چرا انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بسیار مهم است؟

 اوباما در آخرین سخنرانی تبلیغاتی خود؛ برای و به نفع هیلاری کلینتون؛ گفت که «انتخابات کنونی ریاست جمهوری آمریکا برای آمریکا و جهان سرنوشت ساز است».

شاید تنها سخنی که باراک اوباما در طول تاریخ ۸ سالهٔ ریاست جمهوری خود به صراحت و بدون ملچ و مولوچ گفته باشد؛ همین جمله است. زیرا به روشنی روز میداند که چرا و چگونه انتخاب شد و چه اهدافی را باید دنبال میکرد و چرا بدون اینکه کاری انجام داده باشد «جایزهٔ صلح نوبل» دریافت کرد؟
تاکتیک «ملچ مولوچ» اوباما از او چهره ای ضعیف به نمایش میگذاشت و اوباما از این امر نقابی ساخته و در پشت آن پنهان شد و با اینکه جایزهٔ صلح نوبل را پیشاپیش گرفته بود به نوشتن بقیّهٔ داستانی که جورج بوش پیشگفتارش را نوشته بود و کوندالیزا رایس در حال نوشتن فصل اوّل آن بود؛ دنبالهٔ داستان را با «نمایش ضعف ظاهری» در سراسر آفریقای شمالی و خاورمیانه با قلمهای خونین و «تظاهر به نداشتن استراتژی مشخّص» ادامه داد. «بن لادن بازنشسته» را کُشت و زمانی که طرح «خاورمیانهٔ بزرگ اسلامی - اخوانی» گلوبالیستهای لانه کرده در اروپا شکست خورد؛ «داعش درنده» را از قفس بیرون آورد. .... این داستان را بارها به طور مفصّل و مکرّر تعریف کرده ام و بیش از این نمیخواهم تکرار کنم. همینقدر میگویم که این بخش از نوشتار خونین همان چیزی است که از آن با عنوان «تاریخ زنده» یاد میکنم و دونالد ترامپ باید با آن دست و پنجه نرم کرده و به سمت و سویی دیگر هدایت کند. دشواری این کار مانند U-Turn در خیابانی تنگ با اتوموبیل ترمز بریده با سرعت بالای ۱۰۰ کلیومتر است. گلوبالیستها او را رها نخواهند کرد و باز هم باید منتظر بامبولهای بزرگی باشد و چه بسا گلوبالیستها از هم اکنون در فکر طرحی برای  «استیضاح» و دادن رای عدم کفایت برای او هستند (که حتماً هستند). ولی او نیز میداند که چگونه مثل ماهی از دستها لیز بخورد و این امر را در طول تاریخ ساختن کمپانی ترامپ بارها تجربه کرده است.
«سان زو» استراتژیست نظامی تاریخی چین میگوید: «فرماندهی که بتواند یک لشکر را به پیروزی هدایت کند؛ توان آنرا دارد که تمامی ارتش را به پیروزیهای بزرگتر هدایت کند» (نقل به معنی).
تفاوت بزرگی که انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و پیروزی دونالد ترامپ با «رفراندوم برکسیت» دارد؛ در این است که «برکسیت» یک کار نیمه تمام است و ناسیونالیستهای انگلستان هنوز حاکمیت را به دست نگرفته اند. امّا پیروزی ترامپ «به دست گرفتن قدرت» از طرف ناسیونالیستهای آمریکا است. به همین خاطر دونالد ترامپ در آخرین سخنرانی انتخاباتی خود؛ روز انتخابات را «روز استقلال ما» نام نهاده و آنرا Brexit Plus Plus Plus نامید.  همین امروز شاهد عکس العمل عصبی اتحادیهٔ اروپا بودیم (اینجا) که ظاهراً شمشیر را از رو بسته اند؛ همانگونه که در رابطه با «برکسیت» نیز دچار تشنّج عصبی شدند ولی به امید پیروزی هیلاری کلینتون و شکست برکسیت؛ لحن پرخاشجویانهٔ خود را پایین آوردند. امّا اکنون با پیروزی ترامپ همهٔ کاخ شیشه ای شان مانند آوار بر سرشان فرو ریخته است و اکنون تمامی امیدهایشان تبدیل به خاکستر شده است؛ خاکستری که از سوختن دهها تریلیون دلار سرمایه گذاری در آسیا و آمریکای لاتین تشکیل میشود. برای گلوبالیستها داستان بسیار غم انگیزی است ولی برای کشورهای فقیر و عقبمانده؛ فاجعه خواهد بود. زیرا رشد اقتصادی آنها مرهون گلوبالیسم بود و هیچگونه بنیاد علمی و صنعتی قائم به ذات نداشت.

نه اینکه نمیدام؛ بلکه نمیخواهم در رابطه با آنچه که ترامپ می اندیشد؛ سخنی بگویم. همینفدر میگویم که در ۴ سال آینده منتظر سونامیها و نکبت ها باشید و اخبارش را حتماً در وبسایتهای خبری؛ هرچند سانسور شده؛ دنبال کنید.

کژدم