پاسخ به یک نظر

یکی از خوانندگان نظری فرستاده بودند که لازم  میبینم به صورت مستقل مورد بحث قرار دهم و در بخش نظرات منتنشر نکردم.

نظر خواننده:

«درود. شوربختانه تحلیهای شما همه تکراری ٬ محدود و سطحی و در نتیجه خسته کننده شده اند. معمولا تحلیلهای شما به مسائلی می پرداخت که ریشه ای تر و گسترده تر بود. انتقال اراجیف سایت دیپلماسی ایرانی که هنر نشد. اگر سر سرگرمی مطلب می نویسید دست کم به ویدیو های دکتر حسن عباسی گوش کنید٬ چون مسائلی طرح می کند که ارزش توجه کردن دارد. سپاس فراوان .در ضمن اگر موافق هستید از انتشار این پیام خود داری کنید چون نظر نیست و تنها یک پیشنهاد است. نمونه ا ی از ویدیو های حسن عباسی هم می فرستم ارزش دیدن را دارد.»

نمونه ای هم که از سخنرانیهای حسن عباسی (استراتژیست سپاه پاسداران) فرستاده اند این بود:

با توجه به تقاضای ایشان که مسئلهٔ مورد نظر ایشان را که در بخش نظرات مطرح شده بود منتشر نکنم؛ تقاضای ایشان را اجابت کردم و در بخش نظرات منتشر ننمودم. اما به خاطر اینکه ایشان قصد القاء پخش نظرشان را داشتند؛ به اینصورت منتشر نمودم. غرض از اینگونه انتشار این بود که بگویم مانند استراتژیست رژیم اسلامی؛ (پاسدار حسن عباسی) من نیز با کلکهای شرعی و مزخرفاتی که به نام «تعبیر و تفسیر» به خورد احمقها میدهند و چنین وانمود میکنند که همه چیز در قرآن (تازینامه) گفته شده است آشنا هستم. عمر این شارلاتان بازی (بحثهای کلامی= بازی با کلمات) طولی به درازای ۱۴۰۰ سال دارد و نقطهٔ آغاز آن به بحثهای اشاعره و معتزله و هواداران صوفی مسلک محی الدین عربی باز میگردد و سخنان پاسدار حسن عباسی تنها برای گاوهای حزب اللهی که قلادهٔ تقلید بر گردن دارند؛ جذابیت دارد. زیرا جهان را از دریچهٔ سوراخ حسن عباسی ها مینگرند و وظیفهٔ شان تقلید است و نه تفکر شخصی.

این ویدیو بخشی از سخنرانیهای آخوند مآبانهٔ ۱۸ قسمتی حسن عباسی (به قول خودش خالق سازمان حماس) است که خوانندگان میتوانند اراجیف ایشان را گوش دهند و با شیوهٔ بحث آخوندی آشنایی بیشتری پیدا کنند.

پاسخ به این نظر

خوانندهٔ گرامی؛ درود بر شما

من بهتر از شما میدانم که تعدادی از مقاله ها تکراری به نظر میرسند؛ زیرا با مقاله های قبلی که در رابطه با یک موضوع مشخص خوانده اید هماهنگی دارند. مشکل از تکراری بودن مقاله نیست؛ بلکه مشکل مربوط به موضوعی است که همچنان پابرجاست. اما به خاطر سیال بودن حرکتها و مواضع سیاسی؛ باید همیشه به آنها با همان دید «سیال بودن» نگاه شود و تمامی حرکات زیر نظر گرفته شوند. مقاله های مربوط به یک موضوع را نباید به عنوان یک مقاله؛ بلکه باید به عنوان «مجموعهٔ مقالات» نگاه کرد. همانگونه که به تکرار گفته ام و باز هم ناچار به تکرار آن هستم؛ «من در نوشتن مقاله ها هیچگاه خط اصلی را  فراموش نمیکنم» این خط اصلی اگر فراموش شود؛ هر روز باید با دیدگاه جدیدی روبرو شوید؛ گویی که هر روز شخص دیگری و با نگاهی دیگر به مسائل نگاه میکند. اما اینجا یک نفر وجود دارد و یک دریافت کلی وجود دارد که مانند نخ تسبیح مهره ها را به هم وصل میکند و آن «نخ تسبیح» میتواند یک استراتژی و یا یک روند و یا هر چیز دیگری باشد که همیشه تقریباً یکسان است. مسئلهٔ دیگر اینکه فرموده اید: انتقال اراجیف دیپلماسی ایرانی که هنر نیست.

