زایش استراتژی جدید آمریکا در خاورمیانه.

برخلاف تکذیبهای مکرر کاخ سفید؛ أقای اوباما در حال رسیدن به آخر خط است؛ هیچگاه نمیتوان به Plan B شخصیتی مستقل بخشید (مقالهٔ پیشین را بخوانید)؛ بویژه زمانی که به شکست انجامیده باشد. کاخ سفید از یک سوی کتمان میکند که سیاستهایش در سوریه شکست خورده است و از سوی دیگر با کرشمه های ظاهراً قدرتمندانه از بشار اسد میخواهند که تسلیحات شیمیایی اش را تحویل دهد و گرنه «محمد علی کلی دوّم» (اوباما) خیلی ناراحت میشود و ممکن است که باز هم هیچکاری نکند. اما کاخ سفید نمیگوید که در تونس و مصر نیز شکست خورده است و تاکید بر روی عدم همکاری رژیم بشار اسد در رابطه با تحویل سلاحهای شیمیایی را باید «سرخ کردن صورت با سیلی» نامید و گرنه هر کسی که اندک سواد سیاسی داشته باشد اینرا میدانست که تحویل سلاحهای شیمیایی نیز یک بازی روسی بود که به موازات مذاکرات هسته ای به عنوان طعمه هایی بکار رفتند که دولت آقای «محمدعلی کلی دوّم» برای «قهرمان صلح شدن» آنرا در هوا قاپید و اکنون استخوانهای این طعمه ها در گلویش گیر کرده است و این آخر بازی است.
شاید بپرسید که چرا کژدم به آمریکا و اوباما و اروپا بند کرده است؟!!! مگر ما مسائل مهمتری نداریم؟
کژدم میگوید که : نه.... ایران و ایرانیان ۱۴۰۰ سال است که منطقهٔ «تحت نفوذ» و «بردگان» هستند و هرگز و حتی برای یک روز هم «ایرانی» نبوده اند و اگر به همین روال پیش روند؛ همچنان به عنوان بردگان «این» و «آن» تعریف خواهند شد و با احساساسات دروغین «بمب اتمی حق مسلم ماست» نه تنها به جایی نخواهند رسید؛ بلکه مانند عربهایی که ظاهراً فلسطینی نامیده میشوند؛ همیشه در «آرزوی دیروز و سالهای گذشته» خواهند ماند. لذا بهتر است که به جای سخن گفتن از «مشکلات بردگان»؛ از «مشکلات خدایان» سخن گفت... خدایانی که  افتخار به نام «شیعه گری» و «سنّی گری»... به کام آنان است. ایرانیان اکنون در به در به دنبال «سبد غذایی» همدیگر را مثل حیوانات زیر پای خود له میکنند و در آینده نیز مانند «عربهای باریکهٔ غزّه» و گرسنگان آفریقا چشمشان به دنبال «سبدهای غذایی سازمان ملل» خواهد بود و نوکری هر آنکس را که یک کیلو برنج بدهد  خواهند پذیرفت. موجوداتی که به نام ایرانیان شناخته میشوند؛ نه فرزندان کوروش و داریوش و اشکانیان و زرتشت و بابک؛ بلکه ملغمه ای از عرب و مغول و ترکهای آسیای میانه هستند که قلّادهٔ اسلام ننگین را به گردن انداخته و لیاقتی بیش از لیسیدن «ضریح های تف آلود» را ندارند.
این موجودات ثابت کرده اند که بزرگترین رهبرشان «امام حسن روحانی» است و شخصی بهتر از او را ندارند و نیافته اند. با نگاهی گذرا به مدعیان رهبری اپوزیسیون و اصلاحات؛ چه در برون مرزها و چه در درون ایران میتوان دید که به جز تفاله هایی که یا طوق روسی و یا طوق اروپایی و آمریکایی بر گردن بسته اند؛ چیز دیگری مشاهده نمی شود. چنین موجوداتی نشان داده اند که نه یک «ملت» بلکه در بهنرین حالت «امّت» و «گلّه» هستند.
به آرایش و طرز لباس پوشیدن و داشتن برج میلاد و ساختمانهای آنچنانی شان نگاه نکنید.... اینها نشانهٔ تمدن نیستند.... اینها نشانهٔ افتخارات کاذب به «تقلیدهای میمون وار و بی محتوی» هستند.
به موسیقی که توسط جوانانشان شنیده میشود نگاه نکنید.... زیرا پر معنی ترین ترانه هایی که توسط «بزمچه های شبه روشنفکر» شنیده میشود؛ «موسیقی به حاشیه رانده شدگان» (ترانه های ذقّ و وقّ) هستند ... و نه «موسیقی آفرینندگان».
به صنایع قلابی و شهرکهای صنعتی دروغینشان نگاه نکنید.... زیرا هیچگونه بالندگی و نو آوری در آنها دیده نمیشود... بلکه مانند «صندوق عقب» تکنولوژی دههٔ ۶۰ میلادی عمل میکنند.
این موجودات را تا زمانی که از میان آنها رهبرانی پولادین ظهور نکرده و مانند یک «سگ گلّهٔ وفادار» این «گلّه» را به یک «ملت» تبدیل کنند و آن «پذیرش رهبری نوین» در میان آنها ایجاد نشده باشد... فراموش کنید.
این موجودات «ایرانی» نیستند... بلکه «سگهای آستان محمد؛ علی؛ حسن؛ حسین و ابوالفظل» هستند ....
راحتشان بگذارید تا ضریح های تف آلود را لیس بزنند و نامه هایشان را در چاه مهدی موعودشان بیندازند.... آینده این موجودات انسان نما را خواهد بلعید.

