۲۲ خرداد هم گذشت

همانگونه که پیشتر نیز گفته ام  جنبش « سبز مذهبی » مرده است و جنبش سرخ « دمکراسی خواهی» خود را از آن کنار کشیده و مانند آتش زیر خاکستر؛ در حال رصد کردن شرایط و مدعیان رهبری است. دعوت به تظاهرات راهپیمایی سکوت آنهم در «پیاده روها» آخرین تیر ترکش « سبز مذهبی» بود تا شاید بتواند حتی آنهایی را که از آن دل بریده ان و تنها در پیاده روها قدم میزنند را نیز به نام خود « مصادره» نمایند و با تهیهٔ فیلم بتوانند آنها را در اختیار بنگاههای « توزیع دموکراسی مجانی» در اروپا و آمریکا نشان دهند و بگویند که پولهایی که به سازگارا و مخملباف و سایر همپالگیهایشان داده میشود هدر نرفته است.  شرم چیز بسیار خوبی است که در وجنات « مذهبی ها» اصلاً یافت نمیشود. تمامی یو تیوب را زیر و رو کردم تا بلکه حد اقل یک فیلم از « ازدحام» در پیاده روها را پیدا کنم؛ اما نتوانستم چیزی بیابم. تنها نیروهای سرکوبگر هستند که محض محکم کاری در خیابانها ویراژ میدهند و یا در کنار خیابانها ایستاده اند. ولی پیاده روها بسیار خالی است. تعداد فیلمها هم بسیار کم است. یکی برود به آقایان ارجمند و سازگارا و مخملباف و رضا ناپهلوی بگوید؛ که دوران « سکوت» و « نافرمانی مدنی» و « جنبش بدون خشونت»  تمام شده است و یک نفر هم به « سوروس » و سایر بنگاههای خیریهٔ « پخش دموکراسی مجانی» بگوید که به این مفتخورها و دلالها دیگر پول ندهند. آیا این کثافتهایی که دلشان از کشته شدن برادران کثیف بسیجی و سپاهی شان به درد می آید؛ میخواهند « دیکتاتور» را به زیر بکشند؟ دروغ میگویند و مردم دروغ آنها را دیگر به پشیزی هم نمیخرند. مردم برای چه به خیابانها بیایند؟ آیا بیایند و از رهبر مظلوم و فرزانه بخواهند که ازشکنجه ها و تجاوزی که به آنها شده است عذر میخواهند؟ آیا هنوز باور ندارید که « سبز مذهبی» بی شرم ترین و سمج ترین « کنه »ای است  که به جنبش دموکراسی خواهی چسبیده است؟ آیا یکی پیدا میشود که یک قطره نفت روی این « کنه » بریزد و بگوید گورتان را از سرزمین ایران گم کنید و به سرزمین آباء و اجدادیتان یعنی « حجاز » بروید؟

کژدم