پرسشهایی که آقای رضا پهلوی باید به آنها پاسخ دهد

در این نوشته قصد ندارم از موضع آرمانهای سیاسی با آقای رضا پهلوی برخورد کنم و تنها پرسشهایی را مطرح خواهم نمود که کاملاً جنبهٔ عملی و فنی دارند و شاید همهٔ گروهها و افرادی که به نظریات ایشان دلبسته اند؛ باید پاسخی عملی برای این پرسشها پیدا کنند و گرنه هم وقت خود و هم وقت انقلاب را به هدر میدهند و در دور باطل مانند گربه به دنبال دُم خود خواهند چرخید.

چندی پیش آقای رضا پهلوی در مصاحبه ای که با رادیو فردا (پس از شامورتی بازی انتخاب حسن روحانی) داشته اند سخنانی را گفته اند که ۳۴ سال است تکرار میشود (اینجا) و بسیاری از مردم ایران به آن اذعان دارند. اما آنچه که در سخنان ایشان غایب است مطالبی هستند که مردم ایران به آنها اذعان ندارند و این در حالی است که ایشان هرچند تحت پوشش سخنگوی شورای ملی؛ بلکه در واقع رهبر این تشکل هستند. زمانی که سخنان سخنگو و یا رهبر یک تشکل سیاسی با سخنان مردم کوچه و بازار فرقی نداشته باشد؛ رهبر را تا حد یک آدم معمولی پایین می آورد. یک ایرانی معمولی میداند که انتخابات در این رژیم اسلامی؛ دموکراتیک نیست؛ حقوق مدنی ندارد؛ سازمانهای مدنی ندارند و همهٔ فعالیتهای مدنی از فیلتر سرکوب و سانسور و مهندسی و تحمیق میگذرند. حتی حزب اللهی ها هم این مطالب را میدانند ولی معتقدند که باید اینگونه باشد و گرنه سنگ روی سنگی که آنها بنا نهاده اند؛ بنا نخواهد شد و بهترین راه برخورد با مردم همین است و رهبرشان را به خاطر شامورتی بازیهای ادواری میستایند و به همین خاطر نیز لقب «رهبر فرزانه» و «امام خامنه ای» را بر او نهاده اند.آقای رضا پهلوی بعد از گزارش تکراری ۳۴ ساله در بارهٔ عدم وجود انتخابات آزاد و لزوم بوجود آوردن شرایط برای انتخابات آزاد و رفراندوم؛ همان دفترچهٔ آشپزی «جین شارپ» را پیشنهاد میکنند که به «دکترین نافرمانی مدنی» مشهور است و  حکیمانه می افزایند که باید «نافرمانیهای مدنی سازماندهی شوند» و این سخن داهیانه را طوری ادا میکنند که گفتن این جمله ایشان و قومی را که به دنبالش راه افتاده اند به عنوان یک «سازمان عملگرا» به مردم خواهد شناساند.

پرسشهایی که باید پاسخ داده شوند:

۱- آیا زمانی که میگویید «نافرمانیهای مدنی باید سازماندهی شوند» منظورتان این است که این نافرمانیها به صورتهای پراکنده وجود دارند و تنها باید آنها را یک کاسه نموده و تحت رهبری واحد در آورد؟ یا اینکه چنین حرکتهایی در جامعه دیده نمیشوند؟ و یا اگر هم دیده میشوند در حد بالا رفتن چند سانتیمتری روسریهای خانمهاست و یا اینکه مردم با تمامی فشارهای رژیم همچنان از ماهواره استفاده میکنند؟ آیا سازمان دادن چنین حرکاتی موجب سرنگونی خواهد شد؟ یعنی اگر همه روسریهایشان را به طور کامل بردارند و یا حتی همگی «گلشیفته» بشوند؛ رژیم سرنگون خواهد شد؟ اگر اینچنین نیست پس منظورتان چیست؟

۲- آیا منظورتان این است که ارتشی ها و پاسدارها و بسیجی ها اعتصاب کنند و به پادگانها نروند؟ آیا حتی نطفه های اولیهٔ چنین حرکاتی را میبینید؟ معلوم است که نمیبینید؛ چون چنین حرکتی به خاطر امنیتی و بسته بودن فضای چنین سازمانهایی اجازهٔ آغاز چنین حرکاتی را نمیدهد و اینگونه حرکات بعد از تضعیف رژیم توسط مبارزات شکل میگیرند و عده ای از نظامیان به صفوف مردم میپیوندند.

۳- آیا منظورتان اعتصابات اصناف و طبقات گوناگون اقتصادی است؟ اگر اینچنین است؛ اعتصاب کدام یک از اصناف مورد نظر شماست؟ کارگران کارخانه ها؟ بازاریها؟ دستفروشها؟ بقالها؟ کشاورزان؟ دلالهای کوپن بنزین و سیم کاردهای تلفن همراه؟ آیا تصوری از تولیدات صنعتی که در صورت وقوع اعتصابات بتواند کمر اقتصادی رژیم را بشکند دارید؟ براستی چه تصوری در رابطه با جایگزینی اقتصاد دلالی به جای اقتصاد تولیدی و آثار ویرانگر آن در رابطه با پراکندگی مردم و تبدیل شدن نهادهای اقتصادی به کانونهای یک نفره ای که نقش دلالی را برای سپاه پاسداران و سازمانهای امنیتی و بیت رهبری (دلالان اصلی) بازی میکنند دارید؟

۴- از نظر زمانبندی؛ چه مقدار زمان را برای سرنگونی رژیم با بکار بستن دکترین نافرمانی مدنی پیشبینی میکنید و مردم تا چه مدتی میتوانند به اعتصابات ادامه دهند تا نتیجه ای ملموس بدست آید؟ هزینهٔ زندگی اعتصاب کنندگان  در صورت اخراج دائمی و یا در طی دورهٔ اعتصابات را چه ارگانی باید بپردازد؟ آیا چنین ارگان مالی عظیمی بوجود آورده اید و یا اقدامی در جهت ایجاد آن انجام داده اید؟ تا بتوانید مردم را با پشتوانهٔ مالی به اعتصاب دعوت کنید؟ یا اینکه این بخش از دکترین پیشنهادی شما؛ تا زمان ظهور مهدی (عج) و بازگشت مسیح مقدس در حد «رهنمود مجانی» باقی خواهد ماند؟

۵- آیا فکر نمی کنید که تنها با به راه انداختن هیاهوهای تبلیغاتی و هزینه های گزاف این هیاهو ها که هیچگونه راهکار عملی را پیشنهاد نمیکنند؛ شورای ملی ایران  تا حد یک کلوپ سرگرمیهای شبه سیاسی که عده ای را به نان و نوایی میرساند سقوط کند؟ 

۶- تا کی فکر میکنید که مردم فریب این هیاهو را خواهند خورد؟ با بی آبرویی پس از شکست چه خواهید کرد؟ البته من فکر نمیکنم که چیزی وجود دارد که شکست بخورد و آنچه که ظاهراً وجود دارد اسناد جعلی و قلابی برج ایفلی است که به نام «شورای ملی ایران» در حال فروخته شدن به طرفداران سرگرمیهای شبه سیاسی است.
خوانندگان گرامی برای آشنا شدن با «دکترین فروش برج ایفل» میتوانند به  اینجا مراجعه نمایند.

۷- براستی در مصاحبهٔ بعدی سخن جدیدی به سخنان پیشین اضافه خواهد شد؟ یا آش همین آش است و به قول معروف بخوری پاته.... نخوری پاته؟

کژدم