بازی تمام نشده؛ بلکه پیچیده تر شده است

متنی که در زیر می آید ترجمهٔ نوشتهٔ کوتاهی است که نام آن «راهنمای تحلیل» میباشد. این نوشته توسط یکی از خوانندگان گرامی ترجمه شده است. این نوشته توسط مسئول یک تیم از تحلیگران سیاسی حرفه ای در یکی از وبسایتهای اطلاعاتی امنتیتی آمریکایی به عنوان راهنمای تحلیل؛ منتشر گردیده بود که هدف از انتشار آن هدایت نیروهای آن سازمان برای جمع آوری اطلاعات  در مسیری است که در این نوشتار مشخص شده اند.

با سپاس از بهروز گرامی که زحمت ترجمهٔ این مقاله را به عهده گرفتند.

کژدم

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

راهنمای تحلیل

به دنبال تغییر روش رئیس جمهور باراک اوباما از حملهٔ نظامی به سوریه؛، تهدید جنگ هنوز از میان نرفته؛ بلکه به پشت پردهٔ این دور از مذاکرات منتقل گردیده است.

خواسته های حد اقلی رئیس جمهور بر سر جای خود هستند؛ اما زیر پرسشهای جدی قرار دارند. هیچ شانسی برای حمله به انبار سلاح های شیمیایی وجود ندارد. بنابراین؛ اگر حمله ای در کار باشد ؛ اهداف آن ستادهای فرماندهی نظامی و عملیاتی و اهداف سیاسی خواهند بود. اوباما گزینه هایی بر روی میز دارد و  برای انتخاب هر گزینهٔ احتمالی نیرویی مناسب برای پشتیبانی از آن گزینه آماده خواهد بود. هیچ چیزی با وجود اظهارات و بیانیه های عمومی در واشینگتن، لندن، پاریس و مسکو نهایی نشده است.

به یاد داشته باشید که تمام اظهارات عمومی در حال حاضر در جهت پنهان کردن برنامه ها و نیات واقعی هستند. آن‌ها قصد دارند تا محیط اطراف را شکل دهند. سخنان و بیانیه های آن‌ها را بخوانید، اما آن‌ها را چیزی بیشتر از حرکت‌های تاکتیکی قلمداد نکنید.

این مسئله به یک رویارویی آمریکا و روسیه تبدیل شده است. هدف روسیه این است که به عنوان قدرتی همانند ایالات متحده به نظر آید. روسیه احساس پیروزی خواهد کرد اگر به عنوان یک بازیگر عمده در برابر ایالات متحده دیده شود. اگر اینطور به نظر آید که واشنگتن به دلیل مانورهای روسیه بوده است که از حمله خودداری کرده است، لذا وزن مسکو به طرز چشمگیری افزایش می یابد. این امر به طور ویژه موردی است که روسیه میخواهد حیطهٔ قدرت خود را افزایش دهد و به رخ بکشد، بویژه زمانی که قدرت آمریکا بسیار بزرگ مینماید و قدرت روسیه به عنوان یک قدرت مطیع مورد شک قرار گرفته است.

این صرفا ظاهر قضیه نیست. پس از همهٔ آنچه که گفته شد، اگر ایالات متحده اقدام به قبول بعضی از چارچوب های روسیه نماید، به عنوان جشن پیروزی دیپلماسی دیده نخواهد شد بلکه از آن به عنوان فقدان اراده به عمل ایالات متحده در تحت فشار قرار دادن روس ها و به حاشیه رانده شدن توسط روسها تعبیر خواهد شد.

ترفند روسیه با پیشنهاد کنترل سلاح های شیمیایی برای استفادهٔ حد اکثری در جهت جلوگیری از حرکت آمریکا که در پی حرکت درخشان توقف گزینه های نظامی مطرح گردید. سخنرانی اوباما در شب 10 سپتامبر خطاب به عموم مردم ایالات متحده و متزلزل بودن پایگاه سیاسی او ، که برخی نیروهای پایگاه پشتیبانی او با وی مخالفت می کنند و  تنها برخی از  آنها  (برخی مخاطبین خاص)  خواهان عمل هستند.

