عربستان سعودی و ترکهای عثمانی در حال مدیریت بحران خاورمیانه هستند.

اکنون تقریباً جبهه ها در خاورمیانه مشخص تر شده اند. عربستان سعودی توانست دست قطر را از بازیهای بزرگ قطع کند و جبههٔ خود را تشکیل دهد. اخوان المسلمین جارو شده و به مأمن امن خود (انگلستان) باز گشته اند. پس از عقب نشینی قطر؛ مردم تونس نیز توانستند در سایهٔ حمایتهای عربستان و مصر به همان راهی بروند که موازی با راه مردم مصر است (بازگشت به گذشته در فازی جدید). بسیاری از تحلیلگران چنین میگفتند که همجوار بودن تونس با لیبی؛ تونس را هم به دست القاعده و یا داعش خواهد انداخت؛ اما چنین نشد. سازمان حماس نیز از همه جا رانده و مانند «مال بد» میخواهد به بیخ ریش صاحبش بچسبد.

اکنون جبههٔ عربستان سعودی در کنار آمریکا و اروپا قرار گرفته است و احتمالاً «راه پروژهٔ خاورمیانهٔ بزرگ» از «ریاض» میگذرد. اروپای پیر و مرفّه در باتلاق ناتوانیهای نظامی و سیاسی و دیپلماتیک گیر افتاده است و ماجرای اخیر فرانسه نشان داد که نیروهای امنیتی آنها تا چه حدّ ناتوان هستند. شاید اکنون به خاطر اطلاعاتی که NSA آمریکا و MI5 در رابطه با احتمال ادامه دار بودن عملیاتهای «سلفی - جهادیها» در اختیارشان گذاشته است؛ از اینکه NSA همهٔ اروپا را شنود میکرد و میکند؛ خوشحال باشند و بگویند زیاد هم بد نیست!!!.

بنا بر نظر تحلیلگران مسائل امنیتی؛ حدود ۷۰۰۰ نفر از هواداران و افراد داعش و القاعده در اروپا و آمریکا پتانسیل انجام عملیاتهای فردی و یا گروهی را دارند.

جبههٔ دیگر ترکهای عثمانی هستند که با در دست داشتن داعش و پایگاههای نظامی که ظاهراً مال آمریکا هستند  ولی در واقع در دست ترکها هستند؛ در حال باجگیری از اروپا و آمریکاست و با ایجاد تسهیلات اقتصادی برای روسها (از همان نوعی که برای رهبر فرزانه ایجاد کردند و میلیاردها دلار از ثروت ملی ایرانیان را بالا کشیدند) در حال دوشیدن روسها  و همچنین استفاده از روسها در برابر غرب به عنوان «لولو خورخوره» به عنوان اهرم فشار هم هستند.

جبههٔ سوم؛ همان جبههٔ «هلال شیعی» است که روز بروز آب میرود و اکنون «خط قرمز رهبر فرزانه»  به عمق ۴۰ کیلومتری خاک عراق از مرزهای ایران تقلیل یافته است  و خوشحال هستند که به خاطر معجزات ائمهٔ اطهار  (اسم رمز نیروهای ائتلاف) شهر سامرا هنوز به محاصرهٔ کامل داعش در نیامده است.

جبههٔ چهارم آقای اوباما است و همینقدر که داعش برای مدتی زمینگیر شود و برای آقای اوباما خوراک تبلیغاتی در بیاید؛ کلاهش را هوا می اندازد.

در مجموع چنین به نظر میرسد که کشورهای «نفتی - عربی» به این نتیجه رسیده اند که نخست با چماق نفت  و فشار نظامی رهبر فرزانه و به تبع آن ایرانیان را از دور خارج کنند و سپس ساختن خاورمیانهٔ بزرگ را خودشان به عهده گیرند. سرمایه گذاری های عظیمی که عربستان سعودی و شیخ نشینهای حوزهٔ خلیج فارس در عرصه های گوناگون انجام داده اند؛ سرمایه گذاریهای استراتژیک هستند و روی به آینده دارند.

ایرانیهای قهرمان نیز اکنون شال قرمز به گردن انداخته و «جشن عمر کشان» براه انداخته اند و فکر میکنند که زمان منتظر آنها خواهد ماند؛ تا تنبانشان را بالا بکشند و سراسیمه به دنبال آینده بدوند. مطهری پلو؛ موسوی - کروبی چلو؛ اینرا گرفتند؛ آن یکی به مرخصی آمد و ..... هفتهٔ وحدت و ..... نتیجه آنکه «اصحاب کهف همچنان در خوابند».

کژدم