مذاکرات هسته ای در دقیقهٔ ۹۰

رئیس «طویلهٔ شورای اسلامی» (الّاریجانی العراقی) فرموده بودند که «میخواهند درّ و گوهرمان را بگیرند و خروس قندی بدهند» بعدها نیز «رهبر فرزانه» گفتند که تو برو تا «سعید جلیلی حجتلّه ای» بیاید. رئیس طویلهٔ اسلامی هم گفت: حالا که ادبیات مرا نمی فهمید؛ بگذارید تا کسی بیاید که با «ادبیات کلفت» با شما حرف بزند.

به هر حال «تیم حجتیّه ای احمدی نژاد» تکمیل شد و ادبیات چنان کلفت شد که جلو چشمهای رهبر فرزانه را گرفت و دیدش کور شد. لذا زمان «امام حسن» رسید و به قول همان «سرطویله چی» مردی آمد که «ادبیات فاخر» دارد (اگر دقت کنید ادبیات سرطویله دار ادبیات قاجاریست).

حکومت ننگین انگلهای صفوی به چنان روزی افتاد که به روز شماری «سر رسیدهای ۵۰۰ میلیون دلاری» در صورت «خوش رقصی» و «بچهٔ خوب بودن» گرفتار آمد.

آخوندهای مسلمان مفهومی خود ساخته و تقلّبی در جیبشان دارند که نامش «بداع» است و هر زمان وعده هایشان عملی نمیشود از طریق آن (یعنی حاصل شدن بداع) مسلمانان را خر میکنند. معنی «بداع» «نظر جدید» است که معمولاً به «الله» نسبت داده میشود و سر منشأ آن وجود «آیات ناسخ و منسوخ» در تازینامه است. به این مفهوم که الله یکدفعه متوجه میشود که اشتباه کرده است و اگر نظرش را عوض کند بهتر است.

به غیر از آیات ناسخ و منسوخ که نمونه های «بداع» هستند. در تشیّع ۳ بار «بداع» حاصل شده است. «بداع اوّل» «امامت همزمان» دوبرادر است که یکی بیعت کرد و دیگری را نگذاشتند که بیعت کند. «بداع دوّم» زمانی اتفاق افتاد که که «جعفر خیلی صادق» دست بر شانهٔ «اسماعیل» گذاشت و گفت که پس از او «اسماعیل» به امامت خواهد رسید. امّا دو ماه نگذشته بود که «اسماعیل» درگذشت و چون شیعیان جعفر صادق خیلی به او اعتقاد داشتند باور نکردند که او مرده است و هر چقدر که جعفر صادق سوگند خورد که او مرده است؛ عده ای گفتند که «اسماعیل غیبت کرده است» و بازی «امام ظاهر» و «امام باطن» از آنجا آغاز شد. زمانی که از جعفر صادق پرسیدند که پس چه شد؟ «جعفر خیلی صادق» در پاسخ گفت که «بداع حاصل شد» (یعنی بروید گم شوید و زیادی ضر نزنید).

«بداع سوّم» نیز «خواجه بودن امام یازدهم» بود که الله تصمیم گرفت پسر او را غایب کند.

اکنون در محاسبات رهبر فرزانه و تحلیلهای آبدوغ خیاری اتاقهای فکری اش در رابطه با «تحریمها» «نخستین بداع» حاصل شده و «ادبیات کلفت احمدی نژادی و سایر عربده کشان» به «ادبیات فاخر» و «لبخند ظریف» تبدیل گردیده است. باز هم رهبر فرزانه به امید «از این ستون به آن ستون فرج است» فکر میکرد که کارها ظاهراً خوب پیش میرود (بیچاره چاره ای هم ندارد که غیر از این فکر کند) و امام حسین اوباما نیز میخندد که نشانهٔ خوبیست؛ ولی ناگهان در روز ۴ نوامبر امام حسین اوباما به شهادت رسید و انتخابات اخیر آمریکا تبدیل به یک «بداع بزرگ» گردید و این رویای رهبر فرزانه که «اوباما تلاش میکند که به توافق برسد و تمامی تخم مرغهایش را در سبد خامنه ای چیده است»؛ با انتخابات اخیر آمریکا نقش بر آب گردید.

اگر در دورهٔ جنگ ۸ ساله که قرار بود راه قدس از کربلا بگذرد و صدام حسین هم خودکشی کند؛ امّا بازهم «بداع» حاصل شد و «خمینی کبیر» به «گه خوردن» افتاد و این خانه و کاشانهٔ «مرزداران غیور خوزستان» بود که ویران گردید. امّا اینبار جنگ از نوع دیگری است و تحریمها تمامی زیرساختهای اقتصادی رژیم انگلها را هدف قرار داده اند و داستان تغییر کرده است و اکنون «مرز داران قهرمان» اصفهانیها و تهرانیها و تبریزیها هستند (یعنی اینکه مرزداران همان صاحبان قطبهای اقتصادی و کبابهای ۶۰ سانتی متری  هستند).

