هستند..... واقعاً خیلی مفید و آموزنده بود ....» (نقل به معنی).
  
من تا آن زمان نمیدانستم که یک سیاستمدار جدّی و سخت کوش که هر ساعت ۱۰ سیگار و دهها زن و مرد و کودک را «دود میکند» میتواند اینهمه شوخ طبع باشد و دنیایی از مطالب را در ۲ تا ۵ جملهٔ طنزآمیز به روشنی بیان کند. هنوز هم که هنوز است؛ به صورتی جدّی فکر میکنم که تنها و تنها به خاطر این حد اکثر ۵ جمله جایزهٔ ادبی نوبل و یا حد اقلّ جایزهٔ پولیتسر باید به آقای لاوروف داده شود. البتّه آقای اوباما نیز جایزهٔ صلح نوبل را پیشاپیش گرفته است و به همین خاطر از آفریقا تا افغانستان همه جا «صلح باران» است. زیاد نگران نباشید... وقتی همهٔ مسلمانان همدیگر را کشتند و همگی با هم به بهشت رفتند؛ ... نتیجهٔ نهایی حتماً صلح خواهد بود ..... «صلح مُردگان».

بگذریم ....

در ماجرای رفراندوم انگلستان برای «برکسیت»؛ آقای اوباما به طور مستقیم به انگلستان سفر کرد و مردم انگلستان را نسبت به عواقب رأی دادن به «برکسیت» مورد تحدید قرار داده و گفت: «اگر به برکسیت رای مثبت بدهید؛ بعد از خارج شدن از اتحادیهٔ اروپا و تلاش برای بستن قراردادهای جدید با آمریکا به عنوان «انگلستان مستقل»؛ به آخر صف مذاکره کنندگان با آمریکا خواهید رفت و ۱۰ سال طول خواهد کشید که بتوانید با آمریکا وارد معاملات تجاری شوید». سخنان تحدید آمیز آقای اوباما؛ موجب شد که برخی خبرنگاران در نشست خبری به ایشان بگویند که بهتر است در مسائل داخلی انگلستان دخالت نکرده و  این مسئله به او هیچ ربطی ندارد.
ماجرای تلاش اوباما برای تأثیر گذاری بر رفراندوم برکسیت را به این خاطر بیان کردم که مسئلهٔ دخالت در شئون کشورها از طرف کشورهای رقیب و یا متخاصم امری عادی است؛ شنودهای گستردهٔ  گلوبالیستها از کشورهای اروپایی و آمریکا  یا فشار به انگل فرزانه برای اعلام نامزدی امام حسن بنفش برای ریاست جمهوری؛ بخشی از نبرد گلوبالیستها است؛ امّا اینکه دخالتها در انتخابات کشورهای متخاصم و یا رقیب تا چه حدّی هوشمندانه باشد و چه نتایجی به بار آورد؟ امری جداگانه است.
حتّی حرکات اخیر سپاه قدس  در یمن و شلّیک موشک به کشتی های آمریکایی نیز به قصد دخالت در انتخابات آمریکا (با تحقیر اوباما) صورت گرفته است. (اوباشان نظامی - امنیتی رژیم انگلهای صفوی فکر میکنند که ترامپ برای بقای آنها بهتر است.).
لذا آنچه در این میان باید مورد بررسی قرار گیرد؛ نه مسئلهٔ «دخالت کردن» و نه حتّی درست و یا نادرست  و یا اخلاقی و یا غیر اخلاقی بودن «دخالت در شئون داخلی سایر کشورها»  و یا محکوم کردن آن .... بلکه ۳ مسئلهٔ مهم دیگر است:

۱- دخالت چه اهدافی را دنبال میکند؟
۲- تا چه حدّی هوشمندانه طرّاحی شده است؟
۳- دخالت کننده؛ تا چه حدّی آمادهٔ رویارویی با نتایج دخالت و ریسکهای محصول دخالتها است؟ زیرا بعضی وقتها آب سربالا میرود.

مورد (۳) یک پرسش مهم دیگر را به دنبال دارد و آن گستردگی تواناییهای دخالت کننده است.به این معنی که اگر دخالت کننده یک «گدا» است؛ نه تنها باید اهداف او را در کلاسه بندی «گدایان» قرار داد؛ بلکه باید حرکت «گدا» را به نوعی از «زدن به سیم آخر» (حرکت کور) به حساب آورد. زیرا اگر صدها میلیون دلار را با چندین کامیون در فاصلهٔ ۱۰ متری از کسی که چشمهایش کور؛ گوشهایش کَر و دست و پایش بریده است؛ بریزند؛ حتُی یک اسکناس یک دلاری هم گیر آن شخص نخواهد آمد.

آقای پوتین و انگل فرزانه با اینکه رابطهٔ آنها رابطهٔ «ارباب و نوکر حلقه بگوش» است؛ امّا در تصویری بزرگتر هر دوی آنها در کلاسه بندی «گدایان» تعریف میشوند؛ هرچند که آقای پوتین  توپ و تفنگ و S-300 و S-400 ویا بمب اتمی و موشک اسکندر به رُخ بکشد. زیرا آقای پوتین به خوبی و بهتر از همه میداند که زیرساختهای اقتصادی  روسیه در عصر دودکشها یخ زده است و اقتصاد روسیه به شدّت به سرمایه گذاری و تکنولوژی غرب نیاز دارد تا شکوفا شود. روسیه با سرزمینهای گسترده و حاصلخیز و پتانسیل منابع گوناگون طبیعی و تراکم جمعیتی پایین؛ میتواند میان آینده ای بسیار درخشان و یا جنگ خانمانسوز و ویرانگر؛ یکی را برگزیند. آقای پوتین با اینکه با بکارگرفتن  شیوه های کُهن دوران جنگ سرد بازی میکند؛ امّا میداند اتحاد جماهیر شوروی را همان شیوهٔ مبارزاتی به باد داد. لذا «تکرار عمدی شکست» چیزی فراتر از حماقت میخواهد و آقای پوتین و آقای لاوروف چنین موجوداتی نیستند.
آقای پوتین میداند که تمامی دارائیش همین موشکها و بمبها هستند و این داراییها به درد «ساختن روسیه» نمیخورد؛ بلکه به درد آرماگدون میخورد. آقای پوتین به عنوان رهبر یک جنبش ناسیونالیستی که در برابر «گلوبالیسم» قدّ علم کرد؛ از اینکه بخش وسیعی از مردم آمریکا به رهبری دونالد ترامپ نیز بر علیه «گلوبالیسم» برخاستند؛ استقبال کرد.
تمامی رفتارهای  پرخاشگرانهٔ اخیر روسیهٔ پوتین در ماجرای سوریه؛ نه به خاطر «کُس شعرهای گهربار و استراتژیک گروهبان حاجی بادمجان میرزا قاسمی» (آنگونه که در پشمک نیوزهای رژیم ننگین صفوی مسلک تبلیغ میشود)؛ بلکه برای رویارویی و معامله با موج نوینی است که نامش «ظهور عقاب بزرگِ ناسیونالیسم آمریکایی» است. (نامی که من بر آن نهاده ام).
در این معاملهٔ بزرگ سهم انگلهای فرزانه و حاجی بادمجانهای گوناگون تنها و تنها «استخاره کردن با فوتوکُپی مقدّس» خواهد بود و هر چه بیشتر فریاد بزنند؛ کونشان پاره تر خواهد شد.

کژدم