پیش در آمد هایی که اشاره به آغاز جنگ دارند.

اظهار نظر امیر عبدالله ( سلطان اردن) در بارهٔ رژیم اسد؛ با توجه به آنچه که یک ماه پیش از این اتفاق افتاد؛ به خودی خود گویای یک نقطهٔ عطف است. ارتش اردن که با اخطار سوریه؛ از مانور نظامی دست شست؛ اکنون از اسد میخواهد که  تخت ریاست را ترک گوید. عملیاتهای نظامی « ارتش آزاد سوریه» در حال اوج گیری و جدا شدن نظامیان و پیوستن به ارتش آزاد سوریه شتاب بیشتری گرفته است. بخشی از پناهندگان سوری در ترکیه توسط نیروهای ترک به عنوان بخشی از نیروهای رسمی ناتو؛ آموزش دیده اند تحت فرمان افسران جدا شده از ارتش سوریه قرار میگیرند. هرچند که ظاهراً تعداد عملیاتهای انجام گرفته از طرف این نیروها کم می نماید؛ اما به احتمال زیاد بخشی از آنها به صورت « سلولهای خفتهٔ نظامی» منتظر فرا رسیدن روز موعود هستند. خطری که از طرف این سلولهای خفته؛ رژیم اسد را تهدید میکند؛ بسیار بیشتر از عملیاتهای نظامی پراکنده است. هرچند که عملیاتهای نظامی پراکنده؛ نیروهای نظامی رژیم اسد را وادار به تحرک و دویدن به هر سوی میکند؛ و ضمن تحمیل هزینه های زیاد؛ آنها را هر روز خسته تر و فرسوده تر ساخته و شرایط را برای یک خیزش مسلحانهٔ عمومی و گسترده آماده میسازد و این را نیز نباید از نظر دور داشت که بخشی از نیروهای اسد؛ که ارتش را ترک نکرده اند؛ نه به خاطر وفاداری به رژیم؛ بلکه به عنوان  « ستون پنجم» نیروهای مبارز سوری  در درون ارتش قلمداد میشوند و وظیفهٔ مهمی را در روز موعود به عهده دارند.

بنا بر گفته های منابع اطلاعاتی و نظامی غربی؛ دو کشتی جنگی روسی که در بنادر سوریه لنگر انداخته بودند ( متعلق به پایگاه دریایی روسیه در لاذقیه» این بندر را ترک نموده اند و احتمالاً هدف آنها جلوگیری از ورود سلاحهای سبک و نیمه سبک و موشکهای کتفی زمین به هواست که از مبادی نامعلومی  از طریق لبنان و اردن وارد سوریه میشوند. اما آیا روسیه وارد جنگی خواهد شد که طرف قرارداش در حال شکست است؟ و یا اینکه؛ در تدوین استراتژیهای نظامی که بتواند نیروهای روسیه را خارج از دایرهٔ جغرافیایی درگیریها نگاه دارد؛ با کشورهای غربی رایزنی مینمایند؟ ( به نظر من با توجه به طبیعت رفتار سیاسی روسها در دو دههٔ اخیر؛ شق دوم درست است و روسها به دفاع از اسد نخواهند پرداخت و او را پیشاپیش فروخته اند؛ و در مورد رژیم اسلامی حاکم بر ایران نیز به همانگونه خواهد بود هر چند که علی اصغر سلطانیه بعد از انتشار قطعنامهٔ IAEA گفت که صبر کن برم به روسها بگم؟!!).

حزب الله لبنان که تمامی سلاحها از زیر ریش و سبیل آنها رد شده و به سوریه میرسند؛ خود را به کوری و کری زده است و طبق بعضی از اخبار غیر رسمی؛ بخش اعظم سلاحهای استراتژیک حزب الله از طرق سوریه به عراق حمل میشود. زیرا پدر خوانهٔ حزب الله لبنان؛ میداند که اسد یک برگ سوخته است و نمیتواند زندگی شیعیان جنوب لبنان را بیش از این به خطر اندازد.

رژیم اسلامی حاکم بر ایران نیز اکنون در تلاش است که بتواند در عراق و ایران؛ شرایط را برای پذیرفتن کادر های نظامی حزب الله لبنان آماده سازد و خود را برای درگیری نهایی آماده میسازد. آنها میدانند که بعد از فروپاشی رژیم اسد؛ حفظ نیروهای « حسن نصر الله» در لبنان نه تنها بیفایده بلکه موجب ایجاد تنشهایی خواهد شد که میتواند دودمان شیعیان لبنان را به باد دهد. لذا مهاجرت بی سر و صدای حزب الله لبنان به عراق از هم اکنون آغاز گردیده است و سخن « لئون پانه تا» وزیر دفاع آمریکا مبنی بر اینکه « بعد از خروج نیروهای آمریکایی از عراق؛  رژیم ایران دچار اشتباه محاسباتی نشود» اشاره به این قضیه دارد.

همانگونه که جنبش ۱۴ مارس لبنان که ترکیبی از نیروهای ضد سوری هستند؛ به جریان قاچاق سلاح به سوریه کمک مینمایند و خود را برای آیندهٔ بدون اسد آماده میسازند؛ نیروهای ضد حاکمیت شیعی عراق نیز به نوبهٔ خود در حال آماده شدن برای شرایط نوین هستند و کشورهای منطقه نیز به نوبهٔ خود آنان را تقویت میکنند. به هر حال تلاشهای فراوانی در تمامی جبهه ها دیده میشود. الّا در جبههٔ « اپوزیسیون ایران» که همچنان مشغول « Social Life » و « Chat » است و هر از گاهی هم نگاهی به میدان می اندازند تا ببینند کی « گل زد»؟ آیا داور اشتباه کرد و یا اینکه واقعاً « گل» شد؟ اپوزیسیون ایرانی همهٔ ریش و قیچی را به خامنه ای و آمریکا و اروپا سپرده است و مشغول « شعر گفتن» است.

کژدم