باید به عرض برسانم که من بارها مطالعهٔ دیپلماسی ایرانی را توصیه نموده ام. اما هر کسی میتواند به شیوهٔ خاص خودش بخواند و مطالعه کند. شیوهٔ مطالعهٔ من «مطالعهٔ نانوشته ها» است که در میان نوشته ها یافت میشوند. مثلاً وقتی که گفته میشود که رفسنجانی گفته است که رهبران حزب توده برای شوروی جاسوسی نکرده بودند و این محسن رضایی بود که این اتهام تنظیم شده را به زور شکنجه تبدیل به اعترافات نمود. من این جملات را به عنو.ان یک گزارهٔ خبری نمیبیم و دریافتهای دیگری نیز از این جمله دارم که در زیر می آورم:

۱- چرا رفسنجانی بعد از ۳۲ سال این حرف را میزند؟ آیا تازه زبان باز کرده است؟ آیا تا کنون لال بوده است؟ آیا دلیل دیگری دارد؟

۲- چه تعداد از اعترافات اینگونه نبوده اند؟ اگر فردا خامنه ای را بر روی صندلی بازجویی بنشانیم؛ آیا باز هم اُلدوروم قولدوروم خواهد کرد و یا اینکه با چند شلاق زیر کف پاهایش به موش تبدیل خواهد شد؟

۳- چرا اکبر گنجی این مطلب را در مقالهٔ خود ذکر کرده است؟ آیا میخواهد بگوید که این ارازل و اوباش بر علیه همدیگر مطالب ناگفتهٔ زیادی دارند؟ مگر من لُب مطلب را در بخشهای گوناگون هنر جنگیدن نگفته ام؟ پس این مطلب چه تازگی برای من دارد؟

۴- اگر محسن رضایی چنین کثافتکاری کرده است؛ مگر از همپالگیهای رفسنجانی نبوده است؟ مگر خود رفسنجانی از آمرین قتلهای زنجیره این نبوده است؟ و چرا اکبر گنجی با استفاده از سخنان رفسنجانی که یکی از کثیفترین و جنایتکارترین مهره های ۳۴ سالهٔ رژیم است به جنگ محسن رضایی میرود؟ در حالی که محسن رضایی همیشه پاسدار بوده است و رفسنجانی فرمانده بوده است؟!!!!

حال نظر شما منتشر شد؛ نظرات بسیار عمیق حسن عباسی نیز به سمع و نظر خوانندگان دیگر رسید. اما شما چند چیز را به شیوه ای ناشیانه و یا عامدانه مسکوت گذاشته اید:

الف: کدام مقالات پیشین من ریشه ای تر بودند؟ چه چیزی از آنها فهمیدید؟ چرا نظری در زیر آن مقالات ننوشتید؟

ب: چرا اکنون زبان باز کرده اید؟ آیا از تکرار مقولهٔ باتلاق سوریه نگران هستید؟ اگر اینگونه است ؛ باید بگویم که بعد از ماجرای شارلاتان بازی انتخابات و برگزیده شدن حسن روحانی با رای جماعتی کوته فکر؛ آنچه که این انتخابات قلابی در پی آن است باید به مردم یاد آوری شود و یکی از آنها سرپوش گذاشتن رژیم بر ماجرای باتلاق سوریه و جنگ شیعه و سنی است. وظیفهٔ همهٔ نویسندگان این است که تمامی حرکات و اهداف احتمالی و یا واضح رژیم را هر روزه به مردم گزارش دهند تا شاید تاثیر کند. و گرنه باید میدان را برای صدها وبلاگنویس قلاده به گردن خالی گذاشت تا با مزخرفات حسن عباسی و یا حسن روحانی گوش مردم را کر کنند.

 در ضمن همهٔ قسمتهای ۱۸ گانه را نیز گوش دادم و از حماقت شنوندگانی که افسارشان را به دست حسن عباسی ها و حسن روحانی ها سپرده اند لذت بردم.

کژدم