چهار شنبهٔ سرخ

در این روز باید از تظاهرات بی مصرف و پر تلفات بگذرید و داستان «آخوند مهدی اسناوندی» را در سطح ملی و فراگیر اجرا کنید.

از شعارهای بی مصرفی مانند مرگ بر این و مرگ بر آن که به هیچ وجه مرگ آور نیستند دست بشویید و به شعارهای «مرگ آور عملی» دست یازید تا مرگ واقعی دشمنان ایران را ببینید و فریادهای مذبوحانه شان را بشنوید.

 «شعارهای عملی» چهارشنبهٔ سرخ امسال باید اینگونه باشند :

از هر بسیجی و لباس شخصی؛ یک مشعل سوزان بسازید.

خانه های بسیجیها و پاسداران جاکش را  «آتشدان» کنید.

از روی هیزم اجساد سوختهٔ دشمنان ایران بپرید.

و ایمان داشته باشید که بدون دادن «درسی آتشین» به دشمنان ایران؛ سرزمینمان آزاد نخواهد شد.

بدون لرزاندن پایه های حکومت ننگین اسلامی با «روشهای قهر آمیز»؛ در سال آینده تمامی هیاهوهای اعتراضی و آزادیخواهانه در میان فریادهای جنگ طلبانهٔ دوجناح «صفوی نوین» و «باند خامنه ای» گم خواهد شد و دشمنان ایران همچنان بر جای خود خواهند ماند و سرزمینمان فقیرتر و ویران تر خواهد شد.
بدون ارادهٔ پولادین شما؛ در سال آینده این سرزمین به دست «صفویهای نوین» خواهد افتاد و سرنوشت این سرزمین به محاق ابهام فرو خواهد رفت.
زبانهای خویش را اگر با آوردن نامهای ننگین «تازیان» همچون محمد وعلی و حسین و مهدی و ... یا کلمهٔ کثیف «الله اکبر» ناپاک گردیده اند و این ناپاکی را تا اعماق اندیشه هایتان فرو برده اند با آتش «چهاشنبهٔ سرخ» تعمید دهید؛ و با دلاوران نیاکانی خود همچون «بابکهای سرخ» و «کاوه های آهنگر» پیمان ببندید که تا فرستادن تازیان به دوزخ از پای نخواهید نشست.
بدانید که با «قرتی بازیهایی» همچون بستن نوار سبز بر دور انگشتان و یا مچ دست و حتی از نبردهای دلاورانه اما بی سر انجام خیابانی با مزدوران رژیم و تهیهٔ فیلمهای یوتیوبی  کاری از پیش نخواهد رفت.

کژدم