زایش استراتژی نوین

دکترین کوندالیزا رایس که برای به دست آوردن دوبارهٔ «دل اروپاییها و روسیه» طراحی گردیده  بود؛ در سطحی گسترده تر با نگاه به خاورمیانه و به دست آوردن دل مسلمانان بد بخت خاورمیانه؛ با دکترین اوباما ادامه یافت؛ در تمامی عرصه ها به شکست انجامیده است؛ روسها از موجوداتی که باید از آنها دلجویی میشد؛ به بازیگوشی روی آورده و رابطهٔ اروپا با آمریکا توسط روسیه با استفاده از جاسوس شان (ادوارد اسنودن) شکاف برداشته است؛ رابطهٔ آمریکا با اسرائیل و سایر دوستانش شکاف برداشته است؛ آمریکاییها حتی نمیتوانند پیمان امنیتی در افغانستان را به امضاء برسانند و محمد علی کلی دوم (اوباما) میخواهد برای گدایی و ترمیم این شکافهای به درگاه سلطان عربستان برود. دیدارها و گفتگوهای اخیر مقامات دولت اوباما با مقامهای اسرائیلی نه تنها نتوانسته است تنشها را کاهش دهد؛ بلکه به عمیق تر و وسیع تر شدن شکافها انجامیده است. سفر آقای اوباما به عربستان سعودی؛ آخرین تیر ترکش دکترین شکست خوردهٔ اوباما است و این «مرده» زنده نخواهد شد و چه بسا آقای اوباما برای دادن نوید «استراتژی نوین» به مقامات عربستان سعودی؛ به آن کشور سفر میکند (این نیز یک احتمال است). اما دلیل این مسافرت هر چه که باشد؛ زایش یک نقطهٔ عطف  را به دنبال خواهد داشت.
استراتژی نوین به احتمال زیاد یک استراتژی تهاجمی خواهد بود و نوک تیز حملهٔ آن به سوی روسیه نشانه خواهد رفت. کشورهای اروپایی سالیان درازی است (بعد از جنگ جهانی دوم) که به ریزه خواران سفرهٔ قدرت آمریکا تبدیل شده اند و به هر سازی میرقصند و کافی است که برای تولیداتشان بازاری پیدا شود تا همه چیز را به فراموشی بسپارند.
تضعیف روسیه و بیرون راندن آنها از دریای مدیترانه و خاورمیانه و فشردن گلوی روسها در اوکرائین و سایر کشورهای همجوار روسیه؛ رژیم بشار اسد و حزب الله لبنان و جمهوری ننگین اسلامی را برای همیشه به زباله دان تاریخ خواهد ریخت؛ اما مرگ جمهوری اسلامی؛ نوید بخش آینده ای درخشان برای مردم ایران نخواهد بود؛ هرچند که از وضعیتی بهتر از آنچه که در آن هستند (له کردن همدیگر برای سبد غذایی)؛ برخوردار خواهند شد و چون مردمی «چوخ بختیار» و «بی عار» هستند احساس خوشبختی خواهند نمود.
تضعیف روسیه به زیاده خواهی های چینی ها نیز پایان خواهد بخشید و حداقل اینکه چین را مهار خواهد کرد.
اقتصاد آمریکا در حال بهبودی است و ارتش آمریکا در حال بازسازی و وارد شدن به مرحله ای نوین است و اگر دکترین نظامی دونالد رامسفلد در عراق به خاطر عدم برخورداری کافی از«تواناییهای روباتیک»؛ شکست خورد؛ اما راهگشای راهی شد که ارتش آمریکا خود را به تکنولوژیهای بسیار پیشرفته نظامی مجهز ساخته و از استفاده از نیروهای انسانی گسترده رهایی یابد. سربازان آمریکا و نبردهای آینده از گونه ای دیگر خواهند بود.
در شرایط کنونی اگر روسیه را در یک و یا دو نقطه به درگیری نظامی مستقیم با همسایگانش بکشانند؛ روسها یک سال هم دوام نخواهند آورد و اگر روسها به بازیگوشیهای خود پایان ندهند؛ این امر به یک ضرورت تبدیل خواهد گردید.

کژدم