شوخی با «الله» و« یهوه» و « شپش»

تصاویرخیالی که از « مسیح مقدس» میبینید که پدرش در آسمانهاست و یا تصاویر خیالی بی چهره ای که از امامان و پیغمبر مسلمانان میبینید که در «هالهٔ نور» غرق شده اند و مثل خورشید میدرخشند؛ با یک « تصور حقیقی » از آنها کاملاً در هم میشکند.

فکر نکنید که مسیح مقدس که پدرش در آسمانهاست؛ شبیه « برد پیت» بوده است. اصلاً از این چیزها خبری نیست. مسیح مقدس که پدر او در آسمانها بود هرگز نمیدانست که پسرش را « شپشها» میخورند. « یهوه» به مسیح و « موسی» خیلی چیزها یاد میداد که اصلاً به درد « زندگی بهتر» نخورده اند؛ اما هرگز به آنها « وحی» نکرد که « د.د.ت» و یا صابون و یا پودر رختشویی بسازند و مردم را از شرّ « شپش ها » برهانند.موسی که رود نیل را میشکافت و عصایش اژدها میشد و حتی « الله» هم آنرا تایید کرده است؛ یک مرد « شپشو » بود. بعضی ها میگویند که همه اش تقصیر « نوح» بوده است که یک جفت از این موجودات خونخوار خارش آور را نجات داد؛ اما بعضی از دانشمندان و فلاسفهٔ دینی که در مراکز دینی مسیحیت و یهودیت و اسلام مثل « پشگل» ریخته اند میگویند که « نوح» هرگز تقصیری نداشته است؛ زیرا او نیز یک مرد شپشو بود که ۹۰۰ سال تمام زجر کشید و از دست این موجود عاصی شده بود و به ناچار شپش ها را در بدن خود به درون کشتی حمل کرده است.
حال تصور کنید که « الله» و « یهوه» که شب و روز مشغول فرو کردن « وحی» و « الهام» به تمامی سوراخهای موسی و عیسی و محمد و حسن و حسین و فاطمه و .... بوده اند حتی به این درد « خارش آور» آنان توجه ننمودند. تصور کنید که زمانی که محمد عبایش را روی سرش میکشید و ادای « غشی ها» را در می آورد که مثلاً به او وحی میشود؛ در زیر عبا به خاراندن « خایه هایش» مشغول بوده است. یا تصور کنید که نوح حد اقل ۲۰ سال از عمر ۹۰۰ ساله اش را تنها به خارانیدن سر و کون و خایه هایش مشغول بوده است. البته میتوانید جعفر صادق را هم درحال خاراندن خایه هایش بر سر نماز جماعت را هم تصور کنید. در مورد فاطمه و عایشه و خدیجه و زینب و یا مریم باکره « مادر خدا » نیز میتوانید از  «قدرت تخیل »خود استفاده کنید که کجاهایشان را میخارانیده اند؟!!  زیرا طبق احادیث معتبر در « صحیح بخاری » و « بحار الانوار مجلسی» و کتاب « تلمود» این پنج موجود آخر خایه نداشته اند و تحقیقات علمی اخیر نیز که بعد از« رنسانس » به وقوع پیوسته است؛  صحت این احادیث را ثابت کرده است. زیرا قبل از رنسانس هیچ کس نمیدانست که این موجودات خایه دارند و یا ندارند و جعفر صادق نیز گفته بود که هر کاری که با این موجودات میکنید بکنید ولی نگاه نکنید چون چشمتان کور میشود و گویا محمد نیز چنین فرمایشی داشته اند که البته بر اساس « وحی» و الهام بوده است. دانشمندان و محققین « الازهر» معتقدند که فرمایشات محمد و جعفر صادق بر اساس « تجربهٔ شخصی» بوده است و از ناراحتی « کور رنگی ناگهانی» رنج می برده اند.

معادلهٔ ریاضی : اگر ۱۲۴۰۰۰ پیغمبرو دهها هزار مقدس و معصوم و قدیس و عارف داشته باشیم که البته همگی جزو موجودات « شپشو» بوده اند. در مجموع چه مقدار از زمان را برای خارندن سر و بدن و خایه هایشان صرف کرده اند؟

کژدم