شکار و شکارچی

نمیدانم که تا کنون به شکار رفته اید یانه؟ ماجرای شکار و شکارچی یکی از مهمترین دکترین های برخورد با دشمن است (دشمن به مفهموم عام کلمه). شکارچیان حرفه ای معمولاً به مطالعهٔ شیوهٔ زندگی موجوداتی که میخواهند شکار کنند میپردازند و تمامی شیوه های عمل و عکس العمل آن موجودات را شناسایی میکنند و آنچه که «طعمه» نامیده میشود؛ بر اساس این مطالعات برنامه ریزی میگردد. در طول تاریخ جنگ سرد بسیاری از جاسوسان شرق و غرب به وسیلهٔ همین مطالعات و طعمه ها به دام افتاده اند و تنها کسانی از این دامها و طعمه ها رسته اند که توانسته باشند دشمن را در رابطه با سیستم رفتاری خود فریب دهند.  البته شاید در دنیای سیاست و اقتصاد؛ ماجرای شکار و شکارچی باید از دالانهای بسیار پیچیده و تو درتویی رد شود و اصل داستان به خاطر پیچیدگیهایش از نظر محققین مخفی بماند؛ تا جایی که حتی ساختار داستان (شکار و شکارچی) را فراموش نموده و به روزمرگی دچار شوند. 

سلسله رفتارهای فردی و سیاسی ولادیمیر پوتین؛ هرگز از زاویهٔ دوربین های مطالعاتی غرب به دور نبوده است و صد البته ولادیمیر پوتین نیز به خاطر عضویت طولانی مدت در KGB ؛ با این فوت و فن آشنایی دارد.

فشارهای اروپا و آمریکا برای گسترش دامنهٔ نفوذ «ناتو» در سرزمینهای متعلق به اتحاد جماهیر شوروی و نمایندهٔ فعلی آن «ولادیمیر پوتین». این موجود را را به مسیری کشانده است که به شدت احساس خطر کند و «اوکرائین» مهم ترین طعمه ای است که برای شکار این موجود بر سر راهش نهاده شده است.

پوتین میداند که ماجرای اوکرائین به هیچ عنوان شباهتی به ماجرای گرجستان (اوستیای جنوبی و آبخازیا) ندارد و شرایط کنونی نیز هیچ مطابقتی با آن دوره ندارند؛ اما غریزهٔ طبیعی این موجود؛ او را به سمت «حماقت غریزی» میکشاند و آزمایش موشک بالیستیک روسیه را در همین رابطه میتوان ارزیابی نمود. زیرا اگر قرار باشد چنین موشکی به سوی اهداف واقعی شلیک شود؛ شاید یک هفته بعد از آن به عنوان پایان وجود کشور پهناور روسیه در تاریخ ثبت شود. مهم نیست که نتیجه چه باشد؟ مهم این است که نطریهٔ «روسیهٔ تزاری نوین» ولادیمیر پوتین به شکست منجر خواهد شد.

شیوهٔ برخورد ولادیمیر پوتین در رابطه با گسترش حوزهٔ نفوذ سرمایهٔ جهانی را میتوان با مقاومت القاعده برای بازگشت به دورهٔ غارنشینی مقایسه نمود.

غارنشینان کرملین فریب طعمهٔ «اوکرائین» را خورده و به مسیر فروپاشی سیستم کهنهٔ تزاری که با استفاده از کراوات میخواهد خود را مدرن جلوه دهد افتاده اند. (کراوات محمد مرسی نیز از همین قماش بود).

نتیجه اینکه: موش روسی به تله افتاده است و راه پیش و پس ندارد.

کژدم