حال ببینیم که در دقیقهٔ ۹۰ چه ها دارند که معامله کنند؟

بن بست پارچین

کارشناسان روسی و کره ای به سپاه پا چاهاردارن اطمینان داده بودند که «پارچین» را برای بازدید آژانس آماده خواهند کرد؛ امّا گویا آلودگیها آنچنان شدید هستند که تاکنون با تمامی آکروبات بازیها هنوز از آلودگیهای رادیو اکتیو پاک نشده است. پاکسازی پارچین و قولی که روسها و کرهٔ شمالیها داده بودند باعث شد که رهبر فرزانه یک «فتوای ناپخته پیش رس» بدهد که همان فتوای معروف به حرام بودن بمب اتمی است.

گذشته از اینکه «فتوا» با «گوز» فرقی ندارد و همه اینرا میدانند (حتی شیعیان احمقی که به دنبال استفتاء هستند نیز اینرا میدانند). یکی میگوید که اگر «تا ختنه گاه فرو کنی» روزه ات باطل نمیشود؛ دیگری میگوید که « از باب احتاط اگر چند میلیمتر کمتر فرو کنی بهتر است» و آن دیگری میگوید که «اگه تا اینجا آمده ای بقیه اش را هم فرو کن که اگر خدای ناکرده یکی باطل شد آن دیگری را مفت و مسلّم از دست نداده باشی؛ و بدان که الله رحمن الّرحیم است». این کثافتکاریها و آکروبات بازیها که به «فقه» و «فتوا» مشهورند؛ به سادگی به هر الاغی میفهمانند که داستان چیست؟

امّا از این مسئله هم که بگذریم؛ اگر رژیم در شرایط کنونی به خاطر آلودگی پارچین به آژانس بین المللی هسته ای اجازهٔ بازرسی بدهد؛ دیگر کار رهبر فرزانه تمام است و نه تنها آبروی نداشته اش به خاطر دروغی که به نام فتوا صادر کرده است میرود؛ بلکه همهٔ کشورها بعد از این حتی به هیکل هیچ آخوندی هم نمی رینند و یک بی آبرویی بین المللی برای قم و نجف و سایر مراکز تولید انگل به بار می آید. از سوی دیگر حیثیت «رهبر مسلمین جهان» و تشیّع  در میان «اهل تسنن» نیز به گه کشیده میشود و تنها راه چاره این خواهد بود که سایر انگلهای عظمی از خامنه ای فرزانه «اعلام برائت» کنند. از این روی است که تمامی معرکه گیران و عربده کشان که خود را «دول واپسان» و «کون واپسان» مینامند؛ «پارچین» را مانند «ناموس خود» میشمارند و همهٔ این عربده ها نه به خاطر مواضع محکم و صیانت از دست آوردهای هسته ای؛ بلکه برای جلوگیری از یک بی آبرویی و رسوایی بزرگ بویژه در میان مسلمانان است.

لذا؛ تا اطلاع ثانوی «پارچین» .... بی «پارچین»

بن بست تحریمها

بن بست تحریمها به هیچ عنوان نمیتواند به یکباره شکسته شود و امام حسین اوباما حتی از طرف هم حزبی های خودش نیز تحت فشار قرار خواهد گرفت. حتی اگر به فرض محال در ۲۴ ساعت آینده  به «تفاهم جامع» نیز برسند؛ ماجرای تحریمها را کنگره و سنای جمهوریخواه مدیریت خواهد کرد.

شاید اکنون رژیم باز هم به گنده گوزی تبلیغاتی روی بیاورد و خامنه ای را قهرمان فرزانه نشان دهد؛ اما از ژانویهٔ ۲۰۱۵ میلادی به بعد باید دهها بار با گه خوردن نامه های علنی؛ تاوان گنده گوزیهای امروز را بدهد. ماجرای «پهپاد بازی» و «موشکهای جدید نقطه زن» نیز در همین راستای گنده گوزیهای الکی و برای درست کردن علوفه برای بسیجیهای بدبخت هستند.

حد اکثر انتظار

اکنون تیم مذاکرات خندان رژیم؛ در حال چانه زدن برای تمدید مهلت مذاکرات است و طرفهای مقابل نیز با علنی نمودن یکی از اسرار دیگر هسته ای رژیم و وقوع انفجارهای بسیار قوی در یک پایگاه مخفی نظامی در «مریوان» و تکذیب رژیم و سپس تأیید ناشیانهٔ آن و سپس لحن گزندهٔ سخنگوی IAEA  مبنی بر اینکه: «ماجرای مریوان به این سادگی ها هم که میگویید نیست». نشانگر مطلب دیگری است و آن اینکه تیم خندان مذاکرات رژیم در حال «گدایی» است.

هنوز ماجرای «پارچین» تمام نشده؛ «ماجرای مریوان» از پس پردهٔ غیبت بیرون آمده است.

به نظر من اکنون تیم مذاکره کنندهٔ رژیم در حال گدایی برای تمدید مذاکرات و طرف مقابل در حال خواستن امتیازهای بیشتر در برابر «تمدید مذاکرات» است.

رهبر فرزانه شاید با بوق و کرنای تبلیغاتی به قهرمانی مانند «دن کیشوت» تبدیل شود؛ اما با «حاصل شدن بداع»؛ مجبور است که برای تمدید مذاکرات؛ امتیاز بدهد. این امر دیر یا زود به رسانه های غربی کشیده خواهد شد که رژیم انگلهای صفوی؛ به رهبری انگل فرزانه؛ چه امتیازاتی برای تمدید مذاکرات داده اند.

کژدم