به بهانهٔ تاکتیک مذاکره زیر شعار مرگ بر آمریکا

در طول ۳ هفتهٔ اخیر تقریباً اتفاق خاصی نیفتاده است؛ مگر ناپدید شدن خامنه ای فرزانه که بنا به دلایلی غیبت صغری فرموده بود و دیگران به جای او مینوشتند و میگفتند؛ اما گویا امروز از سوراخ بیرون خزیده و فرموده است که این دولت مهندسی شده تا کار سختی را انجام دهد و آنها را سازشکار ننامید زیرا آنها سپر بلای من هستند تا خدای ناکرده حزبلبلی ها فکر نکنند که من به گه خوردن افتاده ام ... هرچند که به آیندهٔ گه خوری امیدوار نیستم ولی هرچه که باشد حد اقل گه به دست می آوریم. کش و قوسهای سوریه از تب و تاب افتاده است و همهٔ نیروهای درگیر؛ دچار جنگ فرسایشی شده اند. آنچه که مسلم است؛ رژیم شیعی حاکم بر ایران و دنبالچهٔ عراق اش توانایی خود را در رابطه با کنترل عراق کاملاً از دست داده اند و در سوریه نیز درگیر جنگی فرسایشی برای ادامهٔ حیات هستند. رژیم شیعی عراق نیز که به منابع مالی کشورش مانند رهبر فرزانه؛  به چشم اموال غنیمتی مینگرند؛ تنها با چپاول و غارت و تقسیم ثروت ملی میان غارتگران به حیات ننگین خود ادامه میدهد. مسئلهٔ مهم دیگری که رژیم جمهوری اسلامی ایران با آن مواجه است؛ مشکلی ترمیم ناپذیر و غیرقابل حل است و آن هم منزوی شدن جامعهٔ شیعیان در کلیت آن در میان جوامع مسلمان است و هر روزی که میگذرد؛ بر دامنهٔ این انزوا که آمیخته با تنفر سایر مسلمانان نسبت به شیعیان است افزوده میشود. این نفرت که متاسفانه به خاطر تبلیغات مسموم کشورهای منطقه به نفرت از ایرانیان تبدیل شده است پس از سرنگونی رژیم شیعی-صفوی به حاکمیت بعدی ایران به ارث خواهد رسید. همچنین این نفرت و انزوا باعث خواهد شد که سران و دست اندرکاران رژیم پس از سرنگونی نتوانند از ایران فرار کنند و باید در ایران بمانند و کیفر اعمال خویش را ببینند. اکنون رژیم دچار بزرگترین گیجی و سرگردانی خود در طول تاریخ ننگین ۳۵ سالهٔ خویش شده است و هر روز درهای بیشتری را بر روی خود میبندد. 

حملات ارتش اسرائیل

نیروی هوایی اسرائیل با ضربات حساب شده در چندین نوبت به سایر مسلمانان ثابت کرده است که رژیم بشار اسد و رژیم شیعی حاکم بر ایران و حزب الله لبنان نه لیاقت و نه توانایی و نه شهامت آنرا دارند که به این ضربات پاسخ دهند. حملات هوایی اسرائیل نه تنها بخش مهمی از اردنانس سپاه قدس و حزب الله لبنان را منهدم میکند؛ بلکه هر حمله ای یک ضربهٔ حیثیتی بزرگ بر پیکر نحیف رژیم اسلامی است و طبل توخالی بودن شعارهای رژیم را بیشتر نمایان میکند.

