پیشتر نیز گفته بودم که مسئلهٔ ترور رفیق حریری و دادگاه لاهه مانند شمشیر داموکلس بالای سر جمهوری اسلامی و رژیم اسد آویخته است. این حکم جلب میتوانست ماهها پیش صادر شود و صادر هم شده بود و آمریکا و اروپاییها خواستند که برای اعلام نمودنش صبر کنند و اسرائیل هم آن موقع جیغ و داد راه انداخت. این نشان میدهد که سیاستمداران اسرائیلی در حماقت دست کمی از رژیم اسلامی ندارند ولی اسرائیلیها میبینند که زمان اعلام « بخشی از احکام» در زمان فعلی بسیار سودمندتر است. بخش بعدی احکام نیز که در رابطه با حکم بازداست اعضای خانوادهٔ کثیف اسد است؛ در نوبت ایستاده است. در مجموع من از این بازی چند نتیجه میگیرم :
۱- مبارزه بر علیه تروریسم و جنایت علیه بشریت ؛ واقعیت ندارد و از آن به عنوان اهرم فشار سیاسی استفاده میشود. دادگاه خمرهای سرخ همچنان ادامه دارد و این داستان هم به آنها خواهد پیوست. عمر البشیر هم که حکم جلب بین المللی دارد در حال گشت و گذار بین المللی است و فرشته های چشم بادامی چینی و ملائک چشم قورباغه ای عربستان سعودی از او حمایت میکنند.
۲- آنهایی که خیلی در رابطه با « کمپین پتیشن» غرق شده اند تنها دارند به ریش خود میخندند.
اما اینجا یک سوال اساسی مطرح میشود و آن اینکه؛ فرض کنیم که جمهوری اسلامی سرنگون شده است و یک حکومت کاملاً ملی و دموکراتیک در ایران بر سر کار است. این حکومت طبعاً باید حوزه های نفوذ برون مرزی بوجود آورد و منافع ملی ایران را هدایت و پاسداری کند. حال فرض کنیم که در همین لبنان که حوزهٔ نفوذ ماست؛ ناگهان پدیده ای مانند رفیق حریری بیرون می آید و عربستان سعودی و یا روسها و یا هر سگ و گربهٔ دیگری اورا علم میکنند تا حوزهٔ منافع ایران را تضعیف نموده و اگر بتوانند به صفر برسانند. حال وظیفهٔ حاکمیت ملی ایران چیست؟
برای روشن شدن قضیه چند مثال میزنم:
۱- روسها در چچن و یوگسلاوی و گرجستان چه کردند؟ بگوییم روسها بد بودند.
۲- فرانسویها در الجزایر و کشورهای آفریقایی و کانادا چه کردند؟ بگوییم آنها هم بد بودند.
۳- انگلستان در هندوستان و آفریقای جنوبی و در آمریکا و کانادا و .... هر کجا که دستشان رسید چه کردند؟ بگوییم آنها هم بد بودند.
۴- آلمانها چه کردند و هنوز هم میکنند. آنها هم بد بودند.
۵- آمریکاییها در ویتنام و افغانستان و عراق و شیلی و بولیوی و ..... چه کردند؟ آنها هم بد بودند.
نتیجه اینکه ما در دنیایی زندگی میکنیم که همهٔ دولتها مانند گرگ عمل میکنند و حتی اگر نسبت به گلهٔ خود مهربانند؛ اما برای منافع ملی خود؛ در حال نبرد با دیگر ملل هستند.
حالا شما فکر میکنید که چون رفیق حریری خوش تیپ بود و کراوات میزد و بخشی از لبنانیها طرفدارش هستند فرق دارد؟ چرا فرق دارد؟ من فکر میکنم که اگر کسی بسیار خوش تیپ تر از او و بسیار روشنفکر تر و شیک پوش تر از او هم در برابر منافع ملی ما قرار بگیرد؛ باید حذف شود و گرنه ما را حذف خواهد کرد.
اینجور حرفها را دوست نداری؟ نمیخواهی بازی کنی؟ برو بشین تو خونه و حرف از « مبارزات سیاسی» نزن. مامانت را هم نگران نکن.
کژدم
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر