پرتقال اسرائیلی؛ سیب اسرئیلی و اینک کشتیهای اسرائیلی

اخیراً « امام حسین اوباما » شرکت « برادران عوفر» را به خاطر دادن خدمات کشتیرانی به ایران؛ مورد تحریم قرار داده است. همه به میدان آمده اند و حدسهایی میزنند. منهم برای اینکه از قافله عقب نمانم؛ حدسهای زیر را ردیف میکنم تا هر کسی توشهٔ خود را بردارد.

پیش از پرداختن به حدسها و گمانها  که میتوانند درست و یا غلط باشند؛ نخست چند مسئلهٔ واقعی را باید ذکر کرد تا بتواند سرنخهای بهتری را در حدس زدن به دست بدهند :

۱- واقعیت نخست : آمریکا از اسرائیل میخواهد که به مرزهای ۱۹۶۷ باز گردد و بر اساس آن دور جدید گفتگوهای صلح با فلسطینیها را آغاز نماید. این خواسته از پشتیبانی یکپارچهٔ اروپا و همچنین روسیه و چین برخوردار است. این بدان معنی است که « اسرائیل» آچمز است مگر آنکه از « بورکینافاسو» و یا «توگو» و یا از جزیرهٔ «مالت» تقاضای یاری کند. اما دولت « ناتانیاهو» با اینکه هنوز شلتاق میکند و میگوید که هرگز قبول نخواهد کرد؛ از سوی دیگر گفته است که « اسرائيل میداند که چگونه از خود دفاع کند»؛ گویی که در پشت درهای بسته از احتمال « خطرات» هم با او صحبت شده است. لذا در پشت بند آن از « گذشتهای درد آور» نیز سخن رانده است که معمولاً در گفتارهای اسرائیلی ها هر از گاهی تکرار میشود ؛ ولی به خاطر « درد آور بودن»  معمولاً « گذشتها» را فراموش میکنند. و سپس به خانه سازیهای بیشتر میپردازند تا در مذاکرات بعدی اهرمهای بیشتری در دست داشته باشند. از سوی دیگر « آویگدور لیبرمن» که یکی از چهره های جنجالی « یهودیان روس تبار» میباشد نیزبوسیلهٔ پروندهٔ « اختلاص» به زنجیر کشیده شده است؛ تا زیاد داد و بیداد نکند و مزاحم همسایه ها نشود.

۲- واقعیت دوم : مصر توانست « حماس» را راضی به تشکیل دولت وحدت ملی با فتح نموده و گذرگاه رفح را نیز گشود و لوله های گاز را به سوی اسرائیل بسته نگاه داشت که با عکس العمل جدی اسرائیل روبرو نشد و اسرائیل تنها به یک « غرّ و لُند دیپلماتیک» بسنده کرد ( بسیار ضعیف تر از عکس العمل رژیم ایران در مورد بحرین).

۳- واقعیت سوم : نشست جی ۸ مسئلهٔ لیبی را تقریباً تمام شده اعلام نمود و روسیه به عنوان یکی از طرفین دعوا؛ سهم خود را گرفت و کنار کشید. در نشست جی ۸ حتماً در رابطه با سوریه نیز صحبتهایی شده است که  هنوز به طور کامل « پخته» نیست و صحبت رفسنجانی از یک طرف و بیرون آمدن « نصر الله » از غار امپراطوری مقتدر « حزب الله» و چندین دور گفتگو با « بشار اسد» نیز گویای  اتفاقاتی قریب الوقوع میباشد.  البتّه به نظر من برخلاف تحلیل « دبکا فایل» که سوریه در برابر لیبی را به عنوان سهم روسیه مطرح نموده؛ از نظر من این  سهم در حد لقمهٔ بزرگی به اندازهٔ « سوریه» نمیتواند باشد زیرا روسیه در آن حدّ نیست که بتواند چنین لقمهٔ بزرگی را هضم کند. امّا به هر حال روسیه و چین سهم خود را از لیبی گرفته اند و منتظر هستند که ببینند سهمشان از « کیک سوریّه» چقدر است؟

۴- واقعیت چهارم : پا به پای مسائلی که در سوریه اتفاق می افتد؛ در ایران نیز « گرگها» و « کفتارها» در حال دریدن همدیگر هستند و سرنوشت هر کدام از آنها به نحوی با « سوریه» گره استراتژیک خورده است.

امّا حدسها :

۱- « امام حسین اوباما» با وضع کردن تحریم بر علیه شرکت برادران عوفر؛ ۳ هدف را با یک تیر زد.
الف : به عربها نشان داد که دیگر دوران « لیلی به لالای» اسرائیل به سر آمده است و به او اطمینان داشته باشند.
ب : به عربها نشان داد که شعار « انقراض اسرائیل در ۳ سوت» که از طرف رژیم شیعی ایران داده میشود کشک و پشم است و آنها با اسرائیل روابط پنهانی دارند و این تازه فقط یک بخش آن است و هنوز آن چیز « گُنده و کلفت» زیر لحاف است.
پ : از سویی تاثیر گذاری بر جنگ کفتارها و گرگها در داخل ایران و اینکه « امام فرزانه» باید بالاخره حرفی بزند و گرنه قضیه خیط میشود. از سوی دیگر تاثیر گذاری بر روی افکار عمومی مردم مبنی بر اینکه جنگ لفظی رژیم اسلامی با اسرائیل یک جنگ پوشالی است. از طرف دیگر قضیهٔ خدمات کشتیرانی به وزارت نفت ایران به دورهٔ قبل از « سرپرستی احمدی نژاد» و اخراج وزیر نفت برمیگردد که گفته میشود وزیر نفت اخراج شده؛ از آدمهای « ولی فقیه فرزانه» بوده است و این تکّه « گُه» مستقیماً به عمّامهٔ « ولی امر مسلمین» خواهد چسبید.
۲- نشان دادن یک چماق کوچک به اسرائیل و گفتن اینکه دیگر نمیتوانند به بهانهٔ مزخرفات اساطیری قوم یهود منطقه را به « گُه» بکشند و ماجرای «بهارعربی» اهداف بسیار بزرگتری را دنبال میکند که در صورت بازگشت اسرائیل به مرزهای ۱۹۶۷ ؛ میتواند از دریچه ای که به جهانی  بسیار بزرگتر از « نصف اورشلیم» و بلندیهای جولان است وارد گردد و احتمالاً وعده هایی اساسی نیز در رابطه با احساس امنیت از سوی « حزب الله» و ایران و سوریه نیز در کنار این چماق به آنها پیشنهاد شده است.

کژدم