آقایِ پوتین از «انگلِ پوشک پوشِ فرزانه» چه میخواهد؟

 شاید تعجّب میکنید که چه شده است که روسیه اینهمه در پِیِ «تحقیرِ» «انگلِ پوشک پوشِ فرزانه» بر آمده است؟ مگر در این  یکی ۲ سالِ چه اتّفاقی افتاده است که اینهمه روسها را ناراحت کرده است؟

چند سالِ پیش آقایِ پوتین با یک «تابوتِ سبز» که حاملِ «فوتوکُپی مقدّس» بود به «کشورِ تهران» آمد. آقایِ پوتین در دیدار با «انگلِ پوشک پوشِ فرزانه» گفت که:

«ما به دوستانمان از پُشت خنجر نمی زنیم»؛ معنیِ این سخن در «کشورِ تهران» دچارِ تعبیر و تفسیرهایِ آغشته به «علمِ جَفر» و «رمل و اسطرلاب» و «استخاره» شد. اوباشانِ شیعه مسلک نفهمیدند که روسها از آنها میخواهند که «دوستدارِ روسیه» باشند ولی این دلیلی برایِ «دوستیِ متقابل» روسیه با رژیمِ انگلهایِ صفوی نمیشود؛ بلکه پیغامِ اصلی این بود که: «تا زمانی که شما دوستِ روسیه باشید.... ما ادامهٔ زندگیِ کثیفتان را تضمین میکنیم».

«انگلِ پوشک پوشِ فرزانه» این پیام را نگرفت و فکر کرد که برایِ خودش «شخصیّتی جدا بافته و جدا تافته» است و روسها در سوریه و جاهایِ دیگر به او نیاز دارند و میتواند هر «گُهی» که دِلَش میخواهد بخورد.... بخورد.

«نخستین گُهِ بزرگتر از دهان خوردن»؛ آوردنِ شبانهٔ «بشار اسدِ پیزوری» به تهران؛ آنهم در «نیمه شب» بود که با به دَرَک فرستاده شدنِ «گروهبان حاجی بادمجان میرزا قاسمی» پاسخ داده شد.

«انگلِ پوشک پوشِ فرزانه» این ضربه را غورت داد زیرا چاره ای نداشت و هرگز چاره ای نخواهد داشت و اینرا روسها بهتر از همه میدانند. زیرا تمامیِ زیرساختهایِ استراتژیکِ رژیمِ صفوی مسلکها تحتِ نظارت و مشاوره هایِ روسیه ساخته شده اند. لذا روسها بیش از ۹۰٪ بر این ساختارها اشراف دارند.

رژيمِ کثیفِ و «رمل و اسطرلابیِ شیعی» شاید فکرِ اینجا را نمی کرد که آنکه به آنها اینهمه کمک کرده است؛ میتواند «کونشان را بِدَرَد»؛ این اوباشان هرگز نتوانستند بفهمند که آنکه «طرّاح و کُنندهٔ اصلی و سردمدارِ اصلی» است؛ همان قدرتی است که «اشرافِ کامل» دارد و نیازی به «جاسوسهایِ غیر قانونی» ندارد و تنها چیزی که برایِ یک حکومتِ «کشور مستراحی» باقی میماند؛ «دوست ماندن» و «سینه خیز رفتن» و پرداختِ هزینه هایِ گزافِ «دوست ماندن» به امیدِ «ظهورِ فَرَج» است.

یکی (و فقط یکی) از مشکلاتِ رژیمِ شیعی به رهبریِ «انگلِ پوشک پوشِ فرزانه» این است که «مصدّقی» فکر میکنند و به طوری احمقانه فکر میکنند که با «موازنهٔ منفی» میتوانند «آفتاب بالانس و مهتاب بالانس» بزنند و از اختلافاتِ «قدرتها» استفاده نمایند. غافل از اینکه پنبهٔ نظریّهٔ «موازنهٔ منفی» سالها است که زده شده و قدرتهایِ بزرگ میدانند که از این «مالیخولیایِ سیاسی» چگونه استفاده کنند؟

آقایِ پوتین با آوردنِ «تابوتِ سبز» برایِ «انگلِ پوشک پوشِ فرزانه» این پیام را داد:

«هِی ... اُلاغ .... بنشین با این فوتوکُپیِ مقدّس هر چقدر که میخواهی جلق بزن ... امّا رهبری و هدایتِ ماجراهایِ سیاسی در منطقه را به ما بسپار. اگر میخواهی دوستِ روسیه بمانی؛ باید هر زمان که گفته شد «برخیز» باید برخیزی و اگر گفته شد: «بِکِش پایین» .... باید بکشی پایین.».

اکنون روسیه پس از حدّ اقل یک سال تحقیرِ مداوم و بی وقفهٔ «انگلِ پوشک پوشِ فرزانه» به صورتی «رو دَر رو» و یا «اتاقهایِ خواب» در مُسکو به «انگلِ پوشک پوشِ فرزانه» میگوید:

«گورتان را از سوریه گُم کنید»..... روسیه دیگر به «سربازِ پیادهٔ گُنده گوز» نیازی ندارد.... اگر همچنان «دوستِ روسیه» هستی یا باید «گورت را گُم کنی» و یا به آن «تکّه استخوانی که میدهیم» قناعت کُنی.

 

کژدمِ «فاش گو»