محمد علی کلی دوم (اوباما)؛ افغانستان را باخت

در ماههای اخیر پیشبینی کرده بودم که پای چینیها توسط عربستان سعودی به خاورمیانه کشیده خواهد شد. عربستان سعودی برای مهار حکومت صفویان حاکم بر ایران؛ به همان اندازهٔ چینیها برای مهار هندوستان؛ به پاکستان و افغانستان نیاز دارد و این مسئله را بارها گفته و تکرار کرده ام و اگر اکنون مسئله ملموس شده است؛ تنها به خاطر شکست «دکترین رایس - اوباما» میباشد که نتیجه ای بهتر از این نمیتوانست در پی داشته باشد.

به نظر من اگر آقای اوباما یک سیاهپوست نبود؛ ماهها قبل میتوانست به سرنوشت «جان اف کندی» دچار شود و اگر اکنون همچنان سخنرانی میکند؛ تنها به خاطر عدم تمایل بخشی از آمریکاییها به دلیل «نیازردن سیاهیوستان» و فرار از یک ننگ نژاد پرستانه است که میتواند بر پیشانی آنها تا ابد نقش ببندد که نتوانستند یک رئیس جمهور سیاهپوست را تحمل کنند و این ترس از برچسب نژادی؛ میدان بازی را برای آقای اوباما بسیار وسیع کرده است و جالب اینکه همه اش در حال «گل خوردن» است. آمریکاییها چه بخواهند و چه نخواهند؛ محمد علی کلی دوم مانند خار در چشمشان و استخوان در گلویشان مانده و گیرکرده است و حد اکثر اینکه آقای اوباما باید نقش گذار از «دکترین رایس - اوباما» به طرف اجرایی شدن دکترین جدید را هموار کند و آمریکاییها چاره ای به جز پذیرفتن این روند را ندارند.

پس از امتناع رئیس جمهور افغانستان از امضاء پیمان امنیتی با آمریکا و ناتو؛ که البته با نفوذ عربستان سعودی بر حاکمیت پاکستانیهای ناپاک پس از نا امیدی آنها از آمریکا و اروپا در رابطه با سوریه و رژیم صفوی حاکم بر ایران از یک سو و مخالفت غرب با سرنگونی اخوان المسلمین از سوی دیگرانجام گرفت. اکنون عربستان سعودی برای گوشمالی محمد علی کلی دوم؛ این ساز را کوک کرده و تنها راهی که برای آقای اوباما مانده است اینکه؛ در ملاقات ماه آینده با سلطان عربستان به گناهان خود اعتراف نموده و طلب مغفرت کند. زیرا اگر فشارهای عربستان از حد بگذرد؛ میتواند مشکلات استراتژیک برای منافع آمریکا ایجاد کند و آقای اوباما آخرین رئیس جمهور سیاهپوست آمریکا باشد.

اکنون وزیر امور خارجهٔ چین چهار نعل به افغانستان شتافته است (اینجا) و (اینجا) و (اینجا) ؛ تا نتیجهٔ شکستهای اوباما را که پیروزی چین است؛ درو کند. این امر بخش بزرگی از اکروبات بازیهای آمریکا در حوزهٔ «آسیا - پاسیفیک» را هم به یک شکست منطقه ای در این حوزه تبدیل خواهد نمود ولی این آخر داستان نیست و آمریکا و اروپا چیزهای زیادی برای از دست دادن در افغانستان دارند که در صورت عدم جلوگیری از این روند مرحله به مرحله خواهند باخت.

البته گناه همهٔ «روند از دست دادنها» را نمیتوان به گردن آقای محمدعلی کلی دوّم نهاد؛ زیرا آقای اوباما محصول شکست «نظریات نظامی زودهنگام» آقای دونالد رامسفلد از یک سو و «جهانی شدن سرمایه» از سوی دیگر است و نقشی که به عهدهٔ آقای اوباما گذاشته شده بود؛ اجرای Plan B پس از شکست نقشهٔ اصلی بود که با دکترین نظامی دونالد رامسفلد به شکست کشانیده شد. اما آمریکاییها دچار «مشکل سوم» نیز شده اند و آن اینکه آقای اوباما میخواهد «خاطرهٔ خوب یک رئیس جمهور سیاهپوست» را از خود به یادگار بگذارد. وزیر دفاع  اسرائیل به این مسئله با جملهٔ زیرکانه ای اشاره کرد که اگر به آقای جان کری هم یک جایزهٔ نوبل بدهند؛ شاید از سر ما دست بردارد. نتیجه اینکه دولت آقای محمد علی کلی دوم توانایی مدیریت شرایط کنونی را ندارد؛ زیرا با ۵ مشکل اساسی روبروست.

۱- مهار روسیه (پوتین-خامنه ای-بشار اسد).

۲- مهار دوستان خاورمیانه ای با وعده های دروغ.

۳- مهار حوزهٔ آسیا - پاسیفیک.

۴- آرزوهای یک سیاهپوست که میخواهد ثابت کند: سیاهپوستها خیلی مهربان هستند (جایزهٔ نوبل مهربانی).

۵- نقش گذار از Plan B به «دکترین جدید».

من به تواناییهای این شخص امیدی ندارم و مطمئن هستم که عیسی مسیح نیز به او کمک نخواهد کرد؛ همانگونه که به جورج بوش که خود را دارای رسالت خدایی میدانست؛ کمکی نکرد.
شاید مشکل جورج بوش این بود که برای عمل کردن؛ دوبار فکر نمیکرد و به همین دلیل در دور دوم ریاست جمهوری اش مشکلاتی که آفریده بود به حدی رسیدند که خانم کوندالیزا رایس از درون جعبهٔ جادویی جورج بوش بیرون آمد. اما مشکل اوباما این است که همیشه در حال فرار است و گرفتار شدن در مالیخولیاهای سیاسی را «چندین بار فکر کردن» پیش از عمل کردن میخواند.

کژدم