اردیبهشت

بارها از میانهٔ «اردیبهشت» و پس از آن سخن گفتم.  برخی نیز پرسیدند که آیا تشدیدِ تحریمها در «اردیبهشت»؛ پایهٔ سخنانِ من در بارهٔ «اردیبهشت» است؟ راستش را بخواهید خودم نیز نمیدانستم که چرا «اردیبهشت» اینهمه در ذهنِ من «جولان» میدهد!!!

فقط میدانستم که «اردیبهشت» یک «نقطهٔ عطف» خواهد بود. شاید این فکر به خاطرِ دیدنِ مسائل از محورهایِ گوناگونی بود که  به آنها فکر میکردم. امّا در رابطه با بارندگی هایِ شدیدِ اخیر؛ هیچگونه تصوّری نداشتم و ذهنم فقط انباشته از «اردیبهشت» بود.

بارها از «زمستان» سخن گفتم. خروجِ بخشهای بزرگی از اوباشانِ مزدورِ رژیم از سوریّه که خروجِ ۱۰ هزار نفر مزدورانِ افغانی فقط بخشی از آن است؛ به تدریج در زمستان اتّفاق افتاد  و در آیندهٔ بسیار نزدیک (اردیبهشت) وضعیّتِ «روسپی زاده هایِ شیعه مسلک» بسیار بدتر خواهد شد.

گویا همه چیز به «اردیبهشت» ختم میشود و «اردیبهشت» نقطهٔ تلاقیِ همهٔ بُردارهایِ وقایعِ گوناگون است.

هنوز نمیدانم که چرا؟ امّا میدانم که «اردیبهشت» لحظه ای ذهنم را آزاد نمیگذارد. 

چند سالِ پیش؛ در حالی که مشغولِ ماشینکاری بودم؛ در رؤیایِ بیداری دو چهرهٔ «انگلِ فرزانه» و «محمد رسول اللهِ دوّم = البغدادی» را دیدم که باد عمّامهٔ انگلِ فرزانه را با خود بُرد. نخست قضاوتِ عجولانه کرده و فکر میکردم که بزودی اتّفاق خواهد افتاد؛ امّا اینچنین نشد. مدّتها پس از آن حتّی زمانی که «سرگِی لاوروف» گفت که «محمّد رسول الله دوّم» توسّط روسها به دَرَک فرستاده شده است؛  گفتم که یا دروغ است و یا اشتباه میکنند. زیرا مطمئن بودم که عمّامهٔ انگلِ فرزانه زودتر از عمّامهٔ محمّد رسول الله دوّم به باد خواهد رفت و همچنان مطمئن هستم.

کژدم