او نمی تواند اجازه دهد  تا سوریه تبدیل به محل تمرکز ریاست جمهوری اش شود، و او باید مراقب باشد که روس ها دامی برای او پهن نکرده باشند. او مطمئن نیست که آن دام چگونه خواهد بود؟ و این؛ آن چیزیست که اطمینان خاطر و اعتماد به نفس او را از میان میبرد همانگونه که برای هر رئیس جمهوری میتواند اتفاق بیفتد. در نتیجه، او با استفاده از عدم علاقهٔ فعلی مردم آمریکا برای اقدام نظامی در خاورمیانه  میخواهد زمان بخرد. اما او آگاه است که دوست نداشتن جنگ در این هفته می تواند در هفتهٔ آینده به اتهام ضعف و سستی او تبدیل شود. اوباما یک سیاستمدار برجسته است و او می داند که در باتلاق شن قرار گرفته است.

روس ها در حال حاضر عملیات دیپلماتیک تهاجمی را آغاز کرده‌اند که به اعراب خلیج فارس مخالف با بشار اسد و ایرانیان حامی او تأکید کنند که راه حل مسئله از طریق آنهاست و تنها کافی است که آن‌ها از آمریکایی ها بخواهند که برنامه‌های حملهٔ نظامی را متوقف کنند. در نتیجه پیام غیر مستقیم دیپلماسی تهاجمی روسها این است که روسیه مساله سلاح های شیمیایی حل می کند، و با آنها برای رسیدن به نتیجهٔ نهایی مذاکره و همکاری می کند.

سخنرانی اوباما در 10 سپتامبر، که از روی فشار افکار عمومی مردم آمریکا ایراد گردید، به بی ارادگی در رویایی با روس ها و یا اسد تفسیر شد. روس ها امیدوارند این مساله به اندازهٔ کافی باعث نا امیدی مخالفان اسد شده باشد تا آنها را وادار به‌ روی آوردن به روس ها به عنوان طرف صحبت واقعی نماید. اگر این سناریو شکست بخورد روس ها چیزی را از دست نمی دهند. آنها می‌توانند بگویند که تنها نقش دیپلماتیک داشتند. اما اگر موفق شوند، آنها در واقع می توانند توازن قدرت در منطقه را به هم بزنند.

ضعف موقعیت روسیه در این است که هیچگونه وزن واقعی ندارد. محدودیت در اقدام نظامی آمریکا کاملا نتیجهٔ مسائل داخلی آمریکاست. اگر ایالات متحده بخواهد به سوریه حمله کند، روسیه هیچ کاری نمی تواند در مورد آن انجام دهد و ضعیف به نظر خواهد آمد، و جایگاه آنها عوض خواهد شد.

در این شرایط، تمام علائم نشان می دهد که ملاحظات داخلی نقش تعیین کننده ای بر تصمیم گیری ایالات متحده دارد. اگر ابتکار عمل روسیه شروع به کار کند، در آن حال، اوباما مجبور به درنظر گرفتن عواقب خواهد شد و به احتمال زیاد وارد عمل خواهد شد. اعراب به این مساله بدگمان هستند و به امید وادار نمودن ایالات متحده به عمل؛ زوسها را تشویق خواهند کرد.

این ایده که این شرایط پیچیده به نحوی ناپدید خواهد شد؛ چیزی است که قطعا اوباما در مد نظر دارد. اما روس ها نمی خواهند که چنین اتفاقی به وقوع بپیوندد. آنها نمی خواهند به اوباما اجازه این کار را بدهند و تصور آن‌ها این است که اوعمل نخواهد کرد. در مقابل این پس زمینه، آنها می توانند به عنوان خدای کینه جویی از ایالات متحده باشند، خود را در قدرت با آن برابر و در دیپلماسی و حیله گری خود را برتر ببینند.

این بازی را باید به تماشا نشست. پایانی در کار نیست و بسیاری از مسائل در حال دگرگونی هستند.

ترجمه از: بهروز