رژیم جنایتکار اسد وارد فاز اول از «آخرین گزینهٔ سرکوب» گردید

همانگونه که در سلسله مقاله های « هنر جنگیدن» گفته ام ؛ به میدان آوردن نیرو و ادوات به میدان نبرد؛ همیشه با ریسک از دست دادن آنها روبروست.

رژیم اسد که برای سرکوب «جنبش مردم سوریه» از تمامی ترفندهای گوناگون از قبیل استفاده از نیروهای پلیس؛ لباس شخصیها؛ نیروهای پیادهٔ ارتش به شکل محدود؛ نیروهای امنیتی وابسته به استخبارات و در کنار آن بستن مرزها در تمامی خروجیها ی لبنان و عراق و ترکیه و اردن برای بازرسی تمامی کاروانهای واردات در جهت جلوگیری از واردات اسلحه سود برد و باز در کنار آن دادن وعده های دروغین و تبلیغات گستردهٔ معمول بر علیه جنبش مردم؛ نه تنها نتوانست جنبش را مهار کند بلکه جنبش را رادیکالتر نمود و موجب گسترش جغرافیایی آن شد. اکنون رژیم کثیف «خاندان اسد» وارد فاز اول از « آخرین گزینه برای سرکوب » جنبش شده است و آن استفاده از نیروهای ارتش در مقیاسی بسیار بالا است.

ارتش سوریه که دارای ۱۱ لشکر است تنها یک لشکر کاملاً قابل اعتماد دارد که به « لشکر چهارم» معروف است که اکثر افراد آنرا « علوی ها » تشکیل میدهند. اکنون فاز اول استفاده از نیروهای پیاده و زرهی ارتش برای سرکوب جنبش شروع شده است که اخبار آنرا میتوانید در خبرگزاریهای گوناگون بیابید؛ اما سوال این است که اگر بشار اسد نتواند با استفاده از نیروهای ارتش جنبش را در زمانی بسیار کوتاه  «مانند یک هفته» سرکوب کامل نماید؛ بعد از آن؛ زمان از دست دادن این نیروها فرا خواهد رسید.

اکثریت نیروهای ارتش را « اهل تسنن » تشکیل میدهند و طبیعتاً در صورت مشاهدهٔ کشتار برادران و خواهران خویش به خشم آمده و  به سمت مردم خواهند رفت و به نبرد با سایر بخشهای ارتش خواهند پرداخت. نمونه های سرپیچی از فرمان فرماندهان اخیراً مشاهده شده است و تعدادی از نیروهای ارتش به جوخه های اعدام سپرده شده اند.

اما آنچه که بر اساس قوانین تجربه شدهٔ نبرد در طول تاریخ به دست آمده است؛ در صورت بازماندن نیروها در پیروزی؛ روند شکست به خودی خود کلید میخورد و به کار بردن نیروهای ارتش برای سرکوب برادران و خواهران و مادران و پدران نیروهای ارتش که برای دفاع از سرزمین در برابر هجوم بیگانگان بوجود آمده است؛ این روند را تسهیل نموده و تار و پود آنرا از هم میدرد.

بشار اسد اکنون یک گام دیگر به سوی استفاده از برگ نهایی به پیش برده است. اما این برگ به خودی خود یک شمشیر دولبه است و میتوانمد بر گردن « اسد » فرود آید.

کژدم