قورباغه ها ساکت شدند... حالا نوبت عربده کش هاست

هوی... عربده کش ها.... زود باشید بیایید بیرون... الآن نوبت شماست

امام حسین قریشی (پسر عموی یزید) دو روز پیش مُرد..... امام حسین اوبامای کنیایی هم امروز شهید شد.

برخلاف نظر تحلیلگران روزنامه ها و رسانه های دیداری و شنیداری؛ گفتم که حزب دموکراتیک آمریکا شکست سنگینی خواهد خورد؛ ولی چون اینجا یک وبلاگ است. کسی باور نکرد. ولی در عمل گستردگی شکست حزب امام حسین اوباما را میتوان با ویرانیهای سوریه مقایسه کرد.

شرح حال امام حسین اوباما در یکی دو جمله:

امام حسین اوباما که پیشترها جهاز هاضمه اش خوب کار میکرد؛ بعد از رسیدن به خلافت؛ به کسی که حتی برای «ریدن» ده ها مشاور داشت تبدیل شد و مشاوره ها چنان طولانی میشدند که بالاخره حضرت امام حسین اوباما به «یبوست» دچار میشد و برای ریدن به «گروه فنّی» نیاز بود تا با قاشق و یا پاشنه کش ایشان را «برینانند».

وضعیت عراق و سوریه و نتیجهٔ «بهار عربی» و اوکرائین و.... همگی محصولات مشاورات هستند. که الآن دیگر حتی با قاشق و پاشنه کش هم نمیشود آن «گُه سفت شده» را از سوراخ مبارک امام حسین اوباما بیرون کشید؛ و نیاز به بیل و کلنگ است.

جمهوریخواهها همان گروه «مهندسی» هستند که ابزارشان اندکی بزرگتر (بیل مکانیکی و چکّش بادی) است و اصلاً شوخی بردار نیست.

نشست مسقط

آنهایی که در بلاد «کمپین سفارت سبز» زندگی میکنند میگویند که «الهامات غیبی» از طرف سلطان قابوس به «امام علی فرزانه» نازل شده و اوضاع «بیل مکانیکی - چکّش بادی»  را در گوش ایشان تلاوت نموده اند و حضرت «امام علی فرزانه» نیز فی الفور نامه ای نگاشته و به نشست مسقط فرستاده اند و در این نامه چند پلّه از منبر «امامت و خلافت» پایین آمده اند (اینجا). 

امّا گویا این نامه دیگر ارزش زیادی نخواهد داشت؛ چون کار دارد به «مهندسی» میکشد و سلطان قابوس اندکی دیر «الهامات» فرموده اند.

وقتی که «امام حسن بازی» شروع شد؛ به امام علی فرزانه گفتم: سوراخ دعا همان سوراخ سلطان عربستان است؛ به جای اینکه شلتاق بکنید؛ دستمال بردارید و بروید عربستان.

چند ماه پیش گفتم که سوراخ دعا عوض شده و یک سوراخ سیاه است (سوراخ اوباما).

باز هم امام علی فرزانه باور نکرد.

بار اوّل باور نکرد؛ داعش رفت تو پاچه اش.

بار دوّم هم باور نکرد و منتظر «سروش غیبی مسقط» شد.

اینبار «بیل مکانیکی و چکّش برقی» به پاچه اش فرو خواهد رفت.

مشکل اصلی آمریکاییها

مشکل اصلی حزب جمهوریخواه تنها آقای اوباما نیست؛ خاورمیانه هم نیست؛ حتی چین هم نیست....

مشکل اصلی آنها این است که اروپا را «دلّالها» اداره میکنند و وجود یک «دلّال خانگی» دیگر (اوباما و حزبش) در چند سال آینده میتواند همهٔ معادلات قدرت را در عرصهٔ بین المللی به ضرر آمریکا تغییر دهد. برای کشورهایی که به عنوان «حوزهٔ نفوذ» تعریف شده اند؛ فرقی نمیکند که زیر نفوذ کدام قدرت باشند. اینگونه کشورها همیشه قهرمانانی دارند که با «آسیابهای بادی» میجنگند و پیروز میشوند.

اما چین و روسیه و حزب جمهوریخواه آمریکا میدانند که «زمین سخت» یعنی چه؟

حزب جمهوریخواه آمریکا باید در جبههٔ متحدینش خانه تکانی بزرگی بکند و گرنه با وجود این همه «دلّال» همه چیز به هم خواهد ریخت.

مشکل ایرانیها

مشکل ایرانیها این است که «معادلهٔ قدرت» را نمیشناسند. ایران یکبار «پل پیروزی» شده است و باز هم میتواند بشود. در جنگ جهانی دوّم زمانی که «معادلهٔ قدرت» باز تعریف شد؛ ایران پل پیروزی شد و چند صد هزار نفر تنها از گرسنگی مردند.

چینیها تنها یک قدم با ما فاصله دارند و آن یک قدم «افغانستان» است. ۷۵۰ میلیون مور و ملخ نیز دارند که مانند اعراب زمان محمد به دنبال «بهشت» هستند.
دولت چین در حال «فساد زدایی» است و این نشانهٔ خوبی برای هیچکس نیست. «فساد زدایی» یعنی بوجود آوردن یک ملّت متحد که به افقهای دور نگاه میکند و یکی از افقهای نزدیک میتواند ایران باشد.

آنهایی که شعارهای زمان رضاشاه و محمد رضا پهلوی و مصدق را مبنی بر «تمامیت ارضی» لقلقهٔ زبانشان کرده اند و یا آنهایی که فکر میکنند «هلال شیعی» و «حوثی های کشک خور» نوعی از «قدرت» است. حتی جلو بینی خود را نیز نمیبینند.

آنهایی که امروز شعار مرگ بر آمریکا میدهند؛ نسل چهارمشان چشم بادامی خواهند بود و به زبان «مندرین» سخن خواهند گفت.

کژدم