درگذشت سلطان عربستان و آرزوهای بر باد رفتهٔ «انگل فرزانه»

پیش از هر چیز آزاد شدن کامل کوبانی از دست ارازل و اوباشان اسلام؛ را به همهٔ فرزندان ماد و آریایی تباران شادباش میگویم.
باشد که ساکنین ایران نیز از نبردهای دلاوران ماد بیاموزند و جرثومه های فساد اسلامی و حاکمیت انگلهای اسلامی را به گورهای ۱۴۰۰ سالهٔ شان بازگردانند.

کژدم
 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 اکنون چندین سال است که وبسایتهای اطلاعاتی امنیتی رژیم (تابناک؛ دیپلماسی ایرانی و آبپاش نیوز و شاشپاش نیوز و...سایر نان به نرخ روز خورهای اوباش نیوز) با انتشاردهها نوشته و تحلیل های آبدوغ خیاری؛ گاهی سناریوهای کودتا و گاهی مرگ سلطان بندر و کهولت سن اعضای دربار عربستان را مایهٔ تخیلات بی در و پیکری که بر اساس «آرزوهایشان» شکل گرفته اند قلم فرسایی نموده و دل خود و انگل فرزانه را خوش نگاه داشته اند؛ امّا بر روی زمین سخت؛ هر آنچه که اتفاق افتاده است؛ به جز خفّت و خواری شکستهای روزمره و مداوم برای اوباشان «شیعی - صفوی» هیچ دست آورد دیگری نداشته است.

درگذشت ملک عبدالله؛ سلطان عربستان سعودی که با بر تخت نشستن ملک سلمان به عنوان شخصیتی نظامی و تشکیل کابینه ای «نظامی - امنیتی»؛ آب پاکی را بر دستهای و گرد یأس را بر چهرهٔ «انگل فرزانه» ریخت. 

سناریوی در حال اجرای «حوثی های یمن» از طرف سپاه قدس که با «کوچه دادن» عربستان سعودی آغاز شد؛ در مدتی کوتاه یمن را به باتلاقی پرهزینه برای رژیم تبدیل خواهد نمود. برخی تحلیلگران از احتمال دخالت مستقیم  ارتش عربستان سعودی در یمن (مانند آنچه در بحرین اتفاق افتاد) سخن میگویند. امّا به نظر من عربستان سعودی چنین کاری نخواهد کرد و سپاه قدس باید منتظر شنیدن دوبارهٔ «صدای پای سلطان بندر» در یمن باشد و اگر دخالت نظامی مستقیمی از طرف عربستان سعودی صورت گیرد؛ پس از اجرای سناریوهای «جنگ نیابتی»؛ انجام خواهد پذیرفت.

آقای اوباما که برای دیدار و مذاکره با سلطان جدید عربستان سعودی راهی آن کشور است؛ پس از مذاکرات با لب و لوچهٔ آویزان به خانه باز خواهد گشت و اگر تا کنون آبش با آقای ناتانیاهو در یک جوب نمیرفت؛ اکنون زمان آن رسیده است که ملک سلمان را نیز با آقای ناتانیاهو جمع ببندد.
حکومت شیعی حاکم بر ایران نیز باید پروندهٔ خیالی «روابط دوستانه» یا حد اقل «روابط بدون تنش» با عربستان سعودی را برای مدتی طولانی ببندد و «پروندهٔ تنشهای فزاینده» را باز کند و منتظر «افزایش هزینه ها» باشد.
با به قدرت رسیدن ملک سلمان مثلث ناتانیاهو - عربستان - حزب جمهوریخواه آمریکا؛ در رابطه ای تنگاتنگ تر و تنش آفرین برای زدودن اثرات سیاستهای «یکی به میخ یکی به نعل» آقای اوباما ظاهر خواهد شد.
انگارهٔ ساده لوحانهٔ «موفقیت مذاکرات ۱+۵» حتی با رسیدن به توافق نهایی؛ رنگ خواهد باخت و خروج احتمالی رژیم از زیر بخشی از تحریمهای کمرشکن ارزش خود را از دست داده و به «نوش داروی پس از مرگ سهراب» تبدیل خواهد شد. هر چند که تحریمها به صورت «فلّه ای» نخواهند شکست و امکان بازگشت آنها در توافق نهایی نیز منظور خواهد گردید؛ امّا با به قدرت رسیدن ملک سلمان و اجرایی شدن استراتژی «اتحاد مسلمانان عرب» که نخستین پیام ملک سلمان؛ پس از رسیدن به قدرت بود؛ دو جبهه را با این استراتژی مورد هجوم قرار خواهد داد.
۱- حکومت صفوی مسلک حاکم بر ایران.
۲- حاکمیت اخوان المسلمینی «ترکهای عثمانی» که میخواهد نقش «داعی سوّم اسلامگرایی عثمانی» را بازی کند.

کژدم