ورودِ رژیمِ شیعی به فازِ سرکوبِ نظامی و تبعاتِ آن (بخشِ پنجم)

در این بخش به آموزشِ «پرتابهٔ انفجاریِ آتشزا» میپردازیم. این پرتابه با صدایِ مهیبی منفجر میشود (مانندِ بمبِ صوتی) و به طورِ همزمان؛ آتشزا است و اگر پیش از پرتابِ آن محلِ موردِ نظر را با پرتابِ بطریهایِ بنزین و گازوئیل آلوده کنیم؛ این پرتابه مساحتِ وسیعی را به سرعت به آتش میکشد و صدایِ انفجارِ آن دشمن را به وحشت می اندازد.

 

در نوشتارهایِ پیشین از این سلسله؛ با ساختنِ «فتیله» آشنا شدیم.

حال با ساختنِ «فتیلهٔ انفجاری» (کُنِشِ سریع) آشنا میشویم. 

در تصویرِ زیرین نمایی از آنرا میبینید که با توضیحِ خلاصه همراه است:

۱- فتیلهٔ ساخته شده را به اندازهٔ ۱۲ سانتیمتر می بُریم.

۲- نخِ لحافدوزی دیگری را به شدّت تاب میدهیم تا زمانِ پیچیدَن به دورِ خود بسیار فشرده شود.

۳- مقداری قیرِ سخت را ذوب میکنیم و نَخِ تابیده شده را از آن میگذرانیم تا کاملاً با قیر اندود شود و قیر به لایه هایِ داخلیِ نخ کاملاً نفوذ کند و هیچ دَرزی  چه در داخل و چه در خارجِ نخ نماند.

۴- نخِ قیر اندود را در انتهایِ فتیله با فشار به دورِ فتیله می پیچیم و ۳ میلیمتر از انتهایِ فتیله آزاد میگذاریم.

۵- آن بخشِ ۵ سانتیمتری که با نخِ قیراندود پیچیده شده است؛ فتیله را به «فتیلهٔ انفجاری» تبدیل کرده است. اگر تمامیِ طولِ فتیله را با نخِ قیر اندود بپوشانیم؛ تمامی فتیله تبدیل به «فتیلهٔ انفجاری» میشود که در زیرِ آب نیز عمل میکند. امّا بشرطی که؛ آن سری که باید آتش زده شود؛ خارج از آب باشد.

این «فتیلهٔ انفجاری» دست ساز است و نوعِ صنعتیِ آن بسیار شبیهِ کابلِ آنتنِ تلویزیون است.

در تصویرِ زیرین شیوهٔ استفاده از «فتیلهٔ انفجاری»؛ به صورتِ تصویری نمایش داده شده است.

زمانی که جرقّه هایِ سوختن به فاصلهٔ ۱.۵ سانتیمتریِ بخشِ انفجاری شدهٔ فتیله رسید؛ باید پرتابه را پرتاب کرد. البتّه این امر بستگی به دوری و یا نزدیکِ هدف دارد. در هر حال برایِ هدفهایِ نزدیک؛ جرقّه ها نباید از ۱.۵ سانتیمتر فاصله به بخشِ انفجاری بگذرندد.

ساختِ «پرتابهٔ انفجاریِ آتشزا»

حتماً این کپسولها را می شناسید:

 

دستورِ کارِ ساختنِ پرتابهٔ آتشزا - انفجاری

در تصویرِ زیر مرحلهٔ نخست طرّاحی شده است:

 در تصویرِ بالا شیوهٔ ساختنِ «لواشکِ قیر» ترسیم و توضیح داده شده است.

در تصویرِ زیرین مرحلهٔ دوّم نشان داده میشود.

در این تصویر تقریباً همه چیز مشخّص است. امّا باید در نظر داشته باشید که مادهٔ آتشزا که در ساختِ فتیله به صورتِ «خمیر» از آن استفاده میشود؛ اینبار به صورتِ «خُرد شده و خُشک» در داخلِ لولهٔ کاغذی ریخته میشود. سعی نکنید که آنرا به صورتِ «پودرِ ریز» مانندِ «آرد» در آورید. زیرا برایِ اشتعالِ سریعتر نیاز به «اکسیژن» دارد که در لا به لایِ ذرّاتِ آن وجود دارند. اگر این مادّه را کاملاً به شکلِ آرد در آورید؛ به خاطرِ عَدَمِ وجودِ اکسیژنِ کافی خفه خواهد شد.

در تصویرِ پایین پرتابهٔ کامل و آمادهٔ پرتاب به تصویر کشیده شده است.

همانگونه که میبینید؛ جایگاهِ استفاده از «لواشکِ قیر» و نقشِ حفاظتیِ آن از مادهٔ آتشزایِ اوّلیّه کاملاً مشخّص شده است. 

«فتیلهٔ کاملاً انفجاری» که در سمتِ چپِ تصویر و بر رویِ بدنهٔ کپسول مشاهده میشود؛ آتش را به سرعت «تقریباً یک ثانیه» به پایینِ کپسول منقل نموده و کپسول از هر ۲ طرف به شدّت داغ میشود و به خاطرِ جدارهٔ نازکِ کپسول و «درزدار»بودنِ کپسول منفجر میگردد. هر چقدر که مقدارِ مادّهٔ اولیّهٔ آتشزا بیشتر باشد؛ شانسِ انفجارِ کپسول بالا تر است.

کاربُردِ دیگرِ کپسولهایِ کوچکِ گاز:

 اگر میخواهید ساختمانی مانندِ شعبهٔ بانک؛ ساختمانِ حکومتی؛ پایگاههایِ نظامی و ... را آتش بزنید و از نابودیِ کاملِ آن مطمئن باشد؛ پس از به آتش کشیدنِ آن چند عدد از این کپسولها را به داخلِ ساختماِ مزبور پرتاب کنید تا بر اثرِ حرارت چه بصورتِ همزمان و یا پراکنده منفجر شد و ضمن تولیدِ صدایِ انفجارِ شدید؛ آتش سوزی را گسترش دهند.

در این رابطه که چگونه و در چه مواردی از «پرتابهٔ انفجاریِ آتشزا» استفاده کنید؛ باید بدانید که مواردِ استفاده از آن بسیار گسترده است و بستگی به خلّاقیّت شما دارد.

پیروز و سرفرازان باشید

کژدم