گدایی برای اموال خویش

سفر رئیس طویلهٔ شورای اسلامی به چین برای گدایی دلارهای نفتی که به طور رسمی به رژیم تعلق دارد (به خاطر حاکمیت) نشان از وخامت وضعیت مالی رژیم دارد و جالبتر از هر چیز اینکه چینی ها میخواهند سرمایه گذاری در ایران برپایهٔ بدهی هایشان را بررسی کنند (کشوری که رهبرش توی سوراخ موش چپیده و غیبت کرده است و رئیس طویلهٔ اسلامیش یک شیعهٔ عراقی مادر به خطا باشد؛ قراردادهای خارجی اش نیز به همین منوال خواهد بود).. از سوی دیگر بخشهای بزرگی از در آمدهای جنایتکارانهٔ رژیم (سپاه پاسداران و وزارت اطلاعات) که از طریق قاچاق و فروش مواد مخدر در کشورهای جنوبی آسیا و اروپا به دست می آمد نیز از میان رفته است. رژیم شیعی تاکنون دو بار در رابطه با عوامل قاچاق مواد مخدر که دستگیر و به مرگ محکوم شده اند؛ به طور رسمی و علنی موضع گیری نموده است. نخستین شبکهٔ دستگیر شدگان که با حدود ۴ تن مواد مخدر در عربستان سعودی دستگیر شدند؛ و ۱۸ تن از آنان تا کنون معدوم شده اند؛ باعث شد که رژیم اسلامی برای نجات جان اعضای شبکه حتی در سطح ارسال وزیر اطلاعات و وزیر امور خارجه به عربستان سعودی وارد میدان شود و دست از پا درازتر بدون هیچگونه موفقیتی باز گردد. آخرین اشخاصی که در مالزی به مرگ محکوم شده اند ۵ کیلو «متاآمفتامین» با خود حمل میکرده اند و مبداء حرکتشان مثل همیشه سوریه بوده است. شبکهٔ «شبیحه» علوی و شیعیان لبنانی (حزب الله لبنان) و شیعیان سوری به شغل شریف و «ولایی» قاچاق مواد مخدر و فروش برده های جنسی مشغول بودند (هتلهای رژیم در سوریه برای ارائهٔ خدمات جنسی به زائران گورهای نامعلومان) و اکنون منابع درآمدشان تقریباً خشک شده است.

مذاکره برای طلب مغفرت از درگاه غرب با شعار مرگ بر غرب

اینکه رهبر فرزانهٔ عالم و عالمیان میفرمایند که مذاکره کار بسیار سختی است را به حساب باهوشی او نگذارید؛ بلکه به حساب رهبر واقعی شان ولادیمیر پوتین بنویسید. خمینی ملعون که راه دیگری به جز خودکشی برای صدام حسین کافر تصور نمیکرد (صدام به جز خودکشی راه دگر ندارد) چنان به زمین خورد که حتی لیاقت طلب خسارات جنگی را که به قول خودشان یک تریلیارد دلار بود را نه تنها نداشت بلکه حتی نتوانست یک هزارم آنرا نیز طلب کند. خمینی با تمامی این بی لیاقتیهایش به عنوان «حسین زمان شیعیان» به زیر خاک رفت. خامنه ای نیز چنین سرنوشتی خواهد داشت و در کمال ذلت خواهد مرد و به ضرب و زور  تعبیر و تفسیر هم نخواهد توانست به «حسین نوره کش» تبدیل شود اما تمامی آرزویش این است که چنین نما و جلوه ای از خود به جای بگذارد. مذاکرات همراه با شعار مرگ بر آمریکا (شعار یعنی حرف پوچ) برای همین منظور طراحی شده است و بخشی از بازی است. اما بازی اصلی بسیاتر دشوارتر از آن چیزی است که حتی روسها به رهبر فرزانه آموخته اند؛ زیرا رهبر فرزانه نمیتواند بفهمد که تعریف رژیم اسلامی به عنوان زیر مجموعهٔ استراتژیهای کلان «سازمان شانگهای» مفهومی به جز روسپیگری به قیمت بسار ارزان ندارد و ماجرای سفر رئیس طویلهٔ شورای اسلامی و موافقت لفظی چینیها (بخوانید شوهر دوم رهبر فرزانه بعد از ولادیمیر روسی) باز پرداخت ۲۲ میلیارد دلار رژیم به صورت سرمایه گذاری چینیها؛ تنها گوشه ای از این بازی پیچیده است. وضعیت رژیم الهی و رهبر فرزانه بسیار شبیه جوکی است که میگوید:

مردی اسکاتلندی با یک روسپی چشمک بازی میکند و روسپی بیچاره به امید اینکه معامله جوش خورده است به همراه او میرود. اما پس از اتمام کار؛ مرد اسکاتلندی به روسپی میگوید:
مرد اسکاتلندی: من عادت بسیار بدی دارم که یادم رفت به تو بگویم.
روسپی: چه عادتی؟
مرد اسکاتلندی: اینکه من بعد از اتمام کار روسپیها را کتک میزنم و از آن لذت میبرم.
روسپی: اشکالی ندارد ... کتک بزن.. ولی اول بگو چقدر کتک میزنی؟
مرد اسکاتلندی: تا وقتی که پول منو پس بدی.
این تنها چیزی است که روسپی پیر فرزانه از هم بستری با ولادیمیر پوتین و رهبران چین به دست خواهد آورد و شواهد بسیاری را در آینده شاهد خواهیم بود.

کژدم