دو دوزه بازیهای آمریکا و اروپا و پنبه شدن نخها

آمریکاییها و انحادیهٔ اروپا در بازی با برگ «اخوان المسلمین» و حقنه کردن آن به بهانهٔ «اسلام معتدل» به خاورمیانه قافیه را باخته اند و اکنون درهای جهنم «سلفی-جهادیها» بار دیگر به روی آنها گشوده شده است. هنوز غربیها از رو نرفته اند و میخواهند که اخوان المسلمین را با چهره ای مظلوم و مبارز و مقاوم و با آبرو تر از پیش در مصر به قدرت برسانند. تمامی مردان جمهوریخواه و دموکرات و سیاستمداران اروپایی به صورت گلّه ای به مصر میروند و دست از پا درازتر بر میگردند.

 حرکتی که بعد از دورهٔ اول ریاست جمهوری جورج بوش با مطرح شدن خانم «کوندالیزا رایس» آغاز شد؛ یک تصمیم حزبی نبود و آقای باراک اوباما همان کوندالیزا رایس است؛ تنها با دو تفاوت: نخست اینکه آقای اوباما «مذکر» است و دوم اینکه وزیر امور خارجه نیست؛ بلکه همان استراتژی را در مقام ریاست جمهوری به پیش میبرد (بارها در مقالات سالها و ماه های اخیر به این مطلب اشاره داشته ام). اکنون پرده ها کنار رفته اند و مشخص شده است که کبوترها و بازها به یک اندازه عاشق حسن البنّا و «اخوان المسلمین» هستند و ترکیب نمایندگان و دولتمردان آمریکایی و اروپایی که فریاد «وا اسلاما» و «وا اخوانا» سر میدهند نشان میدهند که در کنار خرده اختلافها؛ همگی در این مورد «یک کاسه» هستند.

وزیر اطلاعات عربستان سعودی با طراحی و حمایت از کودتای نظامی در مصر؛ آرامش را از دیدگان آمریکا و اروپا ربود و در دو هفتهٔ اخیر؛ با ۳ مورد حمله به زندانهایی که به طور عمده عناصر «سلفی- جهادی» در آنها زندانی بودند و رها شدن این جانوران درنده از قفس؛ سیلی محکم دیگری را بر چهرهٔ اروپا و آمریکا نواخت. آنگونه که به نظر می آید؛ وزیر اطلاعات عربستان بیشتر از محمود احمدی نژاد مسافرت میکند ولی با این تفاوت که «دهن دریدگی» نمیکند و بسیار ساکت و آرام کارهایش را انجام میدهد. نه اسرائیل را نابود میکند و نه تاریخ را انکار میکند و نه وعده های «خرواری» میدهد. فتح یکی از پایگاههای نیروی هوایی ارتش رژیم اسد در شمال غربی سوریه (نزدیک حلب)؛ در حالی که رژیم اسد و حزب الله لبنان و رهبر فرزانه فتح القصیر و بازپس گیری بخشهایی از «حمص» را جشن گرفته اند و حرکت به سوی تسخیر زادگاه خاندان اسد و همچنین لاذقیه؛ بیش از آنکه یک تاکتیک عربی به حساب آید؛ یاد آور استراتژی اسرائیل در جنگ ۶ روزه است که نیروهای سوریه در حال نزدیک شدن به تل آویو و تسخیر آن بودند و ناگهان دیدند که نیروهای اسرائیلی در ۱۵ کیلومتری دمشق هستند و نیرویی برای جلوگیری از پیشروی آنها نیز وجود ندارد و به همین دلیل دستور عقب نشینی خفت بار ارتش سوریه توسط حافظ اسد صادر شد و ارتش سوریه هرگز از آن حقارت وخفت و خواری بیرون نیامده است. 

هشدار اخیر نیروهای امنیتی آمریکا در رابطه با خطر فوری حملهٔ القاعده به منافع آمریکا و بستن سفارتخانه های آمریکا و برخی کشورهای اروپایی و کانادا و تمدید آن نشان میدهد که عربستان سعودی توانسته است به خوبی از چماق القاعده استفاده نماید. برخی از ادعاهای مقامهای امنیتی و افراد بی نام و نشان آمریکایی در رابطه با علت اعلام خطر فوری در حد مزخرفات احمدی نژاد هستند. از جمله اینکه جراحان القاعده موفق شده اند که بمبهای پلاستیکی و ماشهٔ انفجاری پلاستیکی را از طریق جراحی در بدن نیروهای جهادی کار بگذارند که قابل ردگیری نیستند. گویی که این افراد از روی تخت جراحی بلند شده و فوری بلیط هواپیما میخرند و پس از سوار شدن آنرا در هوا منفجر میکنند!!!!!! (به تعداد جراحان و بیمارستانهای مجهز وزیرستان پاکستان اشاره ای نشده است).

اکنون سیل نیروهای سلفی جهادی به سوی حلب در حال حرکت است و نبرد حلب رو در رویی غیر مستقیم رژیم شیعی حاکم بر ایران و عربستان سعودی و اقمارش خواهد بود.

آمریکا و اروپا مشکل بزرگ دیگری نیز دارند که برای گشودن گره این مشکل مجبور شده اند تا دست به دامن نواز شریف بشوند و مسیر عقب نشینی نیروهای آمریکایی و اروپایی از افغانستان را «امن» سازند و نه تنها در این را میلیاردها دلار هزینه خواهند نمود؛ بلکه باید به حاکمیت پاکستان رشوه های استراتژیک نیز بدهند. اما مسئله این است که در پاکستان و افغانستان؛ تمامی قلاده ها در دست اطلاعات ارتش پاکستان نیست و عربستان سعودی نیز بازیگر بزرگی در افغانستان و پاکستان به شمار می آید و اگر نواز شریف هم ببخشد؛ شاهزاده بندر نخواهد بخشید.

آقای «عمر موسی» در آخرین مصاحبهٔ خود جملاتی را عنوان کرده است که گرچه از دهان او بیرون آمده اند؛ اما در واقع گویندهٔ اصلی آن عربستان سعودی است:

عمر موسی: حل مسئلهٔ سوریه در گرو نشست ژنو ۲ و گفتگوهای آمریکا و روسیه نیست و باید از طریق شورای امنیت سازمان ملل حل شود. محمد مرسی هرگز به قدرت باز نخواهد گشت.

بخشی از چشمکهای دروغین آمریکا و اروپا به حسن روحانی را میتوان به عنوان پاسخ به حرکات اخیرعربستان سعودی و اقمارش به حساب آورد. اما قضیهٔ این چشمکها به آن سادگی نیز نیست که در منابع خبری اروپایی و آمریکایی ساده سازی میشوند و شاهزاده بندر نیز به عنوان کسی که نه تنها به مدت ۲۰ سال سفیر عربستان سعودی در آمریکا بوده است؛ بلکه در تمامی ماجراهای روابط نیروهای اطلاعاتی و امنیتی آمریکا با این جانوران (سلفی-جهادیها) و شیوه های کارآمریکاییهاا نیز آشنایی دارد.

نتیجه اینکه: اگر عربستان سعودی و اسرائیل بتوانند ماجرای سوریه را آنگونه که میخواهند حل کنند؛ ابتکار عمل پروژهٔ «خاورمیانهٔ بزرگ» از دستهای غرب خارج خواهد شد.